Tijdens het optreden van Bart De
Wever op 07/01/2015 in Reyers Laat kreeg ik de koude rillingen. Elke
tussenkomst was haat en angst tegenover de Islam, met de bedoeling verdeeldheid
te creëren tussen moslims en niet-moslims, de solidariteit te breken. Hieronder
een analyse van wat gezegd is en de gevolgen hiervan. Net als Bart De Wever wil
ik namelijk een wereld zonder racisme, zonder haat en zonder terroristische aanslagen,
maar ik vrees dat zijn opinies en de maatregelen die hij aanreikt net
contraproductief werken.

Nous avons peur

De eerste tussenkomst van De
Wever staat hier uitgeschreven:

De Wever: “Ik moest eigenlijk
onmiddellijk denken aan de historische woorden van Spaak: “Nous avons peur”,
want er is opnieuw een ideologie aanwezig die eigenlijk onze manier van leven
wil vernietigen. En die ideologie is aanwezig op ons grondgebied. Die ideologie
rekruteert mensen, radicaliseert mensen, die zijn bereid om geweld te plegen, roekzichtloos.
En Syrië maakt eigenlijk ook alleen dat veel van die mensen ook militair
getraind zijn, want dit had evengoed kunnen gebeuren met geradicaliseerden die
nooit in Syrië zijn geweest. Hun manier van optreden verraadde natuurlijk al
dat ze hebben leren omgaan met wapens en er zijn tussen de 4000 en de 5000
mensen in uit de Shengenzone in Syrië bij die moslimextremistische groepen aan
het strijden die theoretisch overmorgen overal in Europa kunnen opduiken. En
dit is niet het eerste, het is al lange reeks aan het worden. We hebben Madrid
gehad, Londen gehad, we hebben Theo Van Gogh gehad, we hebben het Joods museum
gehad, we hebben de aanslag in Antwerpen gehad, die goed is afgelopen en
eigenlijk al vergeten is, spijtig genoeg. Nu hebben we dit, laat ons eerlijk
zijn, het is niet of, maar eerder waar en wanneer komt het volgende? Dat lijkt
een zekerheid. Er is niemand denk ik, die vandaag zijn hand in het vuur steekt
dat dit het laatste is geweest. Integendeel.”

Journaliste: “Niet geruststellend, denk
ik, om dit van een politicus te horen.”

De Wever: “Neen, maar het zijn ook geen
vrolijke tijden. Je moet eerlijk zijn. We moeten ons maximaal beveiligen, de
luxe van na de val van de muur, van de einde van de geschiedenis en er was geen
gevaar meer, is voorbij. We hebben dat met de Rote Armee Fraktion gehad, er
zijn nog ideologieën geweest. Er zijn nog ideologieën geweest in de twintigste
eeuw die fundamenteel de democratie onderuit winden halen, die mensen
rekruteerden, radicaliseerden. Nu vanuit een religie, vroeger vanuit een
ideologie, het maakt niet uit. We dachten dat we daarvan verlost waren in de
jaren ’90, maar dat is een illusie gebleken. Veiligheid werd in ons land
veronachtzaamd, ik denk dat die tijd voorbij is. Maar zelfs dan nog, voor dit
soort jongens met kalasjnikovs, als ze willen doden, dan zullen ze doden. Zo
eenvoudig is het.”

Journaliste: “Wat kan politiek hieraan
doen? Je kan geen permanente staat van veiligheid garanderen?”

De Wever: “Neen dat kan je zeker niet.
Ik heb eind vorig jaar nog een meeting gehad met de Joodse gemeenschap in de
stad. Ik heb een zeer grote Joodse gemeenschap. We zijn het Jeruzalem van het
Noorden. Die mensen zijn natuurlijk niet gerust. Zij zijn een geliefkoosd
doelwit voor dit soort aanslagen. Ik heb 98 potentiële doelwitten in mijn stad.
Wij kunnen ons vanaf terreurniveau 3 naar beveiliging organiseren, maar dan
nog. Dit soort geweld met oorlogswapens kan je natuurlijk maximaal voorzien,
maar je kan nooit uitsluiten dat er iets gaat gebeuren. En met die dreiging
zullen we de komende jaren in Europa helaas moeten leven. Ik denk dat het wel
tijd wordt dat Europa wakker wordt, in dat besef dat we daarmee moeten leven.
Home grown terrorisme, op eigen grondgebied, dat we niet moeten vergoelijken, waarvan
dat we niet moeten denken dat het eenmalig is, dat we met wortel en tak zullen
moeten aanpakken.”

