Jef Lambrecht (foto Liesbeth Knaeps)
Boekrecensie -

Jef Lambrecht over IS en het terrorisme van Daesh

Het is in juli 2015 precies één jaar geleden dat Abu Bakr al-Bagghdadi in een moskee in het Iraakse Mosul in naam van de Islam de oprichting aankondigde van een kalifaat, een religieuze staat die zich uitstrekt over Syrië en Irak, en zichzelf tot ‘leider van alle gelovigen’ proclameerde, van de ‘onderdanen’ van deze Islamitische Staat (IS). Arabieren noemen het ‘Daesh’, wat zoveel betekent als ‘vertrappelen’. Jef Lambrecht, gewaardeerd Midden-Oosten-deskundige, schreef er een vuistdik boek over.

zondag 5 juli 2015 19:41
Spread the love

IS:
Staat en/of Spook

Sinds
de executie van zijn legendarische leider Bin Laden in mei 2011 door
manschappen van de Amerikaanse Special Forces is Al Qaïda in de
mediatieke marge verzeild geraakt. Zo was er bijvoorbeeld een fait
divers over de ruzie tussen twee Amerikaanse soldaten. “Ik heb de
fatale kogel afgevuurd”, verklaarde de ene. “Niks van, want ik
heb Bin Laden doodgeschoten”, zei de andere.

Bovendien
heeft een complete nieuwe organisatie zich dank zij het handig
gebruik van het wereldwijde internet in de etalage geplaatst: het
kalifaat Islamitische Staat (IS). Al-Qaeda en IS, het zijn geen
terroristische wapenbroeders, integendeel.

Bestiaal

Publieke
onthoofding, die zelfs door een kleine jongen wordt uitgevoerd,
kruisiging, het uit het lichaam gerukte hart van een slachtoffer op
een spies gestoken, verkrachtingen alsof het lopende-bandwerk is,
massale moorden, homofielen vanop het dak van torenhoge gebouwen naar
beneden gegooid en meer van dat soort gruwelijkheden. Zelfs het
historisch erfgoed moet eraan geloven. “Als godsdienstwaanzin tot
voor kort misschien een zeldzame aandoening was”, stelt Jef
Lambrecht, “dan toonde het kalifaat dat het een mentale ebola was
geworden.”

Dat
bestiale gedrag doet soldaten van de geregelde Iraakse en Syrische
troepen vandaag de dag dermate huiveren dat zij liever niet ten
strijde trekken tegen de oprukkende IS-manschappen. Die maken
uiteraard gretig gebruik van het modern wapentuig van doorgaans
Amerikaanse origine, telkens als dat na een verloren veldslag door
deze troepen wordt achter gelaten. Zowel in de Westerse als in de
Arabische wereld weten de besluitvormers ondertussen niet precies hoe
die opmars van de IS-troepen moet worden gestopt. IS werd door hen
compleet verkeerd ingeschat.

Islamofobie




Dit
geweld is al dan niet heerlijke stuff voor op sensatie beluste media.
Toch maar best dat niet zomaar iedereen in dat wereldje het echt
voldoende nieuwswaardig vindt om er de mediaconsument mee te behagen.
Er is al genoeg bloed, zweet en tranen in de wereld. Maar ja, je kunt
rond die gruweldaden nu eenmaal moeilijk een cordon sanitaire weven.

Het
staat evenwel buiten kijf dat de berichtgeving, hoe ingetogen ook,
onder de argeloze bevolking in onze contreien de Islamofobie een
geweldige boost heeft gegeven. Wat het verschijnsel IS voor de
Islamitische leek nog ingewikkelder maakt, is dat het merendeel van
de slachtoffers ‘broeders en zusters in het geloof’ zijn, het
gevolg van eeuwenoude onderlinge vetes in de moslimwereld.

Copycat

Dat
de leiders van IS geen sullige koorknapen zijn, blijkt uit de
vaststelling dat deskundigen in de militaire operaties van IS een
copycat zien van de gevechtstactiek van Shock and Awe, zoals die door
de Amerikaanse troepen werd ingezeet bij de gewapende overrompeling
van het regime van Iraaks scherpslijper Saddam Hoessein in 2003.

