Twee dagen geleden schreef ik nog een reactie op de oorlogsretoriek van de Nederlandse CDA-voorzitter Buma, die de vluchtelingen als een bedreiging formuleert voor Europa en ‘onze waarden’. Bijgevolg, aldus Buma, moeten we naar de bron van het kwaad, naar Syrië om er militair in te grijpen. Nu voelt Wouter Beke zich op zijn beurt geroepen om net als zijn Nederlandse evenknie te pleiten voor een militair optreden. Ook voor mijnheer Beke mijn bedenkingen op een rijtje:

1. het is ergerlijk om politici die Syrië amper op de kaart weten liggen en dus de complexiteit van het conflict, noch de consequenties van militair ingrijpen deftig kunnen inschatten, zich plots geroepen voelen om met een simplistische logica de zaken daar nu eens te gaan oplossen. Buma, noch Beke hebben zich in het verleden echt de moeite getroost om zich met Syrië bezig te houden. Nu de gevolgen van de oorlog zich plots in onze eigen tuin laten zien, krijgen we wat geïmproviseerde pleidooien voor schijnoplossingen.

2. Waar denkt Beke het mandaat voor een militair ingrijpen in Syrië plots te vinden na diverse vergeefse pogingen in de VN-veiligheidsraad? (met voorspelbaar veto van Rusland)

3. Tegen wie wil hij überhaupt optreden. Tegen IS? Tegen Assad (ook)? Tegen het Nusra front of Ahrar al Sham? Ja, tegen wie? En wil hij door ons militair ingrijpen een verenigd front van radicale gewapende jihadisten in het leven roepen misschien?

4. Heeft Beke zich al eens de moeite getroost om een de gevolgen van het militair ingrijpen in Afghanistan, Irak en Libië (waar het telkens eens vlug gingen oplossen) te analyseren en daar lessen uit te trekken?

5. Zou het al niet een hele stap zijn moesten we onze wapenhandel naar de regio aan banden leggen, vooral naar die landen waarvan we weten dat ze het conflict militair voeden met de doorvoer van een deel van die wapens.

6. Kan Beke wat creatiever uit de hoek komen en misschien wat maatregelen voorstellen die het conflict kunnen helpen indammen zoniet doodbloeden? Er hangt immers een hele economie vast aan deze oorlog.

7. Als het Beke hopelijk ook om de Syrische bevolking te doen is, dan stel ik voor dat hij geen alibi’s zoekt en er voor zorgt dat zijn regering de vluchtelingen een menswaardige opvang bezorgt zodat het niet aan de solidaire bevolking toekomt om te zorgen voor onderdak, kledij of voedsel. Wat een smerig etaleren van onvermogen, beter onwil is het immers niet om vluchtelingen in geïmproviseerde kampen in hartje Brussel aan hun lot over te laten omdat er blijkbaar een registratiequotum wordt gehanteerd van 250 mensen per dag. Met wat extra inspanning kan dat allemaal veel deftiger.