In deze tussenkomst analyseert
hij wat er gebeurd is: de daders van deze gruwelijke terroristische daden hun
motieven waren inderdaad de omverwerping van onze samenleving om een nieuwe, in
hun ogen betere, samenleving op te bouwen. Een samenleving waarin oude
tradities hersteld worden, iedereen harmonieus met elkaar samenleeft op basis
van oude leefregels, en waarin niemand aan de rand van de samenleving hoeft te
leven zonder toekomstperspectieven. De Wever benoemt het probleem niet, maar in
feite gaat het hier om fascistisch terrorisme: met deze aanslag willen de
daders een fascistische samenleving stichten, geïnspireerd op de religieuze
regels die ze in de Koran gevonden hebben en waarmee ze hun eigen leven terug
een doel hebben gegeven na een lange periode van uitzichtloosheid,
werkloosheid, verslaving, waardeloosheid. Door erop te wijzen dat dit niet de
laatste aanslag is, maakt hij veel mensen bang, bang voor de religie waardoor
de daders geïnspireerd zijn. Dit lijkt me gevaarlijk: angstgevoelens tegenover
een bepaalde religie cultiveren door het onderscheid niet te maken tussen het
fascistische ideeëngoed van de daders en het meer gematigde ideeëngoed van de
meeste moslims.

De oplossing om de kans op
toekomstige terreuraanslagen in te perken ziet De Wever in een sterke
politiemacht die ons extra zal moeten beveiligen. Hij vermeld er echter wel bij
dat dit geen aanslagen kan uitsluiten. Ergens beseft hij dus wel dat je met
extra bewaking geen mannen met kalasjnikovs zal tegenhouden, maar toch zou hij
liever hierin investeren in plaats van extra personeel en middelen te voorzien
voor de inlichtingendiensten, die zouden kunnen infiltreren in dergelijke
groeperingen. Of in het opvangen van mensen aan de rand van de samenleving,
zodat deze jongeren niet hoeven worden opgevangen door een religieuze
gemeenschap terwijl de rest van de samenleving hen uitspuwt. Het risico bestaat
namelijk dat deze jongeren, nadat ze de solidariteit en liefde van hun
religieuze gemeenschap gevoeld hebben, zich hiervoor willen engageren en
hieraan hun leven willen wijden. En eens men zijn leven wijdt aan een religie
die in onze samenleving zo vaak aangevallen en uitgelachen wordt, bestaat de
kans dus inderdaad dat men begint te denken in het wij-zij kader: ‘onze religie
die zo veel goeds voor mij gedaan heeft’ tegenover ‘de koude en kille
samenleving en het vele racisme dat ik al heb moeten ondergaan’. In plaats van
een warme samenleving zonder racisme uit te bouwen gooit De Wever echter nog
olie op het vuur: hun ideologie is verkeerd en we moeten de strijd aangaan.
Mijnheer De Wever, deze strijd kunt u niet winnen en zelfs in een politiestaat
zullen nog steeds dergelijke terroristische aanslagen gebeuren.

Vrijheid van meningsuiting

Zijn tweede tussenkomst:

De Wever: “Absoluut was dat zo. Ik
herinner mij zeer goed het debat in het Vlaams parlement, waar men zei: “Ok,
uiteraard kan dit, dat er geweld tegen die cartoons, uiteraard kan dit niet.
Maar we moeten toch rekening houden dat mensen in hun godsdienst niet beledigd
kunnen worden”. De essentie van onze samenleving is net dat we daar geen
rekening mee moeten houden en dat het een voorrecht is in kunst en in humor om
een totale vrijheid van expressie te hebben. Van het moment dat je een grens
trekt moet die grens bewaakt worden. Wie gaat dit doen? Ik wil dat als
politicus alleszins niet doen. Je kan over smaak altijd discussiëren, maar ik
kan er geen grens aan trekken.”

In cartoons moet het volgens De
Wever dus mogelijk zijn om te spotten met alles, weinigen zullen hem op dit
punt tegenspreken. Het feit dat de Islam als religie meestal afgebeeld wordt
als een religie van haat en geweld, het feit dat deze cartoons vaak niet
begrepen worden door de aanhangers van de religie, en het feit dat sommige
mensen kwaad worden als met hun religie gelachen wordt zijn vervelende
neveneffecten waar we geen rekening mee hoeven te houden volgens De Wever. Ik
denk dat onze kranten echter beter wel eens zouden nadenken over wat ze
publiceren. Tegen de schenen schoppen mag, maar een haatbeeld of angst
tegenover een bepaalde religie of groep creëren mag niet. De grens is soms dun,
maar de afgelopen jaren denk ik wel degelijk dat er onbewust en onbedoeld een
angstbeeld is gegroeid tegenover de Islam in onze samenleving. Veel mensen
kennen het verschil tussen de Islam van de Syriëstrijders en de Islam van de
bakker met Turkse grootouders niet meer en dit komt wel degelijk door een
eenzijdige berichtgeving over de Islam. Als men in vele artikels het woord
moslim en Islam vervangt door Joods komen de herinneringen aan de jaren ’30
terug boven; toen werd er veel geschreven over Joods terrorisme en Joodse
complottheorieën die onze samenleving willen omverwerpen. Er werd toen ook
verteld dat socialistische partijen samenheulen met Joden…

“Dan ben je ziende blind”

Zijn derde tussenkomst:

De Wever: “Gelukkig, dat is ontzettend
belangrijk. Toen die cartoons zijn verschenen was er een spontane betoging in
Brussel tegen die cartoons. Goed, dat is ook vrije meningsuiting. Ik kan mij
heel moeilijk voorstellen dat je u beledigd voelt door een cartoon tot het punt
dat je daar tegen gaat betogen. Als de profeet wordt beledigd door moorden te
plegen in een ideologie die ook seksslavernij en genociden pleegt. Als de
profeet daar niet door beledigd wordt, als je dan nog niet gemobiliseerd wordt,
het zou er moeten aan mankeren. Ik zou het fantastisch vinden moest er een
spontane betoging uitbreken van moslims om zich af te keren hiervan. Moesten er
in naam van dingen waar ik in geloof zulke daden worden gepleegd, ik zou me
nogal haasten, het zou aan moeten ontbreken. Haat zal beantwoord worden met
haat als men de bokken van de geiten niet meer kan scheiden. Er moet een beetje
duidelijkheid komen. Ofwel aanvaarden wij dat we een burgergemeenschap zijn die
leeft in een verlichte samenleving en de vrijheden waar die op stoelt samen
omarmt en dat er ook een groep is die daar dus buiten staat, ofwel zal het niet
lukken. Die onduidelijkheid moet weg. En dan is het wel zo, wat mevrouw
Doornaert zegt klopt, er wordt ongelooflijk met twee maten en twee gewichten
gewogen. Een heel onnozel voorbeeld: vorige week was er een kleine katholieke
studentenclub die het standpunt verdedigde dat een homohuwelijk in de kerk niet
kan. Ik persoonlijk vind dat een nogal ouderwets standpunt, maar ze verdedigden
dat. Het kot was te klein. Ze zijn aangeklaagd voor het centrum voor racisme.
Weet u wat er in naam van sommige andere religies dagdagelijks in onze straten
wordt gezegd? Die (de KVHV, nvdr.) verdedigen de leer van de katholieke kerk.
Maar stel u dat voor, we hebben nog een gelovige katholiek gevonden, laat ons
daar allemaal op gaan meppen. Maar wat er dan in naam van de Islam wordt
gepredikt, wat online wordt gezet: “ja we moeten toch een beetje rekening
houden met en voorzichtig zijn, mensen worden beledigd, ze zijn nog echt
gelovig, het is zeker niet de echte Islam”. Dat is een probleem in de Islam in
Europa op dit moment. Dat is een probleem, die radicalisering kan je niet loszien
van de Islam. Dat kan je daar niet van los zien.”

Journalist: “Dat is nochtans de grote
discussie op dit moment.”

De Wever: “Dan ben je ziende blind.”

