“Meer schwung”

In het artikel “N-VA wil sociaal-culturele wereld flink opschudden” zet De Standaard een aantal kernelementen uit de conceptnota van Meremans op een rijtje: “Een soepelere starterssubsdie, één procedure voor erkenning en subsidiëring en samenwerking stimuleren… Of in de woorden van N-VA: ‘wij kiezen voor een scherpe evaluatie: wie na een beleidsperiode negatief beoordeeld wordt, verliest zijn subsidie. Nu fnuikt het uitstroommechanisme de instroom, de dynamiek en de innovatie.’” Verder stelt Meremans volgens De Standaard voor te kijken naar “kostenefficiëntie, de werkingskosten en ‘Vlaamse relevantie’”. Het artikel vervolgt: “Wat zeker ook nog stof zal doen opwaaien, is dat de N-VA de subsidies voor vormingsinstellingen van vakbonden en Unizo helemaal wil afschaffen.” In een bijbehorend interview geeft Meremans aan zich er van bewust te zijn “een knuppel in het hoenderhok” te gooien om het debat aan te zwengelen. “Wij zijn voorstander van een wit blad”, aldus de volksvertegenwoordiger.

Richting wijzen

Ook Bart Caron (Groen) diende een eigen conceptnota in bij het Vlaams parlement. Daarmee geven beide parlementsleden ook in politieke regionen het startsein voor debatten over het decreet sociaal-cultureel volwassenenwerk. We zullen deze nota’s, samen met onze leden, grondig en met plezier lezen en becommentariëren. We verwelkomen dergelijke initiatieven. En vooral de gesprekken en debatten daarover.

De FOV zelf presenteerde, na een intensief traject met de lidorganisaties, in de zomermaanden een lijvig dossier, getiteld “Context en richtingaanwijzers”, aan de minister en de parlementsleden. Daarin zetten we bakens uit voor een toekomstig decreet dat, inderdaad, veel meer op de hedendaagse dynamiek moet inspelen. Wij kwamen daarmee bewust als eerste, omdat we graag in onze kracht gaan staan. Tegelijk durfden we het aan om met die voorstellen onze kwetsbaarheid te benoemen. En ja, ook wij hadden het over een decreet dat ruimte biedt aan in- en uitstroom, over samenwerking waarderen binnen en buiten de sector, in Vlaanderen en ver daarbuiten en over een reeks andere voorstellen om pal achter het sociaal-cultureel te staan.

Dynamiek bevorderen

Gisteren presenteerde de Koning Boudewijnstichting een onderzoek over vrijwilligerswerk in België. Hierin worden de gigantische aantallen in onze sector nog eens bevestigd. Je kan geen krant openslaan of één van onze organisaties staat erin. Het regent prijzen voor organisaties uit onze sector. Kortom: maatschappelijk relevant én overal aanwezig, dat is onze sector vandaag. En dus: graag een gesprek, ja zelfs een debat. Over maatregelen die deze dynamiek niet fnuiken en het kind niet met het badwater weggooien.

Meer vertrouwen?

De Vlaamse overheid gaat na hoe ze een ander soort partner kan zijn van burgers, ondernemingen en verenigingen. Ze wil meer vertrouwen geven, meer uitgaan van langer durende erkenningen,… Helaas geeft de bijdrage in De Standaard een omgekeerde indruk: een overheid die betuttelt en geen trial and error meer toestaat. De Vlaamse overheid zou er goed aan doen bescheiden te blijven. De huidige dynamiek kwam er immers niet omdat de overheid er als de kippen bij was. Integendeel, ze ontstond bottom-up. Een decreet dat evoluties wil voorspellen, risicovolle paden betreden te snel afstraft en keuzes voor wegen naar participatie van honderdduizenden negeert, dat is een decreet dat de bestaande en de toekomstige dynamiek kortwiekt.

Tandvlees

Het afschaffen van de sociaal-culturele organisaties van de vakbonden en van Unizo zal dat niet verhelpen. Zij doen zinvol werk, daar zijn we het allemaal over eens. In een samenleving in verandering spelen zij in op de zorgen en ambities van vele duizenden. Laten we ook hier alstublieft verder kijken dan het kostenplaatje. Opeenvolgende ministers hebben kostenposten binnen het sociaal-cultureel werk afgeschaft. De ene minister hier, de andere daar, telkens op basis van wat ze al dan niet belangrijk vonden. Dat resulteert na zes jaar in een sector die op het tandvlees zit. Je zou voor minder als je zoveel geld (soms zelf tot 40 procent!) hebt moeten inleveren. Desondanks blijven onze organisaties moedig vooruit kijken.

Middelen

Het merendeel van hun middelen genereren ze zelf. Zo creëren ze een grotere tewerkstelling dan het decreet aan subsidies voorziet. Dat is enkel mogelijk dankzij het gigantische draagvlak bij 2,1 miljoen leden, 200.000 geëngageerde vrijwilligers en jaarlijks 10 miljoen deelnemers. In deze moeilijke economische tijden is dat een voorbeeld voor een regering die gaat voor JOBS-JOBS-JOBS. Onze organisaties hebben geen lessen te leren als het over kostenefficiëntie gaat. Maar ze hebben wel een overheid nodig die een forse steun in de rug wil zijn, net in deze moeilijke economische tijden.

Ja, we kijken uit naar het debat.

De conceptnota van Bart Caron vind je op de website van het Vlaams Parlement.