Het Griekse
volk heeft een eerste overwinning behaald en daarmee bevestigd dat de
democratie maar bestaat wanneer ze zich ten dienste van de sociale vooruitgang
stelt. Het heeft de schijndemocratie ontmaskerd, die zich laat onderwerpen aan
de sociale afbraak die geëist wordt door de dictatuur van de financiële wereld.
In Europa is sociale vooruitgang illegaal.

De Europese
eenmaking werd systematisch bedacht om het “democratisch gevaar” tot
nul te herleiden. Vanaf het einde van WO II zijn de Verenigde Staten, Jean
Monet en Robert Schuman (twee Vychisten[1]) dat beginnen uitvoeren
met de bedoeling de legitimiteit te herstellen van de politieke krachten die
met het Europa van de nazi’s hadden gecollaboreerd. De eenmaking van de
Europese gemeenschappen en daarna de gedwongen goedkeuring van een Grondwet die
nochtans verworpen was, onder andere door het Franse referendum (een ongezien
misprijzen voor de democratie), maakte de weg vrij voor een dictatuur van het
financierskapitaal.

De mediaclerus ten dienste van de financiersoligarchie
heeft de Europese volkeren systematisch gebrainwasht en bedrogen zodat ze zich
illusies hebben gemaakt die nog krachtig genoeg zijn om hun vermogen te
vernietigen om die uitdaging te beantwoorden. De meesten van hen (zij het minder
en minder in Griekenland en in Spanje) denken nog altijd dat ze “Europa en
de euro voor de mislukking moeten behoeden”. Het huidige Europa – en ze
kan in het keurslijf van haar instellingen niet anders – heeft elke poging om
de huidige verfoeilijke orde in vraag te stellen, onwettelijk verklaard. Het
Griekse volk heeft zich met zijn keuze buiten de wet gesteld.

De euro is niet leefbaar

Het
onderliggende systeem van de euro verkracht de elementaire regels van een
mogelijk en gezond muntbeleid. Het legt gemeenschappelijke regels voor
zogezegde ‘concurrentiekracht’ op aan economieën die veel te ongelijk zijn om
de gevolgen daarvan te kunnen verdragen. Door de euro is de vroegere
vooruitgang, gesteund op de bloei van productieve systemen die in hoofdzaak
door kleine en middelgrote ondernemingen werden gevormd, vernietigd. Dit werd vervangen
door een exclusieve markt voor de razzia’s van de financiersmonopolies. Spanje
is daarvan het tragische voorbeeld. Andere landen, zoals Finland en zelfs
Frankrijk, zijn daarvan op hun beurt het slachtoffer. De euro is niet meer dan
het instrument van een heruitgave van het Duitse Europa. De crisis is niet die
van de Griekse schuld, maar wel die van Europa en de euro.

Schande over de Europese regeringen

Schande over
al zij die hebben aanvaard dat de ‘trojka’ voor de Europese volkeren optreedt.
Schande over de regeringen die een Luxemburgse ambtenaar ten dienste van een
fiscaal paradijs aan het hoofd van ‘hun Europa’ hebben geplaatst. Die de
leiding van hun ‘Centrale Bank’ hebben toevertrouwd aan een individu die
carrière maakte bij Goldman and Sachs, de bank die met alle financiële wandaden
van de eeuw wordt verbonden. Die de leiding van het IMF in handen hebben
gegeven van een goede leerling die niet in staat is iets anders te begrijpen
dan wat men haar heeft geleerd. We hebben hier niet te doen met beleidsmannen
en -vrouwen, het gaat hier, ongeacht hun politieke kleur, om verachtelijke
individuen.

Europa gedraagt zich tegenover
Griekenland als de nostalgici van het fascisme

Het
heldhaftige Griekenland heeft zichzelf van de Italiaanse fascisten en de Duitse
nazi’s bevrijd. ‘Europa’ heeft toen in Griekenland ingegrepen, gekleed in
Britse uniformen (gevolgd door die van de VS) om de kinderen van het Verzet af
te slachten en de fascistische collaborateurs weer aan de macht te brengen.
Door de verkiezingsoverwinning van de PASOK in 1981 werd de democratie hersteld
en werden er onbetwistbare sociale verwezenlijkingen mogelijk, maar ze openden
ook het pad van de illusies in Europa. Het Griekse volk staat vandaag opnieuw
tegenover het echte Europa, d.w.z. het Europa dat door de
financiersoligarchieën wordt beheerst. Het herinnert zich bijgevolg zijn
verleden en de schuld die Duitsland, die het van nazi-Duitsland erfde, haar nog
altijd moet terugbetalen. Schande over mevrouw Merkel wiens regering vergeet
dat het Griekse volk recht heeft op herstelbetalingen.

