Na de destructie van Yarmouck, Palestijns vluchtelingenkamp in Syrië, mocht UNWRA op 24 februari 2014 tijdelijk hulp bieden aan deze mensenzee. Een allegorisch beeld voor de herhaalde destructies in de hele regio.

Neoconservatisme mee aan basis vluchtelingencrisis: open brief aan Theo Francken

Culruurfilosoof Lieven De Cauter fileert het wereldbeeld van staatsecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken.

dinsdag 18 augustus 2015 11:57
Spread the love

Geachte excellentie,

Ik denk dat u uw wereldbeeld
zal moeten bijstellen, want met de boeken die uw politieke vuur inspireerden (zie De Standaard van 5 augustus)
zal u nu niet veel kunnen aanvangen.

U noemde toen – ik was toch wel een beetje
onder de indruk – Fukuyama’s Einde van de
geschiedenis
, waarin de finale triomf van de liberale democratie wordt
afgekondigd, Robert Kagans Balans van de
macht,
waarin Europa wordt neergezet als een bunch of pussies (uw woorden) en Robert Kaplans Warrior Ethos, een pleidooi voor
gespierde militaire politiek.

Drie neoconservatieve bestsellers. Interessant,
zeker (ook om te weten dat u dus openlijk toegeeft een neoconservatief te
zijn). Maar: ze zullen u niet helpen. Integendeel: de geest en ideologie van
deze boeken, is rechtstreeks verantwoordelijk voor uw kopzorgen. Laat ik dat
even uitleggen.

Deze opvangcrisis bewijst eerder dat Fukuyama’s triomf van
de liberale democratie een zinsbegoocheling was en dat de wereldvisie van Kagan
en het warrior ethos van Kaplan, en
van de Amerikaanse neoconservatieven in het algemeen, tot rampen hebben geleid.

Zowel Fukuyama als Kaplan waren indertijd lid van The Project for a New American Century, dat al in 1998 opriep om
Irak binnen te vallen, een invasie die in Nine-Eleven
zijn alibi vond en rechtstreeks heeft geleid tot de destabilisering van de hele
regio. En waar komen twee derde van de vluchtelingen nu vandaan? Afghanistan,
Irak en Syrië (De Standaard 13 augustus 2015). Gaat u geen lichtje op, Meneer Francken?

‘The remaking of the
Middle East’
was een (typisch neocon) eufemisme voor de totale
destabilisering van het hele Midden-Oosten. Met als enig doel: de totale
vernietiging, opdeling, ‘bantoestanisering’ van alle vijanden van Israël. Door wat
ik in mijn boeken civil war engineering
heb genoemd: het uitlokken, ja organiseren van burgeroorlogen.

Door de inval in
Irak en de onmiddellijke, totale ontmanteling van de staat en door het
aanwakkeren van het sektarisme (door iedereen als Soenniet of Sjiiet te
identificeren, dat was heel bewust), heeft men de burgeroorlog zowat uitgelokt.
En na de implosie van Irak was het hek van de dam: de spanning tussen Sjiieten
(met als epicentrum lokale grootmacht Iran) en Soennieten (met als
puppetmaster Saoedi-Arabië) kwam tot uitbarsting.

Door het hele Midden-Oosten
te veranderen in een conflict tussen Sjiieten en Soennieten is Israël zijn
meest geduchte vijand voor eeuwig en een dag kwijt: het panarabisme en de
eensgezinde haat van de moslimlanden tegen de ‘zionistische entiteit’. Joodse
neoconservatieven als Kaplan of Kagan (om van voormalig opper-neoconservatief
Wolfowitz nog maar te zwijgen – stuk voor stuk zelfverklaarde zionisten) waren
helemaal niet bezig met oliebelangen. Dat was eerder een handige cover up.

Wat wordt bewezen door het
feit dat Amerikaanse oliebedrijven maar heel weinig uit de brand hebben
gesleurd in Irak. Volgens filosofische aartsvader van het neoconservatisme Leo
Strauss is de (verborgen) essentie van politiek: pious lies en useful myths (godsvruchtige leugens en nuttige mythes). De
op leugens gebaseerde casus belli
(reden tot oorlog) was echt straussiaanse politiek volgens het boekje en een
blijvende schande voor zo wat de hele mainstream pers wereldwijd. De New York
Times heeft er zich zelfs openlijk voor geëxcuseerd bij zijn lezers. Zelfs
Obama gaf onlangs toe dat de invasie van Irak IS heeft groot gemaakt.

Ook als u deze analyse niet volgt – ik weet maar al te goed
dat het niet populair is om deze waarheden te zeggen – kunt u niet ontkennen
dat de illegale invasie van Irak de hele regio in brand heeft gezet. Misschien tussen de drukte van de opvangcrisis door toch wat tijd
zoeken om uw denkrasters aan te passen, waarvan de trieste feiten bewijzen
welke catastrofale gevolgen ze hebben.  

Lieven De Cauter, cultuurfilosoof, 18 augustus 2015

Auteur van
o.a. De Capsulaire beschaving. Over de
stad in het tijdperk van de angst
(2004), Entropic Empire. On
the City of Man in the Age of Disaster
(2012) en Metamoderniteit voor beginners. Filosofische memo’s voor het nieuwe Millennium (2015). 

take down
the paywall
steun ons nu!