Dat een staking van
‘niet erkende’ vakbonden die het belang van één beroepsgroep verdedigen het
vertrouwen van de burgers zou destabiliseren is één zaak, veel erger is dat een
‘autonome’ vakbond zoals het Autonoom Syndicaat van
Treinbestuurders (ASTB) de solidaire opstelling van de vakbond voor
alle werknemers breekt. Het zou zijn alsof de verpleegkundigen langs hun
‘beroepsverenigingen’ een specifiek belang naar voren schuiven en een beter
statuut voor zichzelf zouden verwerven zonder dit bv toe te passen voor andere
verzorgenden. Onkelinx heeft dat eens geprobeerd als element van verdeling maar
ze is terug gefloten door de vakbonden van de Non-Profit sector en heeft het
voordeel aan alle verzorgenden moeten toekennen.

Dat een corporatistische belangengroep zonder vakbondskritiek of kritiek van de
‘communisten’ hun gang kan gaan is schadelijk voor elke vakbondsactie en
ondermijnt de eigen slagkracht. Hetzelfde kan gezegd over de ‘bewakers’ die mee
de inperking van de ‘vrije tijd’ van de gevangen steunen of zouden steunen, in
het spoor van het persverse voorstel van hun directies. Tevens zal de vakbond
zich maar vernieuwen en aan geloofwaardigheid winnen als ze zich meer zouden
verbinden aan het belang van wie ze dienen, nl de gevangenen in de
gevangenissen en de trein- en openbaar vervoergebruikers, door zelf de
organisatie van minimale diensten ter hand te nemen, zoals in de Non-Profit het
geval is. Daar maakt men zelf de regelingen van wat de minimale diensten zijn
en geeft men die door aan de gouverneurs die dan het personeel opeisen zodat de
publieke overheid de oproep doet, maar het non-profit-personeel de verantwoordelijkheid
houdt over de uitvoering en de controle ervan. Het is tenslotte het personeel
van gevangenissen, openbaar vervoer en non-profit dat kan oordelen over de
minimale kwaliteit die dient gehandhaafd, en dat is wat anders dan ‘alles
platleggen’ waarmee men z’n eigen verantwoordelijkheid ontloopt en de controle
over de staking verliest.

Vakbonden die zichzelf respecteren straffen de ‘stakingsacties’ van het Autonoom
Syndicaat van Treinbestuurders (ASTB) af en
zorgen mee dat nooit toegegeven wordt aan corporatistische eisen, of eisen die
slecht één beroepsgroep betreffen, los van het algemene belang van de sector
waarin ze werken.

Dat hebben de vakbonden ook goed begrepen door de ‘kaders’ in de vakbonds(naam)
op te nemen: Bond van Bedienden, Technici en Kaders (BBTK) en de Landelijke
Bediendencentrale – Nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-NVK); kaderleden
kunnen binnen de algemene vakbonden hun eigen samenkomsten hebben of een sectie
vormen maar hun eisenstelling zal altijd onderdeel zijn van het algemene belang
van de bediendenbonden in elke sector. Zo is de Witte Woede mede ontstaan door
het doorvoeren van een langdurige staking, 159 dagen in een home voor zwaar
fysiek gehandicapten in Grimbergen, met actieve deelname van het kaderpersoneel
en respect voor de minimale dienstverlening die 60% van de gewone activiteit
betrof.

Want enkel door langdurige stakingen zal uiteindelijk het resultaat behaald
worden. Dat het ACOD zich al opmaakt voor een staking van onbepaalde duur is
daarom al een belangrijke stap die de weg aangeeft. Toch als zij goed nagaan in
welke diensten zij een minimale dienstverlening moeten handhaven. Door zich actief
sterk te maken tegen de dwaze en de samenleving ondermijnende uitspraak van Jan
Jambon dat slechts 1 op 5 ambtenaren met pensioen zal vervangen worden, geeft
het ACOD blijk van burgerlijke gehoorzaamheid.

Socioloog Jan Hertogen is
oud-kaderlid gehandicaptensector en oud-consulent Non-Profit voor LBC-NVK