Sandrina Van Buyten

Gewoon een verhaal van een bezorgde mama

dinsdag 12 mei 2015 11:29
Spread the love

Soms wordt het allemaal teveel. Soms wil ik er een schop op geven, je kind, je alles, de dag dat ik wist dat Yannick anders was vergeet ik nooit…

Eerste diagnose: je zoon is anders. Hij heeft Autisme, een coordination disorder en mentale achterstand. Eerste stap: bijzonder onderwijs al heel moeilijk. Na de rondleiding had ik een borrel nodig. Je wilt het aanvaarden, maar het is verdomd moeilijk!

Na enkele
jaren, na het lezen van boeken en thuisbegeleiding ken je voor een stukje
Autisme, de thuisbegeleidster nam verdorie mijn ideeën over om
andere ouders te helpen zo creatief kon ik denken.

Dan vind je een
school “Blijdorp” in Buggenhout die je kind nog meer kansen
geeft op ontplooiing, hij is er super gelukkig maar aan alle mooie
dingen komt ooit een einde…wat ooit een visie was van de school
hier kom je en vertrek je als je sterft is nu nog een verre
droom…met de nieuwe ontwikkelingen in de zorg “plan 2020”
wordt alles anders…inclusie…op zich een mooie droom, ja een droom
zo noem ik het want echte inclusie zal er nooit komen daarvoor is op
dit moment de mentaliteit van de mensen er nog niet klaar voor..ze
willen wel, maar het geduld en liefde voor zulke mensen daar zijn we
niet klaar voor, dat ondervind ik dagelijks!

Ik zal blijven vechten
voor mijn zoon, hij is nu gelukkig en beseft niet dat hij anders is
(gelukkig, er zijn er anderen) ik vraag enkel een dagbezigheid, hij
is niet bekwaam voor begeleid werken of in een beschutte
werkplaats (dit was ooit bedoeld voor zulke mensen maar ook daar is de
druk al te hoog, presteren telt daar ook meer dan de persoon zelf)
maar ik moet eerst de concentrische cirkels door (ooit ga ik dit woord
nog haten) dus: wat kan de persoon met een beperking zelf, wat kan
zijn familie of buren doen, wat kunnen de reguliere diensten doen vb
familiehulp enz. en pas daarna kan ik hulp vragen aan het vaph, een
vraag voor een ticket of budget voor een rugzakje waar ik de nodige
zorg kan inkopen…(voor dagopvang dus) er staan wel meer dan 18.000
voor hem…prioriteir 1 gaat hij nooit krijgen “ergens is hij te
goed” wat noemt men te goed, dat wil ik weleens weten!
prioriteit 2 dat wel maar 1 gaat altijd voor….

Zolang er geen
oplossing is zit ik ooit thuis, zonder werk, terwijl ik dit doodgraag
doe, met een kind bij mij sorry eigenlijk een volwassene die altijd
gewoon was van om 8u opgehaald te worden om bij zijn vrienden te zijn
op school (later in dagopvang) en om 16u30 terug thuis te komen, hoe
ga ik hem dit ooit kunnen uitleggen als we geen oplossing
vinden….sorry door plan 2020 zit je nu thuis bij mama 24 u
op 24… .geen vrienden meer, geen sociale contacten tenzij we in de
avond gaan sporten want dat moet ik wel zeggen de g-sport is in
opmars toppie!

Yannick gaat op woensdag dansen en op zaterdag turnen
maar er zijn nog veel meer sporten die starten met g-sport, dit juich
ik toe! Absoluut, maar ook hier hangt een prijskaartje aan en als je
, je job moet opgeven dan wordt het financieel heel moeilijk…ook
later geen pensioenrechten….ik weet het allemaal niet meer….ik
zit in Platform Werk Wachtlijsten Weg (pwww) omdat ik hoop dat er
iemand ergens wakker wordt en ziet dat het toch nog niet de goede
richting ingaat.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!