Slottoespraak Grote Parade: “Het is tijd voor iets helemaal anders”

Wouter Hillaert, woordvoerder van Hart boven Hard, hield op het einde van de Grote Parade een vlammende toespraak. Lees hieronder de integrale tekst.

zondag 29 maart 2015 19:41
Spread the love

Stel
u voor dat vandaag de zon had geschenen! Waar
is Frank de Boosere als je hem nodig hebt? Gelukkig
zijn jullie
met zoveel, om het mooie weer te maken.  We
zijn vandaag met maar liefst twintigduizend. Had
de zon geschenen, dan was dit plein veel te klein geweest.

Bedankt,
Geert Bourgeois, bedankt Charles Michel, om ons hier te verenigen.
Breder
dan ooit. Applaus voor jullie zelf!

Ik
zou hier een lange toespraak kunnen afsteken over de regen en de drop
van ons beleid. En schetsen hoe er elke dag, op de buienradar van
onze regeringen, een nieuwe donderwolk opdook. En hoe dat soms op een
spelletje Hoger Lager begon te lijken. De kost van kinderopvang
omhoog, de steun aan de VRT naar beneden. Het inschrijvingsgeld voor
studenten omhoog, investeringen in kunst en cultuur naar beneden.
Méér werken tot je pensioen, minder recht op tijdskrediet. Minder
straathoekwerkers op straat, meer soldaten in hun plaats. Weg met de
gratis lijnbus voor senioren, leve nieuwe gevechtsvliegtuigen.

Ik
zou dan kunnen besluiten dat dit land met de dag killer is geworden. Want
ja, iedereen moet zijn steentje bijdragen.
Want
ja, gratis bestaat niet, tenzij je Marc Coucke of Omega Diamonds
heet.

Ik
zou een schampere opmerking kunnen maken over de uitleg van onze
Vlaamse minister-president in de krant van gisteren. Hij zei dat het
in andere Europese landen nog veel erger is. En dat het nog veel
erger was in 1914. Sorry voor mijn taal, maar dat klinkt als iemand
op zijn kop schijten en zeggen: maak u niet druk, er zijn ook mensen
die helemaal in de stront zitten!

Ik
zou kunnen wijzen op alle interne tegenspraken van deze harde
politiek van de broeksriem. Ik noem er drie:


Dit beleid wil van ons één gelijke gemeenschap van dezelfde
Vlamingen maken, maar doet tegelijk de ongelijkheid groeien. Is dat
niet een klein beetje inconsequent?|

Dit beleid wil ons allemaal meer activeren en zelfredzamer maken,
maar roept tegelijk, als je dan zelf met een voorstel komt: bek toe,
er wordt niet geraakt aan het regeerakkoord. Is dat niet een klein
beetje raar?

Dit beleid verdedigt het primaat van de politiek, maar gaat tegelijk
op de knieën voor het primaat van de markt. Is dat niet een klein
beetje vals?

Ik
zou hier onze politieke verantwoordelijken kunnen aanroepen, en
zeggen:


Je kan samen-leven
niet zomaar veranderen in over-leven.

Je kan niet prat gaan op je meerderheid, en intussen een minderheid
bedienen.

Dat
is de lange toespraak die ik had kunnen afsteken. Maar
ik wil mij vandaag liever tot jullie richten. Ik
wil even terug naar de bron, naar het begin van Hart boven Hard.

Deze
beweging begon niet alléén uit verontwaardiging over al de
onevenredige besparingen. Ze begon ook vanuit een diep geloof dat we
er anders op moesten reageren. Dat het anders kon.

We
hebben niet meer de luxe om elk voor onze eigen winkel op te komen.
De
vakbonden voor werk, de vredesactivisten voor vrede,
armoedeverenigingen tegen armoede, minderheden tegen racisme, de
bibliothecarissen voor de bib, culturo’s voor cultuur, …
We
zitten vandaag allemaal in hetzelfde bad.

En
dat bad is simpel: het is de afbouw van alles wat ons werk en ons
leven, en dat van anderen, waarde geeft. Als die waarde gewisseld
wordt voor winst, dan heet dat verlies. Het is dat bad dat zich nu
aan het vullen is met regen en drop. Het is dat bad waarin een hele
samenleving kopje onder dreigt te gaan. Hoe kunnen we er de stop
uittrekken?

Wel,
er is één ding dat nog belangrijker is dan wat Hart boven Hard
allemaal vertelt. En dat is wat Hart boven Hard is.

Kijk
om u heen. Wij zijn ongezien breed. Het hele middenveld staat hier
verenigd, dat is nooit eerder vertoond. En daartussen staan, hier op
dit plein, ook honderden losse burgers die nog nooit eerder op straat
zijn gekomen.

We
krijgen wel eens te horen dat we vaag zijn. Maar kijk om u heen. Dit
lijkt mij allemaal heel tastbaar.
Hart
boven Hard is een gedachte rond gedeelde kracht en samenwerking die
werkelijkheid is geworden, over domeinen heen. Op zes maand tijd.

Dit
beleid stelt ons wel eens voor als sociaal passief. We liggen
in de hangmat van subsidies, we zitten
in de werkloosheid, we blijven ons wentelen
in een slachtofferrol. We blijven
achter

bij de kracht van verandering.

