Als het regent in
Parijs, druppelt het in Brussel. De heisa rond de Franse schrijver
Eric Zemmour waait over naar ons land. Het begon toen bekend raakte
dat Zemmour dinsdag 6 januari drie lezingen zou houden in Brussel.
Over de middag is hij te gast bij de zakenclub Cercle de
Lorraine.

Dat is één van de meest prestigieuze clubs van het
land. Cercle de Lorraine werd in 1998 opgericht en telt zo’n 1800
leden, van wie de meesten sleutelfiguren zijn in de Belgische
financiële en industriële wereld. Denk aan Etienne Davignon,
rijkste Belg Albert Frère, GDF-Suez-ceo Gérard Mestrallet,
Roularta-baas Rik De Nolf en Christian Van Thillo van De Persgroep.

De club heeft 23
vaste personeelsleden. Leden betalen volgens de statuten niet meer
dan 5000 euro per jaar. De raad van bestuur wordt voorgezeten door
Baudouin Velge, een econoom die zijn sporen verdiende bij
werkgeversorganisatie VBO en die nu bestuurder is bij vastgoedbedrijf
Cofinimmo en staaldraadproducent Bekaert.

Dat net zo’n club
Zemmour naar België haalt, verontrustte de leden van het in
september 2014 opgerichte collectief tegen islamophobie CCIB. Het
collectief contacteerde op 19 december de Brusselse burgemeester Yvan
Mayeur en de verantwoordelijken van de Cercle Lorraine. Toen er twee
weken later nog altijd geen enkele reactie was gekomen, diende CCIB klacht in. Zij
vragen de procureur om het discours van Zemmour te onderzoeken. In
Frankrijk werd Zemmour al veroordeeld voor het aanzetten tot
discriminatie. 

Voor alle duidelijkheid: het collectief
vraagt de rechter niet om de lezingen van Zemmour te verbieden. “Het
CCIB is verknocht aan de vrije meningsuiting maar wil wel niet gelaten
toekijken hoe er in ons land haat gezaaid wordt tegen moslims”, zo
klinkt het in een persbericht. 

Als reactie op de
berichtgeving over die klacht, wordt de lezing in boekhandel
Filigranes geannuleerd. De lezingen in de Cercle Lorraine en ‘s
avonds bij de countryclub B19 in Ukkel gaan wel door. 

‘Moslims deporteren’

In
Vlaanderen is Zemmour weinig bekend, maar in Frankrijk is hij één
van de figuren van het jaar. Zijn boek Le suicide français dat in
oktober verscheen, werd een bestseller. Eind 2014 waren er al 400.000
exemplaren over de toonbank gegaan. Dat zijn indrukwekkende cijfers
voor een essay van 544 pagina’s. Om een idee te geven: van het
veelbesproken boek van de Franse econoom Piketty werden er wereldwijd
450.000 exemplaren verkocht. 

Het boek richt de pijlen op de
mei-68-generatie die de Franse cultuur te grabbel zou gooien. Deze elite
zette volgens Zemmour de deuren open voor migranten en sloot de ogen
voor de problemen die daarmee samengaan en verspreidde ook nog het gif van het feminisme en de aanvaarding van holebi’s. 

Zemmour
is één van die intellectuelen die zich liet verleiden door het
concept van de ‘grand remplacement’ (de grote vervanging) dat sinds
2010 gepromoot wordt door de extreemrechtse schrijver Renaud Camus.
Volgens die theorie worden de etnisch-culturele minderheden door hun
vruchtbaarheid en door verdere migratie stilaan de meerderheid. 

Dit
idee duikt ook op in de nieuwe roman van de Franse successchrijver
Michel Houellebecq. In Soumission – zoals de roman heet die deze
week verschijnt – wint een kandidaat van een islampartij in 2022 de
presidentsverkiezingen van de extreemrechtse tegenkandidaat Marine Le
Pen.

Eind oktober liet
Zemmour in een Italiaanse krant optekenen dat hij een deportatie van
5 miljoen Franse moslims wel ziet zitten. “Ik weet het, het is een
irrealistisch plan, maar de geschiedenis zit vol verrassingen”, zei
hij toen.

