Zij: Waarom ik hier ben? Wel, ik ben tweede generatie, mijn
ouders zijn vijftig jaar geleden naar hier gekomen en hebben zich krom gewerkt
voor de Belgische welvaart. Ze hebben serieuze bijdragen geleverd aan de
Belgische welvaart en ik vind dat toch wel een slag in mijn gezicht als een
burgemeester die een burgervader voor iederéén moet zijn zo’n uitspraken doet,
voilà. En ik zou inderdaad ook graag willen dat hij opstapt, want hij is geen
burgervader voor iedereen en als je burgervader wil zijn voor Antwerpen, dan
moet je dat voor iedereen zijn, punt.
Zij: Ik ben hier omdat ik twee weken geleden tijdens een heel
vreedzame sit-in op deze zelfde Grote Markt in de boeien ben geslagen en als
enige vrouw ook drie uur in de cel heb mogen zitten met naast mij een twintigtal
mannen. Bij iets wat een vreedzaam protest was, waar er dus geen enkele reden
was in de boeien geslagen te worden, om vastgezet te worden. De vrijheid van
meningsuiting is in deze stad blijkbaar dus niet meer van iedereen, daarom ben
ik hier vandaag. Ik betoog reeds van mijn zestiende en het is de eerste keer
dat ik zoiets meemaakte. Ik ben gedegouteerd, en bang geworden in mijn eigen
stad …
Hij en zij:
– Vanwege het mooie weer. De zon schijnt.
– En er was een of andere actie. Of nee, er was geen actie.
– Nee, er was geen actie. Er was geen oproep, geen actie.
Maar ik vond dit gebouw wel mooi, dat had ik al heel lang niet meer gezien. En
dan die beiaard erbij, da’s wel chance hebben natuurlijk, absoluut.
Hij: Er komt bijna elke dag wel iets bij. Allemaal redenen.
En hoewel de toon hier gezellig is, is dat toch iets dat je tegen je goesting doet,
want we zitten hier in een plaats waar iemand op een of andere manier macht heeft
verzameld en dat is niet echt een manier die dicht bij de manier ligt die ik
aanvaardbaar durf te noemen, hoe die ermee omgaat. En ik wil dus duidelijk
maken dat ik daar niet van gediend ben.
Hij: Goh, ja, het event he, haha. Het event dat is gemaakt
dus eigenlijk om op te staan tegen allerlei onrecht en ook meer bepaald tegen
de uitspraken van de meneer die het stadhuis een beetje beheert, Bart De Wever.
Na zijn uitspraak is het echt wel tijd
geworden om eens op te staan en dat met de mensen hier, en dat is echt mooi om
te zien. Dus puur om mijn solidariteit mee te geven aan al zeker de organisator,
maar ook aan de rest van Antwerpen.
Hij: Ja, ik wou meedoen aan de opstand, omdat ik een beetje
schrik heb voor de democratie en ik vind ook dat democratie gemaakt moet worden
door de burgers, dus ik vind dat een beetje mijn plicht om hier mee de
democratie te komen handhaven. Tegenwoordig wordt protest niet meer zo
gemakkelijk toegelaten, men haalt allerlei draconische maatregelen van stal om
die tegen te gaan en dan is men er ook nog een beetje selectief in, bij het ene
wel, bij het ander niet en ik vind dat recht om publiek je mening te uiten heel
belangrijk. Ik ben ook al in heel wat landen geweest waar dat niet zo
gemakkelijk is, en ik zie wat dat voor gevolgen heeft voor de politiek en ook
voor de mensen zelf en dus vind ik het
belangrijk dat, nu dat we dat nog kunnen zeggen, dat we het dan ook moeten komen
zeggen. Dat het vrij moet blijven, dat we hier zo weinig mogelijk beperkingen
moeten hebben en dat zo’n acties als er twee woensdagen geleden met Movement X
zijn gebeurd, dat er evenveel politieagenten werden op afgestuurd als
betogers, dat dat echt niet kan.
