Ik sta hier en
spreek op een mogelijk verboden plaats. Ik
sta op de trappen van het oude Beurspaleis.
We waren klaar
met de afbetaling van het gebouw in 1934 (de bouw werd gefinancierd via een
lening van 66 jaar). De plaats is van
ons, van ons allemaal.
Toch werd dit
openbaar gebouw geprivatiseerd ten behoeve van grote evenementen. Men heeft
eerst hekkens tussen de kolommen geplaatst om te voorkomen dat mensen te dicht
bij het gebouw zouden komen. En natuurlijk hinderen de openbare bijeenkomsten
op de trappen de privatiseerders. Dus nu willen ze de trappen privatiseren.
Sinds de
Beurs haar functie heeft verloren, is haar klok gestopt. Kijk naar boven. Het
is een zeer nauwkeurige mechanische klok, waarop men zijn horloge kon gelijk
zetten. Een klok die jaarlijks werd onderhouden door een vakman. Het was een
kleine dienst die de Stad Brussel ons verleende. Een openbare dienst, een
gratis dienst voor iedereen.
En weet u dat er hier
31 tramlijnen passeerden ? 31! U gelooft me niet ? Er was tram 4, de 5, de 6, de
17, de 18, de 23, de 24, de 25, de 26, de 27, de 28, de 31, de 34, de 37, de
48, de 49, de 52, de 53, de 56, de 59, de 60, de 63, de 76, de 81, de 85, de
87, de 88, de 89, de 90, de 91 en de 98.
Bovendien stopten
de trams 9 en 46 op het einde van de Ortsstraat, op 200 meter hiervandaan.
Dat was in 1957. Er
waren toen nog overal kleine trams, de hele tijd.
Dat was voor de Expo
58 de stad overleverde aan de auto, dat was voor men de trams afschafte omdat
ze files zouden veroorzaken.
Tot in de late
jaren 1970 bood het gebouw op de begane grond van de Henri Mausstraat ook goed
onderhouden openbare toiletten.
Er was nog een
postkantoor en comfortabele telefooncellen. Nu zijn Bpost en Belgacom
beursgenoteerd… Op een dag schreef iemand
bovenaan de trappen, op de laatste kolom van rechts : « Het LEVEN,
niet de Beurs ! »
Door de
privatisering van de trappen van de Beurs, wil men ons beroven van een zeer
symbolische openbare ruimte. Sterker nog: een herinnering. Hier uitte zich de woede
van de activisten telkens een regering de mensen beroofde in het voordeel van
de machtigen.
En ik kan ze nu
al horen, degenen die zeggen: “We moeten mee met de tijd! De beurs is gedematerialiseerd.
Binnenkort ook de trappen; vandaag strijdt men op Facebook, dat is de
vooruitgang…”
Wanneer men je
spreekt over vooruitgang, vraag dan altijd : “De vooruitgang van wat?”
Die van de
vermarkting, of die van de kosteloosheid ?
Die van de
controle, of die van het zelfbestuur ?
Die van de concurrentie,
of die van de solidariteit?
De voortgang van
barbarij, of die van de beschaving ?
Patrick WOUTERS
08 mei 2015