Mede
door deze invasie “zijn we verstrikt geraakt in erg moeilijke
situaties en erg dure en moeilijke interventies die de wrok in de
regio alleen maar voeden”, zoals president Obama het eens
kernachtig formuleerde. In het vooruitzicht van de aanstaande
Amerikaanse presidentsverkiezingen worden de standpunten van de
kandidaten over de ontwikkelingen over het Midden-Oosten al
aangescherpt.

Kalasjnikov

Het
gedeelte van dit boek dat specifiek over het IS-kalifaat gaat, begint
merkwaardig genoeg zo: “Op 24 mei 2014 , net voor de Egyptische
verkiezingen zouden beginnen, stapte in hartje Brussel een man een
Joods museum binnen in de Miniemenstraat. In de inkomhal schoot hij
van dichtbij een Israëlitisch echtpaar dood met een pistool.
Vervolgens haalde hij een uitklapbare kalasjnikov uit zijn tas en
schoot twee werknemers van het museum neer vooraleer te voet te
ontkomen. De moorden werden gepleegd met ijzige koelbloedigheid.

Dat
professionalisme en het gekozen doelwit deden justitie al snel
vermoeden dat het om een terreuraanslag ging. Er werden videobeelden
verspreid van de voortvluchtige dader. Vijf dagen later liep hij
tegen de lamp in Marseille tijdens een drugscontrole op een bus van
Eurolines waar hij in Brussel was opgestapt. Die berichten werden
gevolgd door een profiel van de 29-jarige dader van Algerijnse
origine, die de door hem in het museum gebruikte kalasjnikov voor de
gelegenheid had gewikkeld in de vlag van ISIS (Islamitische Staat
Irak en Syrië), de vroegere benaming van IS.”

Jihadisme

Voor
Lambrecht is deze wandaad in Brussel aanleiding om ook aandacht te
besteden aan de schaduwen van de ontwikkelingen in het Midden-Oosten
in Europa. Zoals de aanslag op de redactielokalen van Charlie Hebdo
en de ontmanteling van een terroristische cel in Verviers. Evenals
voor de talloze geradicaliseerde Westerse jongeren die naar die
Arabische brandhaard zijn afgereisd om er al jihadist ten strijde te
trekken.

Hiervoor
zijn al veel verklaringen gegeven. Mij lijkt de volgende wel
plausibel. Lambrecht schrijft: “De aantrekkingskracht van het
terrorisme was te vergelijken met de duistere romantiek van
misdaadsyndicaten, geheime politieke cellen, ondergrondse
verzetsorganisaties en in zijn onschuldigste vorm ook
protestbewegingen.”

Onderzoek
wees uit dat terroristen niet per definitie psychopaten waren en dat
glamour inderdaad een rol speelde. Wat in 1990 was omschreven over
een aspirant-terrorist, was een kwarteeuw later nog steeds geldig.
“Voor hij bij de groep kwam, was hij betrokken in een strijd op
leven en dood met het bestel en staat zijn foto op de affiches met de
meest gezochte misdadigers. Hij ziet zijn leiders als belangrijke
internationale mediafiguren. In zekere middens is hij een held.”

Voor
Virginia Postel was glamour op zijn krachtigst wanneer de verbeelding
de rede bedotte. Bij verleiding dus. Met andere woorden: niet enkel
religieuze motieven in de zoektocht naar een eigen identiteit, maar
ook sociaal-maatschappelijke motieven deed velen de koffers pakken
richting Syrië en Irak. Ondertussen bleven onze veiligheidsdiensten
met de handen in het haar zitten.

IS
is geen terroristische organisatie zoals Al Qaïda. Abu Bakr
al-Bagghdadi, alias Kalief Ibrahim, wil gewoon een gloednieuwe staat
inrichten en de bestaande landsgrenzen in het
Midden-Oosten hertekenen. Dat wordt door andere belanghebbenden in
die regio uiteraard met argusogen bekeken. Het Midden-Oosten is en
blijft een olie- en kruitvat!

Jef
Lambrecht,
IS. Het nieuwe terrorisme van Daesh en de ondergang van
de Moslimbroederschap
, Uitgeverij Van Halewijck, 2015.

take down
the paywall
steun ons nu!