Beste
lezer van het Handelsblatt,

De
meesten onder u zullen zich reeds een mening gevormd hebben over wat
ze in dit artikel zullen lezen. Ik ben me daarvan bewust. Ik durf u
toch te vragen om zonder vooroordelen verder te gaan. Want
vooroordelen zijn nooit een goede raadgever, vooral in tijden van
economische crisis, wanneer ze aanleiding geven tot intolerantie,
nationalisme, regressie en zelfs geweld.

Ik
richt me tot u in een open brief, om u een ander inzicht te bieden op
wat zich vanaf 2010 tot en met vandaag heeft afgespeeld. Maar in de
eerste plaats zou ik u graag in alle oprechtheid de voorstellen en
doelstellingen van mijn partij SYRIZA toelichten, die deze op 26
januari als nieuw gekozen regering naar voren zou kunnen
brengen.

De
Griekse overheid is sinds 2010 niet meer in staat haar schulden terug
te betalen. Ongelukkigerwijze besliste men op officieel Europees vlak
te doen alsof men dit probleem de baas kon worden door middel van de
grootste toegekende lening ooit in de menselijke geschiedenis, en de
strikte doorvoering van een financieel en structureel
aanpassingsprogramma. En dit terwijl men met wiskundige zekerheid
wist dat dit het ineenschrompelen van het nationaal inkomen tot
gevolg zou hebben, waarmee zowel nieuwe als oude schulden
gefinancierd moeten worden.

Stellige
afwijzing van kredietverlening

Bij
dit dreigend staatsbankroet pakte men het probleem aan alsof het om
een liquiditeitsschaarste ging. Anders uitgedrukt: men stelde zich op
het standpunt van een bankier die, in plaats van toe te geven dat het
krediet dat hij aan een bankroete firma had gegeven, ‘uiteengespat’ is,
nog meer geld leent aan die firma in de hoop dat het terugbetaald
wordt, zolang men dat onafwendbaar bankroet maar verder voor zich uit
schuift.

Er
was maar een beetje gezond verstand nodig om in te zien dat het
vasthouden aan het ‘Extend and Pretend’-dogma voor mijn land in
een tragedie zou eindigen. Er was maar een beetje gezond verstand
voor nodig om te begrijpen dat men, in plaats van Griekenland te
stabiliseren, alleen maar olie op het vuur van een telkens opnieuw
ontvlammende crisis gooide, die Europa tot op zijn grondvesten
bedreigt.

De
kredietverlening waartoe men in 2010 besloot, werd door mijn partij en
door mezelf beslist afgewezen. Niet omdat we dachten dat Duitsland en
onze andere partners ons niet genoeg geld ter beschikking stelden,
maar omdat we ervan overtuigd waren dat ze ons meer geld verschaften
dan aangewezen was, meer dan we recht hadden om aan te nemen.

Het
ging over geld dat de Griekse bevolking niet ten goede zou komen,
aangezien het alleen diende om in een bodemloos schuldenvat gegooid
te worden; ook het vermeerderen van onze staatsschuld kon daarmee
niet verhinderd worden, terwijl onze partners toch onvermijdelijk de
rekening aan hun burgers zouden presenteren.

Deze
vaststaande feiten waren ook aan de (Duitse) Bondsregering bekend,
maar werden toch stilgehouden.

Duizenden
bedrijven geruïneerd

Minder
dan een jaar later bleek onze inschatting juist te zijn. De
combinatie van nieuwe enorme leningen en massale schuldvermindering
was niet in staat om de schuldenproblematiek onder controle te
brengen, en trof bovendien de zwaksten uit onze samenleving.
Nauwgezette werknemers werden werk- en dakloos, en voelden zich vooral
in hun menselijke waardigheid getroffen. Het massaal verlies aan
inkomen betekende de ondergang van duizenden ondernemingen, terwijl
de overgeblevenen zich als sterkere oligopolies konden bevestigen.

In
tijden waarin het tekort aan hoop en perspectieven groter is dan alle
andere tekorten, duurde het niet lang of het ‘slangenei’ van het
fascisme was uitgebroed, en neonazi’s begonnen in onze wijken te
patrouilleren, om haat en geweld te zaaien.

Niettegenstaande
het dramatisch mislukken van deze strategie, houdt men tot op de dag
van vandaag vast aan de logica van uitstel en bedrog. Door de
kredietverlening in 2012 werd nog een grotere schuldenlast op de al
zo zwakke Griekse schouders geladen, wat een nieuwe recessie
uitlokte. Ondertussen werd het geld van onze partners in een systeem
van persoonlijke verrijking en bevoordeling gestoken, terwijl de
‘haircuts’ vooral een aanslag betekenden op sociale kassen en
pensioenverzekeringen.