Zij en hij:
-Ik had dat gezien op Facebook, dat evenement, en met de
uitleg die erbij stond, dacht ik van ja, wat kan je doen in deze tijd, met
alles wat er gebeurt? Enerzijds kan je je ofwel machteloos blijven voelen,
ofwel kan je een actie mee ondersteunen en ik vind dit eigenlijk een heel goed
initiatief, omdat, je staat hier, je bent aanwezig en je toont van ja ik ben
hier ook en op die manier verwerf je een stille stem. Dat is het voor mij.
-Ja, ik denk dat ook. Het brengt wel wat samenhorigheid, wat
wel belangrijk is in tijden dat je mekaar moeilijk vindt, zo live, en je merkt
dat het ook in andere steden ook wat meegang vindt, da’s iets wat ook wel
nuttig is. En het is een ludieke actie, de bedoelingen zijn vrij duidelijk,
maar het is ludiek uitgewerkt, dus ik denk wel dat dit iets is waar ik achter
kan staan.
-Ik hoop dat het aangroeit, dat er telkens meer mensen
komen, dat hoop ik wel.
-Ja, dat zou moeten he, het wordt beter en beter weer en de
vakantie gedaan, allez ja! En dan komt de burger van Antwerpen tenminste weer eens
terug naar de Grote Markt in plaats van de toeristen he.
Hij: Het mooie stadhuis dat 450 jaar bestaat dit jaar, naar ’t
schijnt. Ik ben geïnteresseerd in de stad, prachtige architectuur en het is
helemaal opgekuist vanbuiten, nu vanbinnen nog en dan zijn we klaar he.
Hij: Ik kom van buiten de stad he. Waarom ik hier ben? Allereerst
ja, de mooie stad eens zien, maar vooral voor de actie van Peter Terryn,
waarover ik gelezen had op Facebook. Ik vond dat die mens steun verdiende
vanavond, dus zijn we in de auto gesprongen en naar hier gereden, naar Antwerpen,
om met het prachtige weer hier op de Grote Markt te komen staan. Dus ik ben
hier met mijn kinderen. En het valt goed mee tot hier toe, alle verwachtingen
zijn ingelost. Mijn kinderen amuseren zich, kijk, ze zijn al vriendjes aan het
maken, dus allez ja, op een woensdagavond moet je niet meer hebben in feite he,
dan dit?
Hij: ik heb niks anders te doen. Er was hier iets aan de
gang, ik kom hier wat vrienden zien en pintjes pakken en ondertussen misschien
een boodschap brengen ofzo, maar dat zal wel niet, waarschijnlijk. Allez, wel,
maar… de vriendjes ben ik al tegengekomen.
Hij: Ja, ik heb gehoord dat de Vrouwe Justitia van het
stadhuis, he, da’s heel bijzonder, maar die heeft geen blinddoek in Antwerpen.
Dus die spreekt eigenlijk recht, wetende voor wie en wanneer ze dat moet doen. En
ik wou dat eens een keer controleren en effectief, die heeft hier dus geen blinddoek
aan. Tot mijn spijt zijn mijn verwachtingen dus helemaal ingelost.
Hij: Wel, ik woon hier pas, heel dichtbij, drie minuten van
het stadhuis en op de Grote Markt is er altijd iets te doen, dus kom ik
geregeld eens zien. Nu is het een sympathieke bedoening. Vorige zaterdag was
het veel lawaai, maar da’s plezierig. Ik vind dat plezant, in ’t stad wonen. En
ja, nu daar dat stadhuis en ik zie daar die prijzen. Dat dat zo duur is om dat
te gaan bekijken he. Ja, zes en een half en negen euro om daar een keer te gaan
kijken binnen. En dan heb je nog een gouden pas van zestig euro, ik weet niet,
ik vergeet dat allemaal, maar het hangt er he. Dus ja, ik blijf dan maar wat
buiten staan, het is goed weer en ik zat toch al heel de dag te wachten voor
een technieker die mijn chauffageketels zou komen nazien, maar hij is niet
gekomen. Maar dat moet je er niet bijzetten, hahaha!