Maar
nee, wij staan
hier. We zijn bewogen.
We bewegen.
Er zijn er zelfs die naar Brussel zijn komen stappen en fietsen, door
de regen. We laten ons niet zomaar wegzetten als het overtollige
zitvlees van deze samenleving.

Wij
zijn niet het vet van de soep, wij koken
de soep. Elke dag. De jeugdleider die ’s nachts wakker blijft voor
een ziek kind op kamp. De opbouwwerker die hemel en aarde beweegt
voor een Afghaans vluchtelingengezin in armoede. De klimaatactivist
die er blijft in geloven dat het nog niet te laat is. De
alleenstaande moeder die het eigenlijk niet meer redt, maar het toch
blijft beredderen. Voor haar kinderen. Voor onze kinderen. Voor onze
toekomst.

Wij
zijn
niet de klagers, de zagers, de lamlendigen, de overtolligen. Wij
werken aan wat het leven waard maakt om te leven. Elke dag. Op
de werkvloer. In de crèche. Op de hogeschool. In de zorg. In het
cultuurcentrum.

En
wij hebben het al begrepen, we zien het elke dag, ook in de rest van
Europa: het huidige systeem van groei, uitsluiting en concurrentie is
niet meer houdbaar, is einde verhaal. Daarom onze tien hartenwensen.

Wij
komen hier niet om een andere samenleving smeken, nee, wij wérken
eraan.
Wij
lopen niet achter op het beleid, het beleid loopt achter op ons. Geloof
in die mogelijke kracht: dat is wat Hart boven Hard is.

En
daarom wil ik tegen de dooddoeners van deze tijd drie alternatieven
meegeven.
Het
is ‘t enige wat je van deze toespraak moet onthouden. Het zijn drie
principes die Hart boven Hard in praktijk heeft gebracht, en die we
allemaal nog meer kunnen waarmaken, als middenveld, als burgers. Een
nieuw systeem begint niet alleen bij de politiek, maar bij ons
allemaal.

1)
Waar de stem van het beleid roept: ‘Het kan niet anders’, moet
ons principe zijn, elke dag: ‘Verdoeme, het is mogelijk!’
2)
Waar de geest van deze tijd roept: ‘Trek uw eigen plan’, moet
ons principe zijn, elke dag: ‘Doe nooit iets alleen.’
3)
Waar ze van bovenuit zeggen: ‘Je zal dit moeten aanvaarden’, moet
ons principe zijn, elke dag: ‘Is dit echt de samenleving die we
willen?’

Dus:
‘Verdoeme,
het is mogelijk!’
‘Doe
nooit iets alleen.’
‘Is
dit echt de samenleving die we willen?’

Dat
zijn de drie principes waarmee we de ban kunnen breken, elke dag.
Laten we ons altijd en overal afvragen of er ook andere mogelijkheden
zijn dan de enige rechte weg, en laten we die andere paden actief
proberen banen. Laten we anderen bij ons verhaal betrekken, laten we
over de muurtjes kijken en onze eigen kennis en kracht delen. En
laten we niet altijd neutraal aan de kant blijven, maar kleur
bekennen en anderen van die droom proberen te overtuigen.

Dat
is wat Hart boven Hard is: een signaal aan het beleid, maar ook aan
onszelf.
Het
alternatief is mogelijk, we hebben die kracht, dat laat deze beweging
zien.

We
moeten verder kijken. Verder dan de markt. Verder dan de besparingen.
Verder dan het laatste bommetje op Twitter. Verder dan het eigen
huishouden. Verder dan het parlement. Verder dan de scheidslijnen
tussen links en rechts. Verder dan Vlaanderen, verder dan België,
verder dan Europa. Daarom is het centrale beeld van Hart boven Hard
een kind, dat ons een verrekijker ophoudt.

En
wat zien we dan voor Hart boven Hard, voorbij de Grote Parade?

Hoe
gaat dit verhaal verder?

  • We
    hebben vandaag, dankzij jullie, de laatste 3000 euro verzameld voor
    onze crowdfunding. Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor de steun.
    Dankzij honderden kleine bijdragen kunnen we de kosten van deze
    Parade betalen.
  • In
    de loop van komende week lanceren we BesparingsWatch: een tool op
    onze site waarop we met jullie hulp de impact van het huidige beleid
    in kaart willen brengen. Zo kunnen we ons verhaal onderbouwen met
    nog meer feiten, cijfers en onzichtbare effecten.
  • Op
    9 mei willen we iedereen uitnodigen om concrete plannen te helpen
    maken voor het vervolg, van onderuit. We houden jullie op de hoogte.
  • Onze
    lokale kernen bouwen zich verder uit, en aan de horizon wachten
    mogelijke acties rond TTIP, het nieuwe vrijhandelsakkoord met de VS,
    of de Top in Parijs na de zomer.

Dit
verhaal loopt hier niet af. Het is nog maar juist vertrokken!

Er
zijn te veel mensen die ik daarvoor moet bedanken, die de jongste
maanden keihard gewerkt hebben om dit mogelijk te maken, als
vrijwilligers. Ik laat het aan jullie om hen te bedanken met een
applaus.

We
hebben vandaag misschien de zon niet gezien.
Maar,
beste vrienden, vanavond blijft het al een uur langer licht.
En
dat is een begin. De rest is aan ons.
Wij
zijn de bron. Wij roeien niet tegen de stroom in, wij zijn de stroom. Het
hart bonkt hard!

Het
is tijd voor iets helemaal anders. Tijd
voor tout autre chose

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!