In Lima, en bij uitbreiding in heel Peru,
zullen de komende dagen acties worden gehouden om druk uit te oefenen op de
beleidsmakers van de COP20. Naast de alternatieve top
is er de nationale volksmars, die vanuit verschillende delen van het
land op 10 december zal samenvloeien met de Globale Volksmars
ter verdediging van Moeder Aarde in Lima.

De nationale volksmars
wordt georganiseerd door de Movimiento de los Pueblos por el Buen Vivir, een coördinatieorgaan tussen sociale bewegingen die in
verschillende regio’s van het land de sociale en ecologische gevolgen van
grootschalige extractie in hun territoria aankaarten. CATAPA ondersteunt dit
initiatief door internationale weerklank te geven aan het eisenpakket waarrond
deze ‘Movimiento’ zich verenigt. Al
deze verschillende acties hebben echter één gemeenschappelijk doel: een
verregaand én eerlijk klimaatakkoord.

Andes- en Amazonevolkeren
en kleinschalige landbouwproducenten in Peru worden reeds zwaar getroffen door
de klimaatveranderingen. Net zoals de ‘Movimiento’ eist CATAPA dan ook dat de COP20 en de
alternatieve top luisteren naar de verzuchtingen van deze kwetsbare
bevolkingsgroepen en dat ze rekening houden met hun ervaringen en voorstellen.

Een heuse krachttoer

Met de keuze voor Peru als gastland heeft de
VN wel voor een heel dubieuze kandidaat gekozen. Van een gastheer voor een
internationale klimaatconferentie kan je op zijn minst verwachten dat het zelf
het goede voorbeeld geeft. Niets is minder waar. De regering in Lima blinkt uit
in het nemen van desastreuze maatregelen voor mens en natuur. Desondanks moet Lima het toneel worden van
verregaande maatregelen in de strijd tegen de opwarming van de aarde en al zijn
kwalijke gevolgen. De beslissingen zullen de basis vormen voor een ultiem
internationaal klimaatverdrag dat in 2015 in Parijs gesloten moet worden voor
de periode na 2020.

Eerder werd beslist dat elk land zijn eigen klimaatdoelstellingen
moet formuleren tegen begin volgend jaar. Over de inhoud van zo’n plan zijn ze het
echter nog niet eens. Heel wat landen eisen een fair systeem waarbij de
vervuilende landen een grotere inspanning leveren dan de minder ontwikkelde
landen. Velen hebben reeds te kampen met de kwalijke gevolgen van de
klimaatveranderingen en zij eisen dat hiermee rekening gehouden wordt. Al deze nationale
klimaatdoelstellingen moeten er samen voor zorgen dat de globale 2-gradendoelstelling
wordt gehaald. Er is namelijk een ruime wetenschappelijke en politieke
consensus dat de opwarming van de aarde moet beperkt blijven tot maximum 2
graden. Tot die grens zouden de gevolgen van de opwarming beheersbaar blijven.
‘Zouden’, want helemaal zeker is dat niet. 

Ook op de volgende vragen moeten de delegaties antwoorden vinden: hoe
beoordelen we elkaars nationale klimaatdoelstellingen en de uitvoering(en) ervan? Welke sleutelelementen zullen overblijven die de
basis moeten vormen voor het verdrag in Parijs 2015? En tot slot: welke landen
zullen bijdragen aan het Groen Klimaatfonds dat projecten en programma’s steunt
in ontwikkelingslanden in hun strijd tegen de
klimaatverandering?

De
schaamte voorbij

Ondanks het (toegewezen) voorzitterschap van de twintigste
VN-klimaattop keurde het Peruaanse
parlement eerder deze zomer een pakket economische maatregelen goed die de
economie van het land moeten reactiveren. Dit gaat wel ten koste van mens en milieu. Buitenlandse
investeerