Voor de berekening gaat het IMF niet alleen uit van de directe subsidies, maar ook van de kosten die de bedrijven veroorzaken, zoals luchtvervuiling en gevolgen van de klimaatverandering. “We definiëren de kosten van de energiesubsidies als het verschil tussen wat consumenten betalen en de ‘werkelijke kosten'”, stelt het IMF. “Tot deze werkelijke kosten wordt ook de schade gerekend die energieverbruik toebrengt aan mens en milieu.”

De groeilanden in Azië zijn goed voor de helft van het totaal, terwijl industrielanden ongeveer een kwart voor hun rekening nemen. In absolute cijfers zijn de subsidies het hoogst in China (2300 miljard dollar), de VS (699 miljard), Rusland (335 miljard), India (277 miljard) en Japan (157 miljard). Ook voor de Europese Unie valt de som erg hoog uit met 330 miljard dollar (292 miljard euro).

“Hoewel de enorme schaal van die nieuwe schattingen verrassend kan zijn, is het belangrijk te beseffen hoeveel gezondheidsproblemen verband houden met energieverbruik en luchtkwaliteit”, zegt het IMF. “In China alleen al schat de Wereldgezondheidsorganisatie dat jaarlijks een miljoen mensen vroegtijdig sterven door vervuiling als gevolg van het verbranden van fossiele brandstoffen.”

Enorme impact

Volgens het IMF zou een einde aan de subsidies de wereldwijde uitstoot van CO2 met een vijfde verminderen, en de vroegtijdige overlijdens door luchtvervuiling zelfs met de helft, of 1,6 miljoen mensenlevens per jaar.

Maar dat is lang niet alles: de middelen die op die manier vrijkomen zouden volgens het IMF een economische game-changer zijn, die de economische groei aanzwengelt, armoede vermindert en investeringen in infrastructuur, onderwijs en volksgezondheid mogelijk maakt. De huidige lage olieprijzen vormen volgens het IMF het perfecte moment voor nationale overheden om de subsidies af te bouwen.