Het is dat of een burgeroorlog, legt hij verder
uit. “Die situatie met een volk binnen een volk, moslims onder het
Franse volk, leidt ons naar de chaos en de burgeroorlog.”

Edwy
Plenel, hoofdredacteur van de Franse site Mediapart.fr, haalt zwaar
uit naar Zemmour. “Dit is geen mening waarover je moet debatteren
maar een potentieel moordende ideologie die aanknoopt met de ergste
verblindingen van de Europese catastrofe”, zo verwijst Plenel naar
de jaren ’30 en ’40 van de vorige eeuw. Volgens Plenel toont
de affaire-Zemmour dat dat soort ideeën niet langer marginaal maar
aanvaardbaar geworden zijn in het Franse medialandschap.

Zemmour
begon zijn journalistieke carrière bij de geschreven pers (onder
meer bij Le Figaro waar hij nog altijd een column heeft). In
de jaren 2000 maakte hij de overstap naar het tv-scherm en werd hij
een vedette in verschillende praatshows. Naar aanleiding van de ophef
over zijn deportatie-interview werd hij door de zender iTélé
geschrapt als betaalde gast, maar hij blijft wel graag gezien bij RTL
en Paris Première. 

Alain
Finkielkraut, een
andere vaak gesolliciteerde filosoof en schrijver, nodigde Renaud
Camus enkele jaren geleden uit voor een beschaafd radiodebat waarin
hij zijn sympathie voor de ideeën van Camus niet wegstak. De analyse
van Zemmour over migratie noemt Finkielkraut ‘pertinent’. 

Charles
Beigbeder, de vroegere nationaal-secretaris van de
UMP – de partij van
Sarkozy –, vroeg zich in
2013 af
hoe je niet gevoelig kan zijn voor de theorie van Renaud Camus.

Dubbele standaarden

De uitnodiging
door de Belgische zakenclubs toont dat ook. Het is blijkbaar niet
langer nodig beschaamd te zijn dat je gaat luisteren naar iemand die
voorstelt om alle moslims te deporteren. 

Maar de affaire en
zeker de klacht van CCIB leggen nog iets anders bloot. Minister van
Binnenlandse Zaken Jan Jambon verbood enkele maanden geleden de komst
van Tareq Al-Suwaidan,
een prediker uit Koeweit. De man zou een lezing geven op een
islambeurs in Brussel. Hij is een hevige tegenstander van ISIS en
wordt door ultraconservatieve moslims uitgespuwd omdat hij te
progressief is, maar hij mocht ons land wel niet in. Jambon
verwees toen naar antisemitische uitspraken die de prediker gedaan
had in een toespraak tijdens de recente oorlog tegen Gaza. Eerder werden ook al
optredens verboden van de Franse omstreden komiek Dieudonné.

In de verklaringen
van de Cercle Lorraine en politici over Zemmour sijpelen die dubbele
standaarden door. “We
kunnen het geval-Zemmour niet vergelijken met dat van Al-Suwaidan”,
zegt burgemeester Mayeur zonder dat verder uit te leggen.

“Zemmour
is een rechtse intellectueel. Ik geloof niet dat je hem op dezelfde
manier kan catalogeren als Dieudonné”, zegt John-Alexander
Bogaerts, de woordvoerder van de Ukkelse zakenclub die Zemmour ‘s
avonds ontvangt.

Ook MR-burgemeester
van Ukkel Armand De Decker weigert Zemmour “in dezelfde zak te
steken als Dieudonné”. 

Het zijn net die verontrustende
dubbele standaarden waar onder meer het collectief tegen islamofobie
CCIB zich zorgen over maakt. 

CCIB is deze keer gelukkig niet
alleen. Verschillende organisaties en bewegingen zoals de
ACV-jongeren, de MRAX en Comac sloegen de handen in elkaar voor een
alternatieve lunch. Op het moment dat de Belgische elite luistert
naar Zemmour zullen zij het glas heffen in café Volle Brol op het
Vossenplein. “Wij steken onze tong uit naar alle discriminaties die
ons het leven zuur maken”, klinkt het in een persbericht.