Eerst start hij zijn betoog met
het verdedigen van de vrije meningsuiting en het recht op een vrije keuze van
geloof, maar dan verandert het in een gesprek over elementen die niet
thuishoren in onze maatschappij. Waarvan men zich moet distantiëren en die we
buiten de maatschappij zouden plaatsen. De Wever vermelt de wetten en
instituten die reeds bestaan om discriminatie en aanzetten tot onder andere
homofobie te veroordelen, maar De Wever wil fundamentalistische ideeën op zich
ook buiten onze maatschappij plaatsen. Hoe wil hij dit doen? Op het einde van
zijn betoog wordt het fundamentalisme ook als een probleem van de Islam gezien;
de religie op zich is volgens De Wever verantwoordelijk voor de radicalisering.
Vervang in het discours de woorden Islam en ideologie door Joods en Jodendom je
zal zien hoe fout en verkeerd de laatste regels van de tussenkomst zijn. Hij is
ziende blind voor zijn onderhuidse islamofobie.

Een bom onder onze samenleving

De vierde tussenkomst:

De Wever: “Je hebt ook problematische
Christenen in de Westerse wereld, die ook de verlichte samenleving niet
aanvaarden. Maar dat er vanuit deze godsdienst, op dit moment, een ideologie
wordt gepropageerd die wel degelijk aantrek heeft, en die gevaarlijk is voor onze
manier van leven en die dus een bom onder onze samenleving legt, en waarvoor
geen vergoelijking bestaat vanuit racisme of gebrek aan sociaaleconomische
perspectief. Dat is een realiteit en dat wordt altijd vanuit sommige kringen
zeer omzwachteld behandeld. En dan druk ik me nog voorzichtig uit.

Een woord: islamofobie. Ik hoopte
dat deze tekst uit de jaren ’30 kwam en kreeg koude rillingen toen ik het
hoorde.

Het leger inzetten

De vijfde tussenkomst:

De Wever: “Je moet natuurlijk
ontzettend veel doen. Ik wil er ook duidelijk over zijn. De grootste
slachtoffers van dit soort mensen zijn moslims. Heel duidelijk: moslims. De
moslims die vreedzaam in Europa willen leven, hun reputatie wordt besmeurd.
Racisme wordt gepropageerd door dit soort daden. Angst, gevoelens van apartheid,
scheiding van gemeenschappen die eigenlijk zouden moeten samenvloeien in een
normaal migratiemodel, dat is wat je hier krijgt. Dat moet je wel onder ogen
nemen en niet het debat doden en zeggen “In de Islam is zeker geen probleem, je
scheert iedereen over een kam”. Ik zeg u dat daar wel een probleem is en dat er
vanuit die ideologie, vanuit het Salafisme, dit gepropageerd wordt.”

Journaliste: “En wat kan u daaraan
doen? Als burgemeester bijvoorbeeld in een stad waarvan u zegt, mensen hebben
angst.”

De Wever: “Als je spreekt over puur
veiligheid, kan je natuurlijk maar alle maatregelen nemen die je
redelijkerwijze kan nemen om daar aan tegemoet te komen. Dat is het hele luik
van het curatieve op veiligheidsniveau. Op samenlevingsniveau, in de diepte
werken, dat is werk op lange termijn uiteraard om de voedingsbodem van dit
soort ideeën weg te nemen. Dat is een taak voor de hele samenleving, maar dat
is niet iets waar je vandaag wonderen van moet verwachten. Het huis staat in
brand. Aboutaleb heeft het eigenlijk heel mooi gezegd. De meeste moslims hebben
niets te maken met die brand, ze hebben dat niet aangestoken. Maar ze zullen
wel moeten wel helpen blussen. En daar komt het nu wel op aan. Dat is de
verbinding die we nu moeten zoeken. De creatie van een burgergemeenschap die
heel duidelijk zegt: “Wij staan voor dezelfde waarden. Wij zijn een groep”. En
wie daar niet in deelt, en wie die met geweld bestrijdt, staat daar heel
duidelijk buiten.”

Journaliste: “Dat is in de diepte
werken. Tegelijkertijd zegt u ook. Ik wil meer veiligheid op straat creëren,
zet militairen in bijvoorbeeld zoals ze in Parijs doen.”

De Wever: “Ja, ze doen dat in
Frankrijk, ze doen dat in Italië, er zijn veel landen in Europa waar men
inderdaad defensie inzet voor surveillances te doen, samen met de politie
uiteraard.”

Journaliste: “Ze doen het in Parijs,
maar het helpt er niet echt.”