Hij: Heel eenvoudig, omdat ik vind dat de burgemeester
racistische uitspraken doet. Dat hij zijn eigen burgers schoffeert en hij haalt
er de statistieken bij om te bewijzen dat hij in een racistische omgeving zit.
Hij zegt dat de feiten die hij vaststelt ook de oorzaak zijn. Hij zegt, die
mensen, dat zijn Marokkanen en Berbers, die integreren zich niet en hij ziet
dat in zijn statistieken, terwijl zijn statistiek bewijst dat de omgeving
waarin dat die mensen zitten, racistisch is. En daarom ben ik hier.
Hij: Een tekort aan democratie. Ik ben de mening toegedaan
dat we hoe langer hoe verder staan van het machtscentrum, dat we hoe langer hoe
minder te zeggen hebben en dat we alles ondergaan, wat een omgekeerde evolutie
is. Het zou net het omgekeerde moeten zijn. Vandaar.
Zij en zij en zij:
-Ja, ik was tot voor kort niet echt zo erg actief,
activistisch, allez wel zo met dingen bezig, maar op de achtergrond. Maar ik
ben heel heel erg tegen de huidige regering en dat stadsbestuur en ik was dan
ook hier gekomen met het eerste protest, toen iedereen gearresteerd is en ik
ben toen mee gearresteerd en ja, ik vond dat ook echt belachelijk machtsvertoon
enzo, dus ik vind het wel gewoon de moeite waard om tegen de regering en tegen
het stadsbestuur hier zoveel mogelijk te komen staan. Ik vind het een leuk
initiatief ook.
-Ik vind het gewoon schoon dat je met een aantal mensen
samen op een plein kunt staan en voelen dat er eigenlijk wel dingen zouden
moeten veranderen en dat dat misschien niet per se zal veranderen, maar het
feit dat je hier staat is gewoon al een signaal, maar ook gewoon fijn dat je weet
dat iedereen hier is om een bepaalde reden en dat er een soort van groepsgevoel
ofzo is? Want ik ken die mensen hier allemaal niet, maar die staan hier ook,
omdat die voelen dat er eigenlijk dingen veel beter kunnen. Dus ik vind dat
schoon om mij in de massa te vermengen, voilà.
-Ik heb twee weken geleden nog getwijfeld om naar de sit-in
te komen en da’s er uiteindelijk, omdat ik andere dingen op de agenda had staan,
niet van gekomen. Maar zij is dus wel naar hier geweest en met een
uitzonderlijke, belachelijke politiemacht opgepakt geweest en dan voelde ik mij
een beetje gegeneerd dat ik er niet bij was, omdat ik ook wel die vuist had
willen maken van zeg allez, dat kan zo niet, dat doe je gewoon niet met mensen
en daarmee vind ik dit wel een goed initiatief. Dat er elke week veel mensen op
straat komen en van zich laten horen en zeggen van regering en stadsbestuur,
jullie zijn er voor ons en niet voor grootmachten en diegenen die het luidste
woord hebben in Antwerpen.
Burger. Opstaand: elke woensdagavond vanaf 18u. In verschillende steden in België.
Dit is geen oproep. BURGER OPSTAAND
is geen manifestatie. Dit is geen betoging of demonstratie. Het is geen
sit-in, geen blokkade, geen piket. Het is zelfs geen verstoring van de
openbare orde, geen overtreding van de wet. Dit is een burger, opstaand
om de democratie en de vrijheid van meningsuiting te heroveren. Dit is
geen oproep. Maar indien andere burgers ook opstaan, dan houden we 2
meter afstand. Zo is het ook geen samenscholing.