Vorige week in het nieuws, eenmalige besparingsronde in het onderwijs blijkt niet zo eenmalig te zijn.

Opgegroeid als zoon van een leerkracht en nu als ouder van twee kinderen en partner van een leerkracht, ben ik enorm begaan met alles wat met ons onderwijssysteem te maken heeft en ik maak mij zorgen, grote zorgen.

De vele besparingen in het onderwijs doen een afbreuk aan de kwaliteit van het onderwijs, vormen een extra belasting en zelfs loonsverlaging voor de leerkrachten en directie. Het is daarbij nog eens een verdoken besparing op de kap van de ouders. Hoe kom ik tot deze conclusie vraag je je af?

Wel, als je er over nadenkt is dit heel eenvoudig. Eerst wil ik eventjes de maximumfactuur aanhalen. De maximumfactuur is ingevoerd zodat het onderwijs betaalbaar zou zijn en blijven voor iedereen, maar dit beperkt uiteraard de middelen waarmee gewerkt dient te worden en zorgt voor het schrappen van bepaalde activiteiten. Om dit op te vangen organiseren leerkrachten en ouderverenigingen diverse evenementen om extra geld in het laatje te brengen. Dit gebeurt uiteraard op min of meer vrijwillige basis, maar het valt niet te ontkennen dat dit voor extra werk zorgt bij zowel leerkrachten als ouders. Extra werk voor leerkrachten, onbetaald, dus in feite kloppen deze mensen meer uren voor hetzelfde loon, m.a.w. een loonsverlaging.

En een belasting op het privéleven van ouders die dit allemaal vrijwillig en desalniettemin vol overgave doen. Tevens wordt dat alles bekostigd door het geld dat leerkrachten, ouders, grootouders en vrienden uitgeven op deze evenementen. Dus geld van iedereen dat gebruikt wordt om het onderwijssysteem te ondersteunen, niet officieel via belastingen, maar het komt wel uit onze zakken. Verdoken belastingen? Of te kort door de bocht? Bijkomend zijn er nu extra besparingen in het onderwijs en wat denk je dat er gaat gebeuren? Inderdaad, ouderverenigingen en leerkrachten gaan zich nog maar eens extra inzetten om een deel ervan op te vangen, met dezelfde gevolgen. Leerkrachten en ouders doen dit met volle overtuiging, met harde inzet. But they, we, can only do so much. Tevens kunnen deze inkomsten nooit de volledige besparingen opvangen en moet men dus inboeten en creatief zijn met de beschikbare middelen, wat er alweer voor zorgt dat het onderwijspersoneel extra belast wordt en heeft een rechtstreeks gevolg voor de kwaliteit van ons onderwijssysteem. En wees gerust, de leerkrachten en de directie, proberen er alles aan te doen om dit niveau op peil te houden, ten koste van zichzelf en hun privéleven.

Daarbij komt dat een groot deel van de middelen voor een school voor een deel bepaald worden op basis van een telling op 1 februari van het voorgaande schooljaar. Volg even mijn redenering via volgend voorbeeld; in het schooljaar 2014-2015 zit een school met 150 leerlingen, dit wordt geteld in februari. In september 2015, dus voor het schooljaar 2015-2016, kent die school een groei van 50 leerlingen. Dus de school telt dan 200 leerlingen, maar, en nu komt het, krijgt middelen voor 150 leerlingen, want die zijn in februari geteld. Conclusie? Er ontbreken middelen voor 50 leerlingen. Wie vangt dat vooral op? Juist, de leerkrachten en directie door harder te werken, gratis uren te kloppen en zichzelf nog maar eens extra te belasten. En ook dit kan niet anders dan een effect hebben op de kwaliteit van ons onderwijs.
Om dan nog te zwijgen van het M-decreet, waar ik alle begrip voor heb, maar naar wat ik hoor toch maar met haken en ogen aan elkaar hangt door het ontbreken van een juiste omkadering. In mijn eigen omgeving merk ik in elk geval dat dit momenteel vooral alweer een extra belasting betekent voor de leerkrachten.

En dan horen leerkrachten van jan en alleman vooral de commentaar dat ze veel verlof hebben. Ben je nog verwonderd dat er veel mensen het onderwijs inruilen voor een job in de privésector? Waar je doorgaans, meer verdient, meer extralegale voordelen hebt en vooral minder overuren dient te kloppen, een betere work-life balance hebt en meer respect krijgt voor het werk dat je doet? Stel je het in de privésector eens voor dat je pas na jaren een vast contract krijgt? Want zo werkt het onderwijssysteem, leerkrachten kunnen soms jaren op een vaste benoeming zitten te wachten, met alle onzekerheid tot gevolg. Ikzelf werk in de privésector en wees gerust, ik ga geen jaren wachten op een vast contract, dat is ongezien. Om nog maar te zwijgen van alle vast benoemde plaatsen die momenteel geblokkeerd zijn door TAO’s en andere gebruikelijke systemen.

Onderwijs is de basis van onze maatschappij, de basis van onze toekomst, verdient dat dan geen degelijke investering in plaats van een besparing? Bvb 100 miljoen die men cadeau doet aan multinationals om in dit land te blijven? Ook daar heb ik begrip voor, jobs enzo, maar toch, ons onderwijssysteem verdient dat ook, minstens.

Een bezorgde vader, echtgenoot en zoon.