Charlie ben ik niet
Opinie - Yasmina Akhandaf

Charlie ben ik niet

Neen, Ik ben Charlie niet. Ik ben gewoon een individu tegen geweld en tegen het inperken van vrijheden. Voor iedereen.

donderdag 8 januari 2015 11:09
Spread the love

Je
ne suis pas Charlie
. Ik zal me nooit verontschuldigen voor andermans
daden. Niet vandaag, niet gisteren en wellicht niet morgen. De
constante vernedering van minderheidsgroepen (religieuze, etnische,
gender) hoeft niet voor mij. Ook al is het maar om te ‘lachen’. In
nazi-Duitsland was er ook niets grappigs aan de propagandacartoons
over de Joden. Dus nee, geen Charlie voor mij. En nee, dat
betekent niet dat ik de daden van vandaag toejuich, elke vorm van
geweld is afschuwelijk en verwerpelijk, dus ook ik ben gechoqueerd. Net zoals de dagelijkse
terreur tegen Palestijnen vreselijk is, vind ik ook deze moorden
vreselijk. Maar om te zeggen dat ik “Charlie” ben, is voor
mij een stap te ver. Waarom? Wel, ik wil niet meegaan in het vals
discours van geweld tegen vrije meningsuiting. Terwijl de essentie
ver weg ligt van vrije meningsuiting.

Dit
soort geweld is niet enkel en alleen om een aantal cartoons. Dit
geweld kadert in een veel groter verhaal. Een verhaal waarbij men
denkt dat we leven in een postkoloniale wereld, terwijl het woord
“post” geen invulling heeft in de realiteit. Een wereld waarin
een economische oorlog al jaren leeft. Op enkele kleinere
uitzonderingen na, dacht Europa dat het oké is om deze oorlog verder
te zetten. Het is immers niet op Europese bodem en wij als
Europeanen winnen er enkel bij. Het geweld komt steeds dichterbij.
Ik hoop van harte dat politici niet weer vervallen in het
verhaaltje van de zogenaamde vrije meningsuiting. U weet waarover ik
het heb. Dit geweld is niet een daad tegen de fundamenten van “onze”
maatschappij. Ik kan niet spreken over de moordenaars van Parijs, omdat we hun beweegredenen nog niet kennen. In ieder geval zal een
nog grotere en nog sterkere stigmatisering van minderheidsgroepen
niet helpen.

Wilt
u de zogenaamde radicalisering van moslimjongeren tegengaan? Welnee, dat doet u niet door dit soort oorlogsretoriek. En nee, de
“moslimgemeenschap” dient niet te worden aangesproken. Hoe komt
het dat ook jongeren in Vlaanderen zich geroepen voelen om over te
gaan tot geweld (bv.”Syriëstrijders”)? Een eenduidig antwoord
kan ik u niet bieden. De problematiek van radicalisering is zeer
gelaagd en complex. Wel is het duidelijk dat een toenemende groep
moslims zich vervreemd voelt van de maatschappij waarin ze
opgroeiden. Een maatschappij die eigenlijk hun thuis zou moeten zijn,
heeft hen letterlijk uitgespuwd. Een beetje zoals een ongewenst kind
dat door haar ouders werd weggestoten, zo behandelt onze
maatschappij haar moslimmedemens. Structurele discriminatie in het
onderwijs, arbeidsmarkt, huisvesting, etc. drijven mensen niet enkel
uit de maatschappij, ze drijven hen tot het uiterste. Praktisch alle
moslims worden ermee geconfronteerd, sommigen sluiten zich af van
alles wat te maken heeft met de maatschappij. Anderen proberen het
een plaats te geven en werken er omheen. Ook heb je de groep die het
racisme gewoon ondergaat (wat niet wil zeggen dat ze het accepteren).
En sommigen keren zich tegen de maatschappij. Dit zal hen dan ook
gemakkelijker leiden tot extremistische gedachtes en daden.




Niet de islam of een moslimcartoon leidt mensen tot zulk gedrag.
Het is een maatschappij zoals de onze die ons allemaal duwt in de
richting van vervreemding. Hoe we deze vervreemding vormgeven is een
keuze die elke persoon voor zichzelf neemt. Hoe komt het dat we
staan te roepen en te springen voor vrije meningsuiting, terwijl we alle
mogelijke regels verzinnen om moslima’s te verhinderen om hun
mening te uiten? Want ja, ook het dragen van een hoofddoek is een
vorm van vrije meningsuiting. Hoe komt het dat de journalisten van de VRT vandaag samen een “je suis Charlie”-bordje hoog houden, maar
dat nooit hebben gedaan voor de gevallen journalisten in de Arabische
lente? Hoe komt het dat onze politici op een dag zoals vandaag meteen
de daad afkeuren, maar in alle talen zwijgen over het onrecht en de
moorden in Gaza? Nee, ik ben Charlie niet. Ik ben gewoon een
individu tegen geweld en tegen het inperken van vrijheden. Voor
iedereen. En ja, ik ben moslim. Maar Je ne suis pas Charlie.

take down
the paywall
steun ons nu!