Ze zit er weer op, de wereldborstvoedingsweek. Elk jaar is dat een zeer bewogen week want op borstvoeding rust nog steeds een erg groot taboe, op verschillende gebieden. 

Zo heb ik deze week gediscussieerd over voeden in het openbaar. Want, zo is de publieke opinie “ik ben voor borstvoeding, maar…”, gevolgd door een hoop restricties die gaan van voeden in een supermarkt over restaurantbezoeken met je kind tot borstvoedende moeders die maar gewoon normaal moeten doen en een fles moeten geven. 
Ik heb gepraat over waarom moeders, waarbij de borstvoedingsperiode anders liep dan ze gehoopt hadden, zich meteen aangevallen voelen wanneer iemand het woord “borstvoeding” gebruikt. Ik heb het gehad over borstvoedingsmaffia, over langvoeden en over het posten van foto’s terwijl je borstvoeding geeft.

Tijdens al deze gesprekken kwamen vooral veel meningen naar voren die moeders vooral aan banden legden. Want de meeste mensen die een mening hadden over deze onderwerpen (en die ook wilden ventileren), vonden dat een moeder niet in het openbaar mocht voeden (of niet op bepaalde plekken), vonden dat moeders maar geen foto’s moesten posten van hun borsten als er een baby van at en vonden dat moeders die borstvoeding geven vooral hun mond moeten houden tegen andere moeders. Wat zijn dat een hoop restricties, zeg. Ik durf het zelfs pogingen tot onderdrukking te noemen, want dat is het uiteindelijk. Een moeder die borstvoeding geeft mag niet in het openbaar voeden, dus moet ze maar met haar baby binnen blijven (want wat zijn de opties anders?). Een moeder die borstvoeding geeft, mag geen informatie geven aan een moeder die vragen stelt. Een moeder mag geen foto’s posten van haar kind. (Maar geeft toe, de eerste weken en maanden doe je niks anders dan je baby voeden. Dus de kans dat wanneer je een foto maakt van je baby, er een borst op staat, is procentueel gezien erg groot.)

Dan stel ik me de vraag. Hoe komt het dat vrouwen, die sinds enkele decennia toch al eigen rechten hebben en mogen gaan stemmen, vanaf het moment dat ze zwanger zijn geen rechten meer hebben. Zijn kinderen een kans om de vrouw toch nog onder de knoet te houden? Een zwangere vrouw die aangesproken wordt als “mama” of “mevrouwtje” en die niet zelf mag kiezen waar ze wil bevallen of hoe. Het gebeurt nog vaak. De vrouw die moet vechten om bij haar kind te zijn na de geboorte. De moeder die haar kind borstvoeding geeft, maar die overal aangestaard wordt omdat ze haar baby wil voeden. De vrouw die nagewezen wordt als slechte moeder omdat haar kind een uitbarsting krijgt in de supermarkt. Al deze zogenaamd gênante situaties zijn op te lossen door één ding, volgens de publieke opinie: thuis blijven met je kind. 

En toch… toch is er een andere manier waarop dit kan. Die zwangere vrouw die met een verontschuldigende blik een broodje met brie zit te eten, die kan je steunen met een glimlach. De pasbevallen vrouw die kan je helpen door het voor haar op te nemen wanneer je op kraambezoek komt. De borstvoedende vrouw op jouw terrasje in de stad, die kan je een tasje thee aanbieden of een glas water, want van borstvoeding krijg je dorst. En die vrouw in de supermarkt, die is vast veel blijer wanneer je haar helpt door haar tweede kindje even bezig te houden zodat zij zich op haar kind kan concentreren die ongelofelijk boos is.

Zo moeilijk is het niet. Toegegeven, je moet ervoor even uit je comfortzone komen. De comfortzone waarin je gewoon kan oordelen over de andere zonder de situatie te kennen. Maar weet je wat? Buiten die comfortzone ligt het begin van vriendschappen. Buiten die comfortzone leer je te glimlachen omdat je iemand kon helpen. En buiten die comfortzone ligt ook hulp voor jou, wanneer jij het nodig hebt. En zo werken we langzaam samen aan een betere toekomst. Eentje waarin moeders geen paria’s zijn die alle ballen maar in de lucht moeten houden. Een wereld waarin kinderen geen last zijn, maar de kleine mensjes die ze in werkelijkheid zijn. Een wereld waarin kinderen leren dat hulp geven aan iemand anders fijn is. 

En om nog even terug te komen op die borstvoeding. Moeders geven geen borstvoeding om anderen te schokken, om hun borsten zomaar te kunnen showen of om anderen een schuldgevoel te geven. Moeders geven borstvoeding omdat hun kind honger heeft. Meer zit daar echt niet achter.