Zuhal Demir (N-VA, beter bekend van P-Magazine) verspreidt haar desinformatie, ondanks duidelijke antwoorden van de RVA zelf. De desinformatie wordt geblokletterd weergegeven in de nationale pers. De lezer moet echter ver zoeken naar correcte informatie. Ik doe hier een poging voor hen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp.

Mevrouw Demir beweert dat er 291 miljoen € verloren is. Daarnaast meent ze dat de vakbonden die ‘put’ zelf moeten vullen. Voor alle duidelijkheid worden die gelden wel degelijk teruggevorderd bij de mensen die teveel ontvingen (en hun dossiers verjaren vooralsnog niet!). Iedereen die met deze materie bezig is, weet dat het onmogelijk de verantwoordelijkheid van de uitbetalingsinstelling kan zijn om de juistheid van de informatie te controleren. Het controlemechanisme van de RVA is modern en werkt hyperefficiënt. Mocht de fiscus even grondig kunnen (en mogen) controleren, met 5 minuten politieke moed, zouden al snel de nodige miljarden (!) gevonden worden…

Hoe gaat het allemaal in zijn werk?

De uitbetalingsinstelling van de vakbond maakt werkloosheidsdossiers aan de hand van de gegevens die zij van het individu, de (ex-)werkgever, het ziekenfonds of de kruispuntbank ontvangen. Is de vakbond dan verantwoordelijk voor de informatie die zij daarmee wel (of net niet) ontvangt? Na controle van het werkloosheidsdossier geeft de RVA (!) een geldigheidscode. Het dossier is dan al dubbel gecheckt. Aan de hand van de geldigheidscode van de RVA kan de uitbetalingsinstelling van de vakbond de uitbetaling verrichten. Enkele maanden later doen computers hun werk en vergelijken zij nieuwere trimestergegevens in de kruispuntbank met elkaar (je kan mensen onmogelijk 3 maand laten wachten op een uitkering). De anomalieën worden er uitgefilterd waarna er door de RVA een derde controle wordt gedaan. Hier kan een terugvordering uit ontstaan. Vanuit welke logica, buiten de ‘pest’-logica, kan je dan vakbonden verantwoordelijk stellen? De uitbetalingsinstelling van de vakbond werkt trouwens goed samen met de RVA om de terugvordering volgens de wettelijke normen terug te vorderen.

Je kan in de logica van Zuhal Demir al net zo goed een advocaat verantwoordelijk gaan stellen, mocht hij in de overtuiging van de onschuld van zijn cliënt, een echte fraudeur kunnen vrijpleiten. Wie zou dan nog advocaat durven worden?

De toelage die de vakbonden krijgen voor het verwerken van die dossiers is quasi de helft goedkoper als hetgeen de ‘Hulpkas Voor Werklozen’ (overheidsdienst) kost. De vakbonden passen de rest bij uit eigen middelen waardoor de overheid heel wat bespaart. Het is bovendien onmogelijk dat vakbonden zich zouden ‘verrijken’ met de toelagen die zij van overheidswege krijgen voor het verwerken van dossiers (zie ook het antwoord op de parlementaire vraag hierover).

Wie de logica van Zuhal Demir doortrekt zou overigens eerder ministers in persoon verantwoordelijk kunnen stellen voor de nalatigheden van hun uitvoerende organen dan vakbonden voor foute uitbetalingen. Zullen we de ministers van Energie en Binnenlandse Zaken gelijk vragen om het onderzoek naar de berging van kernafval en de uiteindelijke berging ervan (if possible :-P) uit eigen zak te betalen?

Zuhal Demir doet graag uithalen naar werklozen en vakbonden. Waarom haalt ze uit naar de zwaksten in de samenleving, en tegelijk naar de organisaties die opkomen voor de belangen van die zwaksten?

Ik laat de vraag open voor u.

Wim Vereeken 
ACV Vakbondsverantwoordelijke  Zuhal Demir desinformeert op kap van de zwakstenPajottenland & Zennevallei