Loochenen
van wat wiskundig vaststaat

Recent
hoort men waarnemers spreken van een stabilisering van Griekenland,
men heeft het zelfs over groei, en het gevolgde beleid zou nu
beginnen vruchten te dragen. Dat is een verdraaiing van de feiten die
bij nader inzien niet standhoudt. Zo betekent het stijgen van het
reëel nationaal inkomen met 0,7 procent niet het einde van de recessie,
maar de doorzetting ervan, want in dezelfde periode lag de inflatie
rond -1,8 procent.

Het
nationaal inkomen daalde dus verder, alleen maar minder sterk dan het
prijsgemiddelde. De schuldenberg groeit bestendig aan. Een
onbeschaamde opschoning van de statistieken moet de efficiëntie van
het optreden van de Trojka in Griekenland bewijzen, en de Europeanen,
in plaats van hun de waarheid te zeggen, nogmaals een rad voor de ogen
draaien.

De
waarheid is dat de staatsschulden van Griekenland niet terugbetaald
kunnen worden zolang de Griekse economie aan budgettaire
waterboarding wordt onderworpen. Het volharden in deze uitzichtloze en
mensonterende politiek, en het loochenen van wiskundige zekerheden,
kost de Duitse belastingbetalers hopen geld, en het Griekse volk zijn
waardigheid. En wat nog erger is, Grieken keerden zich tegen
Duitsers, en Duitsers tegen Grieken, wat een enorme schade toebrengt
aan het idee van een democratisch eengemaakt Europa.

Duitsland,
en in het bijzonder de hardwerkende Duitse belastingbetaler, heeft
van een SYRIZA-regering niets te vrezen. Integendeel.

Oorlog
aan het kleptocratisch systeem

Het
is niet onze bedoeling op een confrontatie met onze partners aan te
sturen, nog meer kredieten te krijgen of een vrijbrief voor nieuwe
tekorten te bemachtigen. Ons doel is de stabilisering van het land,
het bereiken van een primair budgettair evenwicht, en de beëindiging
van de aderlating die Duitse en Griekse belastingbetalers over zich
hebben moeten laten heengaan door een totaal onaangepaste
kredietverlening. Wij vragen de beëindiging van het ‘Extend and
Pretend’-dogma, en niet ten laste van de Duitse burger, maar in ons
aller voordeel.

Geachte
lezer, ik begrijp dat de eis voor de precieze naleving van wat
overeengekomen was ingegeven is door de vrees dat de Grieken, wanneer
men hen laat doen, gewoon doorgaan zoals ze bezig waren. Ik heb heel
veel begrip voor die bezorgdheid, en ik wil duidelijk stellen dat het
niet mijn partij, dat het niet SYRIZA was, die dit systeem van
corruptie, persoonlijke verrijking en bevoordeling in het leven heeft
geroepen, maar juist diegenen die het nu zo sterk hebben over het
naleven van wat overeengekomen was, en het doorzetten van de
hervormingsprogramma’s.

Zij
deden dat natuurlijk maar in die mate dat hun eigen privileges
overeind bleven, zoals in de voorbije vier jaar onder de regering-Samaras het geval was. Wij hebben de strijd aangebonden met dit
kleptocratisch systeem, en zullen een verregaande hervorming van de
Staat en de publieke administratie doorvoeren, zorgen voor
transparantie, een prestatiegericht aanname- en promotiebeleid en
fiscale rechtvaardigheid, en hard optreden tegen witwaspraktijken.

Dat
is onze hervormingsagenda. De hervormingsagenda die wij aan het
Griekse volk bij de komende verkiezingen (op 25 januari) ter goedkeuring voorleggen.

Meer
solidariteit en meer democratie

Het
is de bedoeling om in het kader van de eurozone tot een nieuwe
overeenkomst te komen, die ademruimte laat voor de Griekse bevolking,
zodat ze de productiviteit kan ontwikkelen en waardig leven. Met het
herstel van de draaglijkheid van de schuldenlast, en een uitweg uit
de recessie. Via investeringen voor groei, in plaats van een tot
mislukken veroordeelde besparingspolitiek, die steeds maar tot
recessie leidt. Met bevordering van de sociale samenhang. Met meer
solidariteit en meer democratie.

Op
25 januari wordt in Griekenland een nieuwe kans voor heel Europa
geboren. Dat mogen we niet onbenut laten voorbijgaan.

Alexis Tsipras, 12 januari 2015

De Open brief van Alexis Tsipras aan de Duitsers werd vertaald door de Nederlandse organisatie Ander Europa. Overname van deze vertaling kan voor niet-commerciële doeleinden mits toestemming van Ander Europa. Originele
versie in de Duitse krant Handelsblatt (te betalen).