Joanna Newsom zorgde met Divers voor een nieuw hoogtepunt in 2015.
Wereld, Cultuur -

LuisterPost. Het beste van 2015: de vrouwen

Het jaar loopt naar zijn einde, in de muziek verschijnen al de eerste eindlijstjes. Eén van de hoofdvogels is de splinternieuwe plaat van Joanna Newsom, meteen ook de reden om dit eerste overzicht aan vrouwen te wijden.

zondag 25 oktober 2015 21:21
Spread the love

Het ergert ons al lang dat in de serieuze rock- en popmuziek (als zo iets luchtig tenminste op die wijze mag benoemd worden) er nauwelijks plaats is voor vrouwen.* Zelfs al zijn ze muzikaal exceptioneel (we denken aan Joni Mitchell) en overklassen ze hun tijdgenoten, toch hebben we ze het nooit zien schoppen tot een tijdperkbepalend icoon. Onterecht.

 Het is in dat kader dat we dit eerste overzicht van het beste van 2015 op het vlak van (al dan niet populaire) muziek vrijhouden voor vrouwelijke solo-artiesten. Niet om ze in een apart hokje te stoppen. Niet om ze af te doen en dan maar weer te vergeten. Nee, om even te tonen dat in dit uitzonderlijk muzikaal jaar (want dat is 2015 welzeker) er bij de beide seksen wonderlijk creatieve figuren zitten die geweldige muziek maken. Voor ons heeft geslacht daar niets mee te maken, maar de buitenwacht denkt en beslist daar anders over. We kozen uit de hoogtepunten (zie verder) drie uiterst verschillende platen.

Joanna Newsom

Maar ook al is er een kader (zoals hierboven in pas gezet), dan nog moet er een aanleiding zijn. En die is er. Eén van de beste platen van het jaar: Joanna Newsom’s Divers. Een hoogtepunt in een carrière die toch al exceptioneel heette te zijn. Meest opvallend aan de nieuwe plaat zijn voornamelijk de arrangementen die een stuk aardser klinken dan vroeger, maar totaal geen afbreuk doen aan het hoge gehalte van de literair geïnspireerde songs. Dit is absoluut geen light versie van Ys (2010), al helpt het wel dat de plaat een stuk minder lang is. Newsom blijft zichzelf: hoopvol eigenzinnig, hoogbegaafd muzikaal en pakkend.

Aine O’Dwyer

Newsom is niet de enige harpiste die ons dit jaar al opviel. De Ierse Aine O’Dwyer maakte reeds naam met haar drone-harpmuziek, maar ging voor haar laatste project echt een volledig eigen weg. Ze speelde daarin haar abstracte, maar zeer toegankelijke composities op een kerkorgel. Music for Church Cleaners heeft daardoor iets enorm vertrouwd voor wie ooit de binnenkant van een kerk zag. Tegelijk is er die andere historische band die niet te versmaden valt en dat is de connectie met de orgels van de vroege avant-garde van The Dream Syndicate (we bedoelen dan wel die van de sixties waarmee John Cale voor zijn verbintenis met The Velvet Underground te maken had), niet voor niets de uitvinders van de dronemuziek. Tegelijk heeft O’Dwyer de fantastische vondst om haar muziek weg te halen van het klinische door erin de geluiden van de mensen die de kerk poetsen op te nemen. Voor de modale liefhebber lijkt het zeer obscuur, maar inmiddels is de dubbel-LP-versie reeds aan een tweede, welverdiende persing toe.

Björk

Wie geen intro meer behoeft, maar evengoed toch nog kan verrassen is de IJslandse zangeres Björk. We gaan eerlijk zijn, soms was mevrouw Björk Guðmundsdóttir ons in het verleden kwijt als ze te veel het experiment opzocht en ons verstikt achterliet. Maar haar nieuwste Vulnicura is weer werk van lange adem, zonder twijfel. De plaat is een monument van vertwijfeling en eenzaamheid dat niet gebukt gaat onder te veel – ongetwijfeld bijzonder vernuftige – trucs, maar als een prachtige, edoch onontkoombare gletsjer op de luisteraar afkomt. De redenen daarvoor zijn dubbel: Björks liefdesleven kreeg een zware klap te verduren en ze bracht deze plaat vroeger uit dan gepland. Dat eerste zorgt voor de emotie, het tweede dat er minder aan geprutst werd. Belangrijk is vooral dat je niet per se een Björk-fanaat moet zijn om hiervan onder de indruk te komen. Een schitterende herfst van een carrière is hiermee ingezet, want ja, ze wordt binnenkort 50.

 Nog meer hoogtepunten van vrouwelijke soloartiesten uit 2015:

Christina Vantzou- No. 3

Julia Holter – Have You In My Wilderness

Lana Del Rey – Honeymoon

Du Blonde – Welcome Back To Milk

Courtney Barnett – Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit           

Natalie Prass – Natalie Prass

Chantal Acda – The Sparkle In Our Flaws

Allison Moorer – Down To Believing

Patty Griffin – Servant of Love

Jenny Hval – Apocalypse, girl

Jessica Pratt – On Your Own Love Again

SOAK – Before We Forgot How to Dream

 

* Het lijkt wel alsof alle kunsten in dat bedje ziek zijn. Denk maar aan de beeldende kunst (waar een Marina Abramovi? het spreekwoordelijke doekje voor het bloeden is) en de literatuur, waar vrouwen al snel naar het chicklit genre worden verwezen door de critici.

take down
the paywall
steun ons nu!