De Griekse staat moet in een
democratische geest worden hervormd

Ja, de
Griekse staat lijdt aan ernstige afwijkingen, die zich onder andere in fiscale
fraude vertalen. Maar wie kan de nodige hervormingen doorvoeren? Zeker niet ‘de
Europese vrienden’. Diezelfden die vals speelden over de Griekse schuld toen
het bij de euro kwam, met de actieve medeplichtigheid van Goldman Sachs,
wiens dienaar niemand anders is dan de voorzitter van de Centrale Bank in
Frankfurt. De Griekse reders? Valsspelers die altijd op de goede zorgen van de
internationale banken en het IMF konden rekenen. Syriza is de enige Griekse
regering die de staat in een democratische geest kan hervormen en de rijken kan
doen betalen. Een schrikbeeld voor Europa dat die keuze niet verdraagt: alleen
de armen moeten betalen!

De strijd gaat voort

Het Europa
van de financiersmiljardairs denkt er niet aan zijn doel op te geven: het
Griekse volk afslachten om de les te spellen en de democratische besmetting te
vermijden. We mogen niet vergeten dat indien de leidende klassen van West- en
Centraal Europa bij hen (nog) geen fascisme nodig hebben, ze er niet voor
terugdeinzen om er elders een beroep op te doen, zoals we in Oekraïne kunnen
zien.

De Europese volkeren moeten hun verantwoordelijkheid opnemen. Met Podemos
heeft het Spaanse volk een ander teken van reveil gegeven. Het is aan het
Franse, Duitse, Britse en de andere volkeren van het Europese continent om te
begrijpen dat de strijd van het Griekse volk hun strijd is. Nu is het
alternatief duidelijk en zichtbaar, voor Griekenland, maar ook voor iedereen
die in Europa en in de wereld dezelfde democratische en sociale verzuchtingen
hebben. Men moet de zogezegde Europese ‘grondwet’ ongehoorzaam zijn, men moet
de euro ontmantelen en vervangen door een in overleg beheerde muntslang van
nationale munten. Men moet, in afwachting van de sluiting van de Centrale Bank
in Frankfurt, Draghi naar zijn New-Yorkse bazen terugzenden. Men moet het IMF
aan de kant schuiven door financiële regelingen te treffen waarop het muntfonds
geen vat heeft, zoals de Groep van Shanghai[2] en de ALBA[3] daartoe de aanzet hebben
gegeven.

Met wie
moeten we die strijd voeren? Het palet van politieke krachten die beginnen te
begrijpen dat de bezuinigingen – voor de werkers, niet voor de oligarchen – en
de daarmee noodzakelijk gepaard gaande regressieve stagnatie geen toekomst meer
hebben, groeit met de dag en omvat inmiddels politici van alle pluimage, zoals
een François Fillon[4]
in Frankrijk. Groot-Brittannië heeft geen vertrouwen meer in dit middelmatig
Europa, zelfs al blijft Engeland neoliberaal, meer Atlantisch en minder
Europees dan ooit. Zeker, de schijnbare instemming van bepaalde extreemrechtse
groepen is voor mij verdacht. Fascisten zijn liegende demagogen bij uitstek. In
deze situatie is het aan de potentieel radicaal linkse krachten om het
initiatief weer in handen te nemen, samen met Syriza en Podemos die de beweging
op gang hebben getrokken. Anders zal Europa de ineenstorting niet kunnen
vermijden en in de chaos verzinken.

6 juli 2015

Dit is de vertaling van

Face
à la crise européenne, gloire au courage lucide du peuple grec, verschenen op de website Investig’Action.

Voetnoten

[1]
Het Vichy-regime collaboreerde met de Duitse nazi’s en de Italiaanse fascisten
tijdens WOII. (nvdr)

[2]
Het gaat hier meer bepaald om de Shanghai-samenwerkingsorganisatie (SCO), een
samenwerkingsverband tussen China, Rusland, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan
en Oezbekistan. (nvdr)

[3]
ALBA, is de afkorting van Bolivariaanse Alliantie voor de Volkeren van Ons
Amerika. Het is een samenwerkingsverband tussen verschillende
Latijns-Amerikaanse en Caribische landen. Het werd opgericht door Venezuela en
Cuba. (nvdr)

[4]
François Fillon was tussen 2007 en 2012 premier van Frankrijk onder Sarkozy. (nvdr)