“Kiezen tussen Michel Platini en Sepp Blatter is als kiezen tussen de pest en cholera”, zei Eric Cantona vorig jaar. Ad rem van de Fransman, maar daarom niet minder adequaat. Alles wijst er immers op dat enige scepsis op zijn plaats is bij de kandidatuur van de immer aimabele UEFA-voorzitter.
We reizen een dikke veertig jaar terug in de tijd. In 1974 werd de Braziliaan João Havelange voorzitter bij de wereldvoetbalbond. Op dat moment begon de evolutie van een volkse sport naar het casinovoetbal van vandaag. Het inhalige beleid van de voorzitters – tot op vandaag waren dat er nog maar twee: Havelange en Blatter – deed zijn intrede en verschillende maatregelen versnelden de circulatie van kapitaal in het voetbal. Bedragen van tv-rechten en sponsoring swingden voortaan de pan uit. De sport mondialiseerde en het voetbal groeide uit tot een kapitalistisch bastion. In die tijd groeide Blatter – de incarnatie van corruptie – uit tot schildknaapje van Havelange. Het was duidelijk koek en ei tussen beide kopstukken.
Toen de toenmalige voorzitter zijn aftreden aankondigde, begonnen beiden zich echter plots als Kaïn en Abel te gedragen. De wereldvoetbalbond werd geplaagd door geruchten omtrent corruptie, maar gelukkig offerde Blatter zich op om de grove borstel door de naar eigen zeggen corrupte FIFA te halen. Tabula rasa, dacht men. Maar ook de Zwitser handelde pro domo.
Er werden reeds genoeg bewijzen verzameld waaruit men kan besluiten dat het voetbal de afgelopen decennia gerund werd door een dubieuze organisatie. Zo infiltreerden twee journalisten van The Sunday Times succesvol in het FIFA-milieu. In het door de Engelse krant gepubliceerde filmpje is te zien hoe toenmalig secretaris-generaal Michel Zen-Ruffinen zegt dat hij de undercoverjournalisten in contact kan brengen met twee omkoopbare FIFA-bonzen.
Ook bleek meermaals dat de bobo’s van de wereldvoetbalbond zelf WK-tickets opkochten en doorverkochten met flinke meerwaarde. Zo werd bewezen dat vicevoorzitter Jack Warner zich voor het WK van 2006 bezondigde aan dergelijke wanpraktijken. Ook bij het meest recente WK verschenen er geruchten over enkele onbetamelijke praktijken bij de verkoop van tickets voor het mondiaal toernooi. Het hoeft bovendien geen betoog dat ook aan de toewijzingen van enkele WK’s een reukje hangt. Bij momenten zelfs een hele beerput. Geen kat die nog gelooft dat Rusland en Qatar geen decadente bedragen betaalden om een WK in hun land te organiseren. Tot slot was er ook nog de razzia in het Zwitserse hotel Baur au Lac. Zeven officials werden daar opgepakt omdat zij zo’n 150 miljoen dollar aan steekpenningen ontvangen zouden hebben.
Platini was van bij het begin de rechterhand van Blatter, net zoals die laatste dat was tijdens de ambtstermijn van Havelange. Dankzij de huidig FIFA-voorzitter slaagde Platini er zelfs in om Lennart Johansson op te volgen als UEFA-voorzitter. Bij de toewijzing van het WK van 2022 in Qatar schaarde de Franse ex-topvoetballer zich bovendien achter Blatter. Daarna kreeg zoon Laurent Platini een lucratieve job als directeur van een Qatarese investeerdersgroep. Quod erat demonstrandum.
Het is duidelijk dat de FIFA wordt geleid door mensen die het gouden kalf aanbidden. Dat zal zo blijven wanneer Platini de fakkel overneemt. Al is het blijkbaar een utopie dat iemand zonder belangen in de marketing- en voetbalwereld de FIFA zou kunnen uitbaggeren. Zolang die externe zuivering er niet komt, zal het voetbal steeds meer van zijn authenticiteit verliezen. En de inkomensongelijkheid zal blijven toenemen, tax shift of niet.
