Een politieke staking?

Sinister! Sinister, dat is het woord dat voor de geest komt, wanneer we aandachtig luisteren naar de huidige machthebbers. De burgemeester van Antwerpen, Bart De Wever, onze schaduwpremier, wilde het leger inzetten om de Joodse wijk te beschermen. Gewoon een ideetje?

Jan Jambon, zijn sidekick, nu minister van Binnenlandse Zaken, wil in zijn plan voor de hervorming van de politie ook het leger inzetten. Ja, het leger zou sommige taken moeten overnemen van de politie. Extreem sinister... Het leger wordt alleen uitgestuurd bij noodtoestanden, zoals een natuurramp (zandzakken tegen overstromingen, evacueren van burgers), in alle andere gevallen gaat het om een politieke uitzonderingstoestand: de opheffing van een aantal constitutionele grondrechten om het systeem tegen opstand, oproer, samenzwering of staatsgreep te verdedigen, in ieder geval: tegen ernstige onrust die de stabiliteit of het voortbestaan van de staat bedreigt. Sinister.

Jambon wil ook meer politietaken aan privébewakingsfirma’s geven, terwijl vele rapporten over deze bedrijven aantonen dat ze niet gecontroleerd worden en juridisch moeilijk aansprakelijk kunnen worden gesteld. Sinister. (Denk aan Blackwater in Irak).

Als een man als De Wever deze staking een politieke staking noemt, en de vakbonden de 'gewapende arm van de PS’ is er meer aan de hand dan een sinistere ondertoon. Want wat zegt hij? Het betekent dat deze staking geen sociale kwesties aankaart maar de val van de regering wil. In feite beweert dat hij het deze staking een gevaar is voor de staat en – wat de Amerikanen noemen – een 'regime change' wil.

Tegen een politieke staking, in technische betekenis van een poging om de staat te destabiliseren, heeft de staat alle rechten om te reageren met de staat van beleg, de uitzonderingstoestand. Het idee om het leger in te zetten moet gezien in dit licht. Heb ik gelijk om het woord sinister te gebruiken?

Wel, dan wordt het maar een politieke staking. Na het lezen van een artikel in De Standaard hoe de oud-leden van het KVHV, de rechtse studentenorganisatie, allerlei sleutelposities in de staat innemen, voelde ik de neiging om de volgende tweet rond te sturen: “Een gouden raad van tante Kaat: laat deze regering vallen voor het N-VA-netwerk de hele staat overneemt.” Maar ik dacht, laat ik niet al te veel polariseren…

Ja, misschien is het tijd voor een verandering van regime. Wij zijn de shockdoctrine van het soberheidsbeleid en de neoliberale hegemonie hartsgrondig beu. Klinkt revolutionair, niet? Schijn bedriegt: wij willen de verzorgingsstaat verdedigen, het beroemde Belgische model van sociaal overleg.  Zij hebben het omver gegooid. Zij zijn de revolutionairen, zij het van een rechtse soort.

Met zijn kreet dat dit een politieke staking, liet De Wever eens te meer blijken dat hij een neoconservatieve extremist is. Op de een of andere manier lijkt hij te houden van de uitzonderingstoestand, zoals Carl Schmidt en zijn leerling Leo Strauss, de peetvader van het neoconservatisme. Kort nadat hij burgemeester van Antwerpen was geworden (met een sinistere mars naar het stadhuis), riep De Wever een samenscholingsverbod af in Borgerhout, alleen gebaseerd op een aantal sms-berichten, typisch neocon ‘exceptionalisme’: een zekere gretigheid om de grondwet voor uitzonderlijke maatregelen op te schorten. Ook de aanvallen op het stakingsrecht passen in dat morrelen aan de grondwet.

Zij zijn de extremisten, wij verdedigen het systeem: de verzorgingsstaat en sociaal overlegmodel. Hart boven Hard / Toute autre chose, het brede middenveld en de vakbonden, verdedigen een warme samenleving tegen hun pogingen om België te veranderen in een gepolariseerde, gespleten, gedualiseeerde, harde, competitieve en repressieve samenleving.

Cave canem, excellentie, meneer de minister van Binnenlandse Zaken: houd uw leger in de kazernes. U speelt met vuur, zeker vanuit grondwettelijk oogpunt. Maar u speelt ook met vuur in termen van sociale vrede. De onrust zou kunnen radicaliseren. Alleen al het opperen van het inzetten van het leger is dezer dagen alleen maar sinister te noemen, hoogst sinister.