Opinie -

Bibliothekenbelang

Ik was een weinig rebels kind. Als ik thuis moest zijn om 18u, arriveerde ik steevast om 17u55. Als ik een regel gebroken had en wist dat ik daarmee in conflict zou komen met mijn ouders, werd ik daar fysiek misselijk van. Er was echter één regel die ik meermaals bewust gebroken heb. En waar ik ook meer dan eens op betrapt werd. Dat was lezen in bed, tot lang na mijn bedtijd. Onder de lakens met een zaklamp.

donderdag 12 maart 2015 14:40
Spread the love

De reden waarom ik zo vaak betrapt werd, was omdat ik me – ook vandaag
nog – genadeloos liet meezuigen in het verhaal. Zo genadeloos dat de
wereld om me heen niet langer bij me binnenkwam. Ik kon het me gewoon
niet laten.

De jongerenafdeling in onze plaatselijke dorpsbibliotheek heb ik
quasi volledig verslonden. Ik stond als tiener dus al gauw tussen de
rekken waar zich het overweldigende literatuuraanbod voor volwassenen
bevond. Alsof er een nieuwe wereld voor me openging. Je mocht er vijf
boeken per persoon uitlenen, maar omdat mijn broer allerminst interesse
had in boeken, nam ik vaak ook zijn lidkaart mee en leende ik er tien
per keer uit. En dan keerde ik nog vaak meermaals per week terug omdat
ik na enkele dagen reeds door mijn voorraad heen zat.

Ik heb me vaak de Mathilda van het gezin gevoeld. Niet dat mijn
ouders of broer oppervlakkige idioten zijn, maar ik was wel steeds het
buitenbeentje. Mijn interesses lagen altijd ergens daar waar mijn ouders
elkaar onbegrijpende blikken toewierpen en me vroegen waar ik dàt weer
vandaan haalde. De bibliotheek voedde mijn honger naar kennis. Ik ben
nooit een fantastische studente geweest, maar als iets me boeide, dan
las ik alles dat er over te lezen viel. Zo heb ik op mijn elfde een
volledig vertaalwoordenboek Engels-Nederlands uitgelezen, omdat ik de
taal wilde leren.

Als ik opgegroeid was zonder bibliotheek, was ik
ongetwijfeld een ander mens geworden. En ik weet niet of ik het dan had
kunnen maken op deze arbeidsmarkt zonder diploma. Ik denk eerlijk gezegd
van niet.

Vandaag ben ik fulltime freelancer. Om maandelijks de rekeningen te
kunnen betalen, doe ik datgene wat ik mezelf heb aangeleerd dankzij de
bibliotheek: lezen en schrijven. Ik word betaald om teksten te
redigeren, te schrijven, na te lezen, te vertalen, te verbeteren. En ik
kom daarmee rond omdat ik het goéd doe. Ik studeerde zeven jaar geleden
af in het technisch secundair onderwijs. We kregen per week even veel
uren Nederlands als we biologie en anatomie kregen. Het taalniveau was
om te janken. Als ik opgegroeid was zonder bibliotheek, was ik
ongetwijfeld een ander mens geworden. En ik weet niet of ik het dan had
kunnen maken op deze arbeidsmarkt zonder diploma. Ik denk eerlijk gezegd
van niet.

Heeft u eigenlijk wel stil gestaan bij de gevolgen van uw beslissing,
meneer Gatz? Ik kan amper geloven dat u dezelfde man bent die ik enkele
maanden terug op een boekvoorstelling van een vriend nog de literatuur
en het belang ervan hoorde bejubelen. Op een moment waarop kinderarmoede
in België hoger ligt dan ooit, besluit u om de subsidies van
laagdrempelige, gezellige, warme gebouwen vol toegankelijke kennis,
plezier en ontspanning af te nemen. Als u daar zelf de gevolgen niet van
in kan zien, dan bent u de term cultuurminister meer dan onwaardig.

take down
the paywall
steun ons nu!