Taxshift is een taxlift, ook voor cultuur

Taxshift is een taxlift, ook voor cultuur

De taxshift kan de besparingen op cultuur helpen wegwerken, stelt cultuurmanager Dirk De Corte. Het ruimere kostenplaatje blijft helaas buiten beeld.

dinsdag 13 oktober 2015 11:59
Spread the love



@Jozefien Van der Aelst

Economie is geen wetenschap, weten we. Cultuurmanagement is dat doorgaans nog minder. De masteropleiding Cultuurmanagement van de Universiteit Antwerpen (UA) deed recent een onderzoek naar de impact van de taxshift op de cultuursector en concludeert dat het de eerste besparingsronde van 2014 nagenoeg compenseert.

Is dat zo? Sommige instellingen kunnen inderdaad op een daling van hun sociale bijdrage op personeel rekenen. Voor organisaties met veel personeel, bijvoorbeeld dansgezelschappen, is dat zeker voordelig. Het probleem met dit eureka-verhaal is dat het ruimere economische plaatje achter de taxshift buiten beeld blijft: het kostenplaatje zowel als de negatieve impact op middellange en lange termijn. Zo’n eenzijdige kijk doet de werkelijkheid geweld aan en speelt in op de ideologische kaarten van een rechts beleid.

Afleidingsmanoeuvre

Hoewel een meerderheid van de bevolking – ook 77 procent van de N-VA kiezers – voor een belasting op grote vermogens is, zoals de miljonairstaks, probeert de regering het inhoudelijk debat voortdurend te verleggen naar holle constructies zoals de diamanttaks en de kaaimantaks. In de taxshift zag ze een gelegenheid om de werkgevers op hun wenken te bedienen. Pieter Timmermans, topman van het Verbond van Belgische Ondernemingen, eiste dat de opbrengst van de taxshift prioritair naar de bedrijven gaat. En zo geschiedde.

 Werkgevers krijgen van de regering een cadeau van twee miljard euro via een verminderingen van hun patronale sociale bijdragen. Dat komt neer op minder inkomsten voor de sociale zekerheid en voor de openbare dienstverlening.

 Los van dit inkomstenverlies – geld dat niet naar zorg, cultuur en onderwijs kan gaan – is het zo dat onze regering begrotingsgewijs haar fiscale cadeaus (zoals de indexsprong) financiert door besparingen in de sociale zekerheid. Ook de taxshift is een transfer van de werkende bevolking naar de aandeelhouders en grote vermogens. Sommige cultuurinstituten pikken weliswaar een graantje mee, op termijn krijgen ze de rekening.

Taxshift = taxlift

De nadelen? De taxshift zorgt voor minder inkomsten voor de overheid en een verlaging van de koopkracht van de werkende mensen. Uiteraard zullen ook culturele instellingen dat op termijn voelen: de kans op nog meer besparingen stijgt en participatie daalt. Verlies aan koopkracht maakt van een samenleving een café zonder bier.

Dan is er nog het kostenplaatje: een taxshift impliceert ook btw-verhogingen voor energie, diesel, tabak en drank. Dit jaar overhandigde de burgerbeweging Hart boven Hard bij de start van het parlementaire jaar opnieuw haar alternatieve septemberverklaring aan de minister-president. Deze keer bracht ze 40 reuzen mee, een signaal om aan te geven dat de kleine mens de dupe van dit beleid is. Maar een btw-verhoging, dat betekent bijvoorbeeld dat niet alleen een gezin al gauw 300 euro per jaar meer aan elektriciteit moet betalen. Ook culturele instellingen zullen zwaar meer betalen op hun aankopen van energie, en andere goederen en diensten. Want elke leverancier probeert natuurlijk de eigen meerkosten door te rekenen.

Wat energie betreft, met een btw-stijging van 6 naar 21 procent, zorgde de regering er bijvoorbeeld ook voor dat leveranciers hun vennootschapsbelasting en andere onkosten rechtstreeks kunnen doorrekenen naar hun gebruikers. Reken daar de ‘turteltaks’ nog bij: ondanks de stijgende energieprijzen krijgen we van Annemie Turtelboom (Open VLD) nog een nieuwe energieheffing extra cadeau.

Dat komt dus bovenop de extra lasten: duurder openbaar vervoer, duurder onderwijs, duurdere zorgverzekering, duurdere advocaten (stijging naar 21 procent). Kortom, de taxshift zal voor veel cultuurhuizen op alle andere facturen dan de personeelsfactuur een taxlift zijn. ‘Doe de verrekijker’, zo roept Hart boven Hard ons op, want de samenleving moet verder kijken. Dat geldt ook voor cultuurmanagement: de blik op morgen, en niet op één tabel in de boekhouding. 

 

take down
the paywall
steun ons nu!