“Tienerzwangerschappen
blijven stijgen, straatkinderen worden behandeld als criminelen en
kinderen die in aanraking komen met het gerecht of getroffen worden
door rampen, krijgen geen verzorging”, zegt
kinderrechtenactiviste Mae Baez. Kinderen komen ook nog steeds in
internetpornografie terecht.

Strengere
wetten

Het
aanhoudende werk van 23 ngo’s die voor de vrijwaring van
kinderrechten strijden resulteerde onder meer in een verstrenging van
de wetgeving inzake kinderhandel en kinderpornografie. Ook werd het
Pantawid Pamilyang Pilipino Program opgezet, om extreme
armoede uit te roeien door te investeren in onderwijs en gezondheid
voor kinderen.

Het
Nationaal Strategisch Kader 2001-2025 voor de ontwikkeling van
kinderen en inspanningen van het maatschappelijk middenveld ijveren
eveneens om de rechten van het kind te respecteren. Terwijl
internationale mensenrechtenorganisaties de Filipijnen prijzen voor
deze vorderingen, wijzen kinderrechtenactivisten zoals Baez erop dat
“schendingen blijven bestaan, met inbegrip van lijfstraffen,
thuis, op school en in instellingen”.

Verantwoord
ouderschap

Veel
organisaties hebben hun hoop gevestigd op de recent goedgekeurde wet
inzake verantwoord ouderschap, die onder meer voorschrijft dat ouders
hun kinderen seksuele voorlichting en sociale vaardigheden moeten
bijbrengen. Volgens cijfers uit 2013 worden 1,4 miljoen Filipijnse
meisjes tussen 15 en 19 jaar zwanger.

Het
land telt 43 miljoen meisjes jonger dan 18 en vooral voor de armere
bevolkingslagen is het belangrijk om goed geïnformeerd te worden
over hun lichaam, hun gezondheid en hun recht om een vroege
zwangerschap te voorkomen.

De
overheidsprogramma’s hebben nog niet kunnen verhelpen dat er “nog
steeds een enorme uitval is van kinderen in het lager onderwijs en
dat kinderen in afgelegen gebieden nog steeds kilometers ver moeten
wandelen om een school te bereiken”, zegt Baez.

“De
overheid heeft ook niet kunnen verhinderen dat er tienerhuwelijken
worden afgesloten. Ook is er nog steeds geen einde gekomen aan de
jarenlange strijd tussen moslims en christenen die kinderen in een
onveilige situatie plaatst”, zegt activist Mark Timbang.

Lijfstraffen in het gezin

Ten slotte
zijn er nog de rechten van kinderen die binnenskamers geschonden
worden, want lijfstraffen zijn nog steeds schering en inslag in
Filipijnse gezinnen. Volgens een studie uit 2011 zouden acht op tien
kinderen te maken krijgen met lijfstraffen. Twee op drie ouders geven
aan dat ze geen andere manier kennen om hun kroost discipline bij te
brengen. Negen op tien ouders grijpen naar deze vorm van opvoeding
omdat ze zelf als kind met harde hand werden aangepakt.

De
campagne met de slogan Je hoeft ons geen pijn te doen om ons iets
aan te leren heeft als doel om ouders te doen inzien dat een
bestaande culturele norm ook doorbroken kan worden.

De VN definieert
lijfstraffen als een fysische, emotionele en psychologische straf
onder het mom van discipline en veroordeelt deze wrede vorm van
geweld tegen kinderen als een schending van de kinderrechten. De VN
beveelt aan dat alle landen, inclusief de Filipijnen, die de
Conventie over de rechten van het kind ondertekenden, alle vormen van
lijfstraffen afschaffen, zowel in instellingen, scholen als in de
private sfeer.

Bron: Filipino
Children Make Gains on Paper, But Reality Lags Behind