De Wever: “Ik kan natuurlijk nooit
beletten dat er zaken gebeuren. Er is maar een dag geweest in het afgelopen
jaar dat er in het centraal station van Antwerpen nul criminaliteit is geweest,
dat was de dag toen de para’s daar zijn komen trainen. Dus zeggend at het niks
voorkomt of niks helpt, dat zou ik ook niet durven beweren. Dat het alles gaat
tegenhouden, dat kun je uiteraard niet beweren, maar je kan maar maximaal de
maatregelen nemen die nodig zijn. Ook ruimtelijk veiligheidsmaatregelen nemen.
Dat zij ook dingen die we doen. Je zal met veiligheid rekening moeten houden.
Ik ben in Berlijn geweest, ik heb de Reichstag bezocht, ik heb met grote ogen
gekeken hoe die beveiligd is. En dan denk ik dat we in dit land veiligheid iets
te licht opnemen.”

De oorzaak van de aanslagen is
volgens De Wever te vinden een falend migratiebeleid en fundamentele problemen
binnen de Islam. Het goede antwoord op dergelijke aanslagen is volgens hem een
verhoogde bewaking met inzet van militairen. De besparingsplannen op de politie
en defensie zullen dus mogen opgeborgen worden, voor al deze beveiliging is
extra personeel en een extra opleiding van onze militairen nodig, zij zijn
immers nooit naar de politieschool geweest. We moeten echter opletten dat we
vanuit onze angst niet instemmen met een reeks maatregelen die onze fundamentele
vrijheden aantasten. De veiligheidsmaatregelen zullen nooit voldoende zijn om
aanslagen te voorkomen. In een dictatuur van angst zal de polarisering ook
verder oplopen, de haat tegenover de Islam zal groeien in het ene deel van de
bevolking, de haat tegenover onze samenleving vol discriminatie en onrecht zal
groeien in een ander deel van de bevolking. De toegenomen polarisering zal de
kans op nieuw geweld tegenover onze instituten, maar ook tegenover moskeeën
doen stijgen. De toegenomen polarisering en angst zal de solidariteit en
vriendschappen tussen moslims en niet-moslims onder druk zetten.

Het is maar een minderheid

De zesde tussenkomst:

De Wever: “In elke ideologie is er een
kern van echte overtuigden die mensen rekruteren. Ik denk niet dat er ooit een meerderheid
van de Duitsers overtuigd nationaalsocialist is geweest. Er is nooit een
meerderheid van de mensen overtuigd sovjet geweest. Maar die kleine overtuigde
minderheid die wel degelijk vanuit een bepaald geloof of een bepaalde ideologie
rekruteert en mensen meesleept kan dus wel meerderheden in beweging brengen.”

De Wever nuanceert zijn
voorgaande uitspraken nadat andere sprekers enkele tegenargumenten opgebracht
hebben.

De moslimkiezer binnenhalen

De zevende tussenkomst:

De Wever: “Allemaal heel prikkelend en
herkenbaar. Hij zegt hoe onze samenleving ontwaard is, geen metafysica meer
kent, alleen nog de markt. En die Islam komt daar dan binnen, dus God verlaat
West-Europa, die is weg. Dat is nog een ceremoniemeester voor doopsels en
begrafenissen, maar voor de rest is die eigenlijk weg. Als we nog eens een
katholiek vinden dan kloppen we er allemaal op, op iemand die nog echt gelooft.
Dan komt Allah binnen en die heeft echte gelovigen. Mensen die zeggen: “ons
leven wordt geordend volgens de sociale normen van een godsdienst”. Dat is een
ongelooflijke confrontatie. Dus dat zijn mensen die ook hun eigen leven
opofferen, die doden namens het geloof en zitten er niet mee in dat ze gedood
worden. Wij sturen drones, er kan zeker geen leven verloren gaan. Waarvoor
zouden wij nog willen sterven? Waar geloven we nu nog zo hard in dat we ervoor
zouden willen sterven? Dat is een ongelooflijke confrontatie. En het idee dat
ooit de lege doos die Europa is geworden op het vlak van waarden heropgevuld
zou kunnen worden door de Islam, dat moet in het Romeinse rijk zoiets geweest
zijn als “Die sekte van het Christendom zal hier ooit de boel overnemen. Dat
kan niet.” Maar het is wel gebeurd. Dus zoiets is een enorm prikkelende
gedachte. Ik zie nu al dat de partijen die honderd jaar hebben gezegd
“Godsdienst is de opium van het volk” vandaag de partijen zijn die graag de
moslimkiezer binnenhalen, puur om demografische redenen. Want het zijn er
ongelooflijk veel.”

