Parlementsleden Franse Parti Socialiste: onze plaats is naast Griekenland

In de zesde eeuw voor Christus hebben de Grieken de democratie (van het oud-Griekse demokratia, ‘de soevereiniteit van het volk’) uitgevonden. In 2015 tonen ze opnieuw hun gehechtheid aan dit politieke model door hun soevereiniteit opnieuw in eigen handen te nemen, nadat die hun jarenlang door de trojka is ontnomen – iets wat vanaf het begin door de Franse socialisten gehekeld werd.

Herstel van de volkssoevereiniteit, een uitweg uit de humanitaire crisis, sociale rechtvaardigheid en een culturele renaissance: het programma van Syriza tijdens de verkiezingscampagne was helder. De nieuwe regering streeft ernaar dit programma uit te voeren. We moeten de stem van het Griekse volk respecteren en hun de mogelijkheid geven hun programma te realiseren: dàt is democratie.

“Respecteer de stem van de Grieken”

Op 5 februari verklaarde president François Hollande: “Het is de taak van Frankrijk een oplossing te zoeken en bij te dragen aan een akkoord, niet enkel uit respect voor de stem van de Grieken, maar ook in overeenkomst met de Europese regels en de aangegane engagementen. Op deze basis werk ik met onze Europese partners samen”.

Nochtans verscherpte de Europese Centrale Bank nog dezelfde avond op absoluut onbegrijpelijke wijze de voorwaarden voor de herfinanciering van Griekse banken. Ze is van plan om op de markt massaal financiële producten op te kopen waarvan de kwaliteit niet altijd gegarandeerd is. Dit is onaanvaardbaar. Een deel van de oplossing zit juist in het herschikken van de betalingsvoorwaarden van deze schuld.

Alle landen van de Europese Unie moeten de budgettaire doelen van het Stabiliteits- en Groeipact respecteren[1]. Ook de nieuwe Griekse regering wil dat doen. Het toepassen van de bezuinigingsmaatregelen wordt opgelegd door de trojka[2]. Dit is een illegitiem samengaan van krachten die dringend moet worden vervangen door een democratisch beslissingsorgaan. Hun voorwaarden maken geen deel uit van dit Stabiliteitspact. Door de hulpprogramma’s aan Griekenland aan strakke voorwaarden voor ultraliberale structurele hervormingen te onderwerpen, heeft de trojka het land in een verwoestende economische en humanitaire crisis gestort.

Parallel daaraan heeft de Duitse onbuigzaamheid en budgettaire halsstarrigheid over de Griekse schuld de EU in een steeds diepere crisis gedompeld. Op 25 januari 2015 zijn de Grieken in opstand gekomen tegen deze maatregelen, omdat ze zich bewust zijn van de oorzaken die hun land in deze miserie hebben doen belanden. Hun opnieuw economisch verstikkende maatregelen opleggen zou een zware aantasting zijn van hun soevereiniteit en zou ook niet zonder gevolgen blijven voor de hele Europese economie. 

Waar een wil is, is een weg

Griekenland is een bondgenoot van Europa. Dit bondgenootschap kan ons een nieuwe weg tonen naar een heroriëntatie van de Europese politiek, een weg die de mens in het hart van haar belangen plaatst en niet het financiële belang van enkelen. Dit is een weg die respect voor gemeenschappelijke regels verenigt met de vastberadenheid om een betere toekomst op te bouwen.

De bewustwording, ook in de Europese instellingen, van het feit dat de huidige besparingen een doodlopend straatje zijn, zorgt voor een uniek momentum om de Europese politiek grondig te heroriënteren. Op deze nieuwe politieke koers moeten alle progressieve krachten in Europa samenkomen, schouder aan schouder. Alleen zo zullen alle Europeanen de toekomst met vertrouwen tegemoet kunnen zien.

Het is in naam van deze toekomst dat Frankrijk een heldere politieke eis naar voren moet schuiven, die zowel de Grieken als het geheel van de Europese volkeren aanspreekt:

• we moeten de Griekse vraag steunen om de terugbetaling van hun schuld draaglijk te maken;
• we moeten echte Europese onderhandelingen in de plaats stellen van de oekazes van de trojka;
• we moeten de vermindering steunen van de budgettaire overschotten die de Griekse staat moet realiseren;
• we moeten vooral de onontbeerlijke investeringen garanderen voor het economische en sociale herstel van het land en voor het creëren van werkgelegenheid.

Op die manier kan Frankrijk op een beslissend moment in de geschiedenis van Europa een nieuwe politieke verantwoordelijkheid op zich nemen. Dit beslissend moment belangt ons allen aan, want wij kunnen op die manier de keuzes van de Europese Unie een nieuwe richting uitsturen. Ook het parlement, in het bijzonder de meerderheid in de Assemblée Nationale, moet worden betrokken bij de standpunten die ons land op de volgende Europese topconferenties zal innemen.

Sophocles[3] leerde ons dat er momenten zijn waarop de enige wet die geldt die van de rechtvaardigheid is. Het is deze wet die de Grieken hebben op 25 januari 2015 gekozen en die wij moeten ondersteunen. 

De oorspronkelijke versie van deze tekst met de volledige lijst van alle ondertekenaars vind je hier. Vertaald uit het Frans door Chloë Versluys.

[1] Het Stabiliteits- en Groeipact is een reeks afspraken tussen landen van de Economische en Monetaire Unie (de 'eurozone') die de waardevastheid van de euro moeten garanderen. Dat houdt onder meer in dat de eurolanden een maximaal begrotingstekort van 3 procent mogen hebben en een maximale overheidsschuld van 60 procent van het bbp.

[2] Ambtenaren van de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Muntfonds die geregeld de naleving van de leningsvoorwaarden controleren.

[3] Sophocles, Grieks wijsgeer en auteur van toneelstukken die men ’tragedies’ noemde, omdat de hoofdrolspeler, ondanks verwoede pogingen om het lot te tarten, zichzelf in het ongeluk stortte.