Opinie -

BDS-campagne is mogelijke oplossing 1 jaar na aanval Israël op bevolking Gaza

Bernard-Henri Lévy beschuldigt reeds jaren de BDS (boycot, desinvestering en sancties)-campagne tegen Israël van alle zonden der wereld om op die manier de essentie te ontwijken. Waarom immers worden schendingen van het internationaal recht door Israël keer op keer enkel verbaal veroordeeld maar nooit bestraft?

dinsdag 30 juni 2015 10:37
Spread the love

Net daarom hebben een
aantal Palestijnse organisaties zich tien jaar geleden met de BDS oproep tot de rest van de wereld gericht.
Er worden drie eisen naar voor geschoven:

  1. het einde van de bezetting en de afbraak van de
    apartheidsmuur;

  2. gelijke rechten voor de Palestijnse burgers in
    Israël en
  3. het recht op terugkeer voor de Palestijnse
    vluchtelingen.

In die tien jaar ging de toestand in Palestina en
Israël enkel achteruit. De BDS-beweging
groeide ondertussen razendsnel dankzij
de steun van vakbonden, organisaties en betrokken burgers, academici
en artiesten zoals Lauryn Hill en Stephen Hawking.

Er bestaat nu een brede basis aan activisten die
verder groeit en versterkt wordt door mensen met Joodse wortels. Zij
stellen luid en duidelijk dat de Israëlische staat niet in hun naam
handelt, wanneer zij onschuldige burgers aanvalt uit
‘zelfverdediging’.

Apartheid

Genoeg
is genoeg. Dit zijn de feiten. De
platgebombardeerde Gazastrook is nog steeds afgesloten van de
buitenwereld. Nog steeds is een groot deel van de bevolking dakloos
en liggen hun huizen in puin omdat er niet voldoende goederen voor de
heropbouw binnengelaten worden door de Israëlische omsingeling.

Als er niet snel ingegrepen wordt, is er straks
zelfs geen drinkbaar water meer in Gaza. Tegelijkertijd verstevigt de
Israëlische regering de militaire greep op de bezette Westelijke
Jordaanoever,
waar Israëlische kolonisten
en Palestijnen onder een volledig gescheiden regime leven, met een
gescheiden rechtssysteem, ongelijke rechten, gescheiden
wegenstelsels, ongelijke toegang tot water en openbaar vervoer,
gezondheidszorg, onderwijs enz.

Deze
situatie van structurele ongelijkheid duiden activisten steeds vaker
aan met de term ‘apartheid’, of zoals professor Eva Brems zegt “het
gebruik van de term apartheid is een krachtige metafoor; maar als je
de toestand in de bezette Westelijke Jordaanoever met eigen ogen
gezien hebt, weet je dat het meer is dan een metafoor: het is een
gepaste term om te beschrijven wat daar aan de gang is”.

Lijdzaam toekijken

De meeste activisten hebben zich geëngageerd, net
omdat ze zich beter geïnformeerd hebben, via berichtgeving van
Israëlische, Palestijnse en internationale organisaties of door zelf
de regio te bezoeken. Wij begrijpen niet dat onze eigen regering niet
meer doet dan af en toe krokodillentranen te wenen, te “veroordelen”
en te “betreuren” maar het ondertussen nalaat daadkrachtig op te
treden.

Zoals
professor Marc Van Ranst zegt: “Israël vindt niets verkeerd aan
het aan flarden schieten van voetballende kinderen op een strand in
Gaza, maar vindt het wel een schande (en zelfs antisemitisch) dat
burgers wereldwijd bewust er voor kiezen om geen Israëlische
producten meer te kopen. Wanneer Israël terug als een normaal land
wil behandeld worden, dan zal het zich toch eerst als een normaal
land moeten gaan gedragen. Je kan niet decennialang op een wrede
manier een ander volk onderdrukken en verwachten dat iedereen
lijdzaam blijft toekijken. We hebben lang genoeg de andere kant
opgekeken. Nu niet meer. Wanneer onze politieke overheden Israël
blijven steunen, doen ze dat zonder een mandaat van hun bevolking.
Dan stemt deze bevolking met zijn portemonnee…”

Het feit dat de BDS-beweging door Israël
gelijkgesteld wordt aan staatsvijand nummer één, Iran, wijst op de
impact die de beweging heeft en toont aan hoezeer Israël door het
gebruik van irrationele argumenten de essentie tracht te ontwijken.

BDS viseert Israëlische producten, Israëlische
instituten en alles wat de Israëlische staat vertegenwoordigt. De
campagne viseert geen individuele Israëlische burgers, maar de
Israëlische regering. Die blijft zich immers uitspreken tegen een
Palestijnse staat en tegen gelijke rechten voor Palestijnen en
belooft zelfs nog meer burgerslachtoffers om die situatie in stand te
houden.

Duurzame vrede

Meer dan vierhonderd Belgische academici sloten zich
recent aan bij de oproep voor een academische en culturele boycot.
De discussie gaat al lang niet meer over het feit of Israël een
democratie is en of de kolonies wel of niet illegaal zijn.

De discussie gaat er tegenwoordig over hoe er
gereageerd moet worden tegen een regime dat gestoeld is op militaire
bezetting, structurele discriminatie en schendingen van het
internationaal recht en de mensenrechten. De BDS-campagne ijvert voor
gelijke rechten voor Israëli’s
en Palestijnen en voor een duurzame vrede in de regio.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!