De factuurregering (2): Jobcreatie geen prioriteit voor Bourgeois I

De factuurregering (2): Jobcreatie geen prioriteit voor Bourgeois I

woensdag 15 juli 2015 09:38
Spread the love



– Foto: Flickr / Nicolas Raymond –

De Vlaamse regering
creëert geen jobs maar snijdt er weg. Zeker 29.000 jobs staan dankzij Bourgeois
I op de helling.

Jobcreatie: er zijn weinig dingen meer wervend voor een
politiek programma of project. En jobs beloven, dat is een favoriet stokpaardje
van menig politicus.

Verhofstadt en Leterme waren daarin het meest
voluntaristisch. 200.000 jobs! Herinnert u het zich nog? Di Rupo was wat
voorzichtiger, maar sprak toch ook in termen van “er zijn 250.000 jobs nodig en
hier is een plan”. Niemand kan daar tegen zijn. Wanneer de vraag komt naar hoe
die jobcreatie dan precies gerealiseerd moet worden, lopen de meningen echter
al snel uiteen.

Sinds het uitbreken van de economische crisis en het omhoog
schieten van de werkloosheidscijfers is niet meer ‘jobcreatie’ maar wel
‘loonkostverlaging’ het politieke toverwoord bij uitstek geworden.

Een
semantisch detail, zullen sommigen zeggen. De loonkost verlagen leidt immers
tot meer jobs, toch? Het is echter minder onschuldig dan dat. Achter het
woordgebruik schuilt een duidelijke ideologische keuze.

Hoe creëer je jobs?

Het idee achter het verlagen van de loonkost is eenvoudig.
We verlagen de kost van arbeid en we gaan ervan uit dat dit ervoor zorgt dat
werkgevers meer mensen aanwerven met de middelen die vrijkomen.

Dan nog zijn er
natuurlijk verschillende manieren om dit te doen. Structureel bijvoorbeeld
(voor alle werkgevers) of meer gericht op bepaalde doelgroepen. Je kan
maatregelen nemen die focussen op het aanwerven van werklozen of die voor alle
werknemers gelden. Je kan ook wel of niet voorwaarden verbinden aan het
verlagen van de loonkost, zoals een diversiteitsbeleid voeren of in opleiding
voor werknemers investeren.

Maar er zijn ook andere manieren om aan jobcreatie te doen.
Je kan investeren: de overheid pompt middelen in de economie om een bepaalde
maatschappelijke uitdaging aan te pakken. Bijvoorbeeld: er zijn te weinig energiezuinige
woningen, dus we investeren in de bouwsector om dit aan te pakken en dit levert
dus jobs op in die sector en afgeleiden. Het bouwen van scholen, ziekenhuizen,
rusthuizen… de voorbeelden liggen voor de hand.

Je kan verder ook rechtstreeks jobs creëren als overheid,
door een bepaalde dienstverlening of maatschappelijke nood die je belangrijk
vindt, te laten vervullen door bedrijven en organisaties waar je gesubsidieerde
banen creëert. Sociale economie is daarvan een voorbeeld, maar ook de dienstenchequesector.

Welke keuze maakt
Bourgeois I ?

Met de RSZ-kortingen voor doelgroepen kiest de Vlaamse regering
voor een aanpak van verlaging van de loonkost. Jammer genoeg zien we in de
plannen voorlopig weinig voorwaarden opduiken die gekoppeld worden aan die
steun. Eerder worden een aantal garanties die voorheen werden gevraagd juist
geschrapt, zoals de verplichting om een 55-plusser gedurende minimaal 5
kwartalen in dienst te houden.

Van jobcreatie via investeringen is er bij deze Vlaamse regering
weinig sprake.

Integendeel: een strikte begrotingsdiscipline en aangehouden
besparingen zorgen ervoor dat maatschappelijke uitdagingen op weinig daadkracht
moeten rekenen.

  • Er wordt bespaard op openbaar vervoer terwijl het verkeer op de wegen dichtslibt.
  • Er wordt bespaard op
    onderwijs terwijl de arbeidsmarkt schreeuwt om mensen met de juiste competenties.
  • De ecologiepremie voor bedrijven worden zwaar teruggeschroefd terwijl de groene
    economie in de wereld een van de snelst groeiende takken is van de economie.
  • Extra investeringen in hernieuwbare energie en groene economie zullen er niet
    komen, zo wordt gezegd.

Directe jobcreatie
via gesubsidieerde banen is al helemaal uit den boze voor deze Vlaamse regering.
Het groeipad dat in het regeerakkoord nog beloofd werd voor de sociale
economie, werd meteen al voor minstens twee jaar geschrapt. De voorwaarde voor
dienstenchequebedrijven om 60% van hun vacatures in te vullen met werklozen
werd eveneens met één pennentrek afgevoerd.

Jobcreatie of georganiseerd jobverlies?

Maar daar blijft
het niet bij. De Vlaamse regering zet ook actief het mes in tewerkstelling. De
voorbeelden zijn legio.

Zo’n 3.500
jobs in het systeem van de werkervaring (WEP+) zijn al verdwenen, de besparing
op de Gesco’s betekent (minstens) het equivalent van 1.800 jobs, de Vlaamse
ambtenaren moeten 2.000 jobs inleveren… Verder staan er plannen in de steigers
die de tewerkstelling bedreigen van 10.000 mensen in de maatregel artikel 60
(re-integratie bij OCMW’s), 12.000 mensen in PWA (werklozen die beperkt kunnen
bijverdienen via o.a.  klusjes en
tuinonderhoud) en ga zo maar door. Daarmee
komt trouwens niet alleen een pak tewerkstelling op de helling te staan, ook de
dienstverlening die via deze statuten georganiseerd wordt – broodnodige
dienstverlening aan scholen, gemeenten, particulieren… – dreigt daarmee te
verdwijnen.

Met andere woorden: de Vlaamse regering Bourgeois I maakt
geen prioriteit van jobcreatie. Ze zet louter in op het verlagen van de
loonkost, zonder daarbij garanties te vragen dat dit ook effectief tot meer en
betere jobs leidt. Bovendien neemt ze tegelijk heel wat maatregelen die jobs
vernietigen.

Het nettoresultaat zal dus negatief zijn. Je zou nog heimwee
krijgen naar de grootse verklaringen en ambities uit de speeches van weleer…

Philippe Diepvents,
adviseur studiedienst Vlaams ABVV

* * *

De Vlaamse regering van N-VA, Open VLD en CD&V zit op
25 juli 2015 exact één jaar in het zadel. Hoog tijd voor een bilan van het
gevoerde beleid. In deze reeks artikelen analyseert de studiedienst van het
Vlaams ABVV hoe de factuurregering Bourgeois I de rekening systematisch
doorschuift naar de burgers en daarbij ook de laagste inkomensgroepen niet
ontziet.

take down
the paywall
steun ons nu!