Journaliste: “Nu hebt u het over de
socialisten, mijnheer De Wever?”

De Wever: “Niet alleen over de
socialisten. Bijvoorbeeld hoe de communisten, de PVDA, nu allianties sluit met
radicale moslims en die alles napraten om toch maar die stemmen binnen te halen
van die steeds groeiende groep in onze steden. Dat is toch fascinerend om te
zien.”

Na het bespreken van een scenario
waar fundamentalisten zouden rekruteren en groeien in aantal tot ze onze
maatschappij zouden overnemen, merkt De Wever op dat linkse partijen er alles
aan zouden doen om ‘de moslimkiezer’ binnen te halen, alsof moslims geen
politieke voorkeuren zouden hebben en enkel zouden stemmen volgens hun religie.
Uiteraard zegt hij het er ook bij dat het slechts om een prikkelend en
interessant verhaal gaat. Op een intelligente manier kan hij dus mensen schrik
aanjagen voor elementen binnen de Islam die samen met linkse partijen onze
samenleving zouden omverwerpen. Door het voor te stellen als een prikkelend
verhaal is het uiteraard niet strafbaar, maar vervang Islam door Jodendom en we
zitten terug in de jaren ’30, toen ook gesteld werd dat communistische en
sociaaldemocratische partijen hun rol speelden in de Joodse complotten.

Onze hardware, overgenomen door een nieuwe software

De achtste tussenkomst:

De Wever: “Neen, het gaat er ook niet over
dat je (Almaci, nvdr) geen Vlaming of Belg bent, het gaat erover dat onze
hardware op een gegeven moment met andere software zou kunnen geladen worden.
En dat is gewoon een prikkelende gedachte.”

Onze westerse
consumptiemaatschappij zou overgenomen worden door Islam fundamentalisten.
Angst zaaien is dat, ook al is het niet meer dan ‘prikkelende gedachten’.

Let op voor de andere software

De negende tussenkomst:

De Wever: “Prikkelend. In de jaren ’60
zei Hugo Claus: “Als ik een non zie, wil ik haar kap aftrekken, dat achterlijk
geloof.” Wie zou zoiets vandaag durven zeggen over de hoofddoek van een moslima?
Wie zou dat vandaag ter linkerzijde durven zeggen nog? Daar is toch een shift
bezig. De samenleving heeft eigenlijk afscheid genomen van religie voor sociale
normering. Wij hebben nu een samenleving gegrond op vrijheid, gelijkheid en
broederlijkheid, de waarden van de verlichting. Alleen merk je toch wel dat
naar metafysische samenhorigheid in West-Europa het individualisme en het
marktdenken het enige is dat ons nog rest. Dat is wat Houellebecq eigenlijk
zegt. Let op, want er bestaat een andere software en als die daarop geladen
wordt dan zou dat wel eens kunnen kantelen. Ik vind dat een prikkelende
gedachte.”

De Wever stelt de Westerse
samenleving in de jaren ’60 voor als een homogeen geheel. De samenleving is
echter nooit een homogeen geheel geweest en zal dat ook nooit worden. Heel wat
mensen praktiseerden ook toen al het geloof niet en sinds mei ’68 kon dit langzaam
ook publiek verkondigd worden. Aan de andere kant bestaat er vandaag nog steeds
een belangrijke minderheid aan gelovigen (Christenen en Joden) die hun geloof
effectief praktiseren en bovendien heeft de kerk nog steeds een zekere invloed
in de samenleving. Met de migratiegolf van de jaren ’70 kwam er een groep
moslims in onze samenleving bij. Onze samenleving heeft indertijd deze groep
een slechte huisvesting, minder aangename jobs, en veel discriminatie op allerhande
vlakken aangeboden. De taal leren was ook een verantwoordelijkheid van de
migranten, niet van de samenleving die hen ontving. Nu stellen we vast dat deze
groep niet op een generatie geïntegreerd is. Anno 2014 zijn vele moslims echter
toch veel minder strikt geworden in hun geloof. Door het onderwijs voor hun
kinderen en het afnemende racisme verbetert hun situatie en zijn ze een deel
van onze maatschappij geworden. Het feit dat De Wever steeds insinueert dat er
een homogene, seculiere Westerse samenleving was die is ‘geïnfiltreerd’ door
een homogene groep moslims die hier de Islam willen invoeren, is een sterk
polariserende gedachte, die de islamofobie in onze samenleving kan doen
toenemen. Dit is niet zomaar een prikkelende gedachte, zoals De Wever steeds
erbij zegt.

De voetbalploeg met twee rugbyspelers

De tiende tussenkomst

De Wever: “Die eenheid moet je
realiseren, maar wel op een platform van waarden die we samen delen, maar ook
samen echt durven verdedigen. Want natuurlijk, het ene roept het andere op. Het
effect voor Marine Le Pen, die wrijft zich in de handen. Het is cynisch, maar
dat is natuurlijk zo. Want moest dit boek gegaan zijn over de uiterst rechtse
machtsovername zou iedereen dit een ongelooflijk relevant boek hebben gevonden
en zou men zeggen: “Je kan dat uiterst rechts niet zomaar los denken van gewoon
rechts, neen, die fout mag je niet maken”. Maar het gaat nu over de Islam en
het is nu plots een beetje een vervelend boek en wat gevaarlijk. Maar het is
natuurlijk zo dat als je vrijheid niet verdedigd, wordt die aangevallen. Er
komen andere modellen in de plaats. Als wij een samenleving willen zijn, ik wil
dat zo: een elftal met elf spelers van verschillende kleuren, maar we spelen
wel samen. Dan moet je spelregels hebben, dat je samen kan scoren. Vanaf dat
iemand het gevoel heeft: “tussen die elf voetballers staan twee mensen die
rugby spelen”, dan werkt die ploeg niet meer. En dat hebben wij veronachtzaamd.
Wij hebben veronachtzaamd voorop te stellen wie wij zijn. En dus lid worden van
onze club, je bent welkom om dat te doen en ik ben er ongetwijfeld van
overtuigd, dat u (Almaci, nvdr.) dat honderd procent bent en over de
fundamenten zijn wij het eens. Maar dit is wel een opdracht die ter harte moet
worden genomen, en dan moet je af en toe eens dingen durven zeggen naar
gemeenschappen en mensen die misschien niet zo prettig zijn. Respect voor
iemand impliceert niet respect voor alles wat die denkt en alles wat die zegt,
dat is een fout die veel te veel wordt gemaakt.”

Als ik De Wever hoor spreken over
mensen die niet in onze samenleving thuis horen omdat ze hun heilig boek zeer
letterlijk nemen, vraag ik me steeds af wat hij met deze mensen wil doen. Het
is gevaarlijk om te zeggen dat een bepaald gedachtegoed of geloof niet thuishoort
in onze maatschappij. Deze terroristen zijn ook onze terroristen, ze zijn hier
geboren, zijn hier opgegroeid, hebben hier school gelopen, zijn hier het
slachtoffer van racisme en discriminatie geweest, zijn hier geëxtremiseerd, en
hebben hier deze gruwelijke terroristische daden gepleegd.

De politiestaat

De elfde en laatste tussenkomst:

De Wever: “In een samenleving waarin
Syriëstrijders nog op last minute kunnen gaan naar Antalia, zijn we nog zeer
ver van de politiestaat. Ik denk dat Oostfronters die destijds terugkwamen niet
binnen het jaar op last minute konden vertrekken. Ik denk dat er een marge is
om toch nog wat te verstrengen, eerlijk gezegd, voordat we in een politiestaat
zijn.

Momenteel leven we inderdaad nog
niet in een politiestaat, we zouden dit graag zou houden. Als u werkelijk
streeft naar een vreedzame maatschappij waarin iedereen harmonieus samenleeft,
helpt het om niet te polariseren, geen angstgevoelens ten opzichte van elkaar
aan te wakkeren, en geen geloofsgemeenschap steeds af te schilderen als een
bende gewelddadige terroristen die onze samenleving willen omverwerpen. Het
helpt ook als u niet zou beweren dat politieke partijen deel uitmaken van deze
complotten om onze samenleving omver te werpen en te vervangen door een dictatuur
gebaseerd op de normen en waarden van een heilig boek. Zorg voor gelijke kansen
en opvang voor de zwakkeren in onze samenleving. Als mensen moeten opgevangen
worden door religieuze organisaties, zullen sommige mensen van die religie die
hen wel aanvaart hun levensdoel maken en deze zeer fundamenteel aanhangen. Dit
zijn onze terroristen, zij zijn hier opgegroeid.