Enkele
dagen later beschreef Marcel Junod, afgevaardigde van het
Internationale Rode Kruiscomité (ICRC) de situatie ter plekke als
‘huiveringwekkend’. Meer dan 80% van de ziekenhuizen en medische
infrastructuur was verwoest of beschadigd. Ook het ziekenhuis van het
Japanse Rode Kruis liep ernstige schade op. Overlevende Rode
Kruismedewerkers probeerden te helpen waar ze konden, maar met 85% van
het ziekenhuispersoneel gewond, het labo beschadigd en de meeste
medicijnen besmet door de ontploffing, was het een ongelijke strijd. Van
de duizend personen die hulp zochten in het ziekenhuis na die eerste
dag, stierven al snel 600 personen.

70 jaar later verzorgt Rode Kruis nog steeds slachtoffers

Het
Japanse Rode Kruis heeft in haar ziekenhuis in Hiroshima (sinds 1959)
en Nagasaki (sinds 1969) al meer dan 2,5 miljoen overlevenden behandeld.
Alleen al in het afgelopen jaar werden in deze steden respectievelijk
4.657 en 6.030 slachtoffers behandeld. Heel wat slachtoffers kregen in
de jaren na de nucleaire explosies af te rekenen met kanker. In
Hiroshima lopen deze cijfers op tot bijna twee derden, in Nagasaki is
dat 56%. De meest voorkomende vormen zijn longkanker (20%), maagkanker
(18%), leverkanker (14%) en leukemie (8%).

Van
de 192.712 nog in leven zijnde slachtoffers werden maar liefst 119.169
mensen direct blootgesteld aan de nucleaire aanvallen, 45.260 werden in
de daaropvolgende weken blootgesteld door het getroffen gebied te
betreden. 20.939 personen riskeerden blootstelling aan de straling door
slachtoffers te helpen of te begraven. 7.351 ongeboren kinderen werden
blootgesteld door de locatie of activiteiten van hun ouders.  

Rode Kruis roept op tot verbod op nucleaire wapens

Al
in september 1945 riep het Internationale Rode Kruiscomité op tot een
verbod op nucleaire wapens vanwege hun onaanvaardbare humanitaire
gevolgen. Een oproep die de Internationale Rode Kruis- en de Rode Halve
Maanbeweging tot op de dag van vandaag blijft herhalen. In 2011 nam de
Raad van Afgevaardigden van de Beweging een resolutie aan waarin de
bezorgdheid wordt uitgedrukt over het onnoemelijk leed dat wordt
veroorzaakt door nucleaire wapen én het gebrek aan capaciteit om op een
efficiënte manier humanitaire hulp te verlenen. Deze resolutie verklaart
bovendien dat het moeilijk is om voor te stellen hoe enig gebruik van
nucleaire wapens verenigbaar zou zijn met de regels van het
internationaal humanitair recht, en meer bepaald de regels van
onderscheid, voorzorg en proportionaliteit.  

De
resolutie roept alle staten op om te goeder trouw, met spoed en
vastberadenheid onderhandelingen na te streven over een verbod op het
gebruik van en volledige eliminatie van nucleaire wapens. 

Dit zijn – ook nu nog – de gevolgen van een nucleaire ontploffing

Mensen
in de buurt van een ontploffing sterven onmiddellijk of binnen enkele
dagen. Slachtoffers die de aanval overleven dragen acute verwondingen
zoals brandwonden en blindheid met zich mee. Ook op lange termijn lopen
de overlevenden een groot risico op gezondheidsproblemen: kanker,
misvormingen bij de geboorte of genetische afwijkingen zijn geen
uitzondering. Verder wordt de hulpverlening in deze noodsituatie
bemoeilijkt door een tekort aan medisch personeel en beschadiging van de
infrastructuur. Ook de effecten op ons milieu mogen niet onderschat
worden: grote gedeeltes van het land worden voor lange tijd onbewoonbaar
en er kan geen voedsel meer geproduceerd worden in deze gebieden. Een
nucleaire explosie zindert met andere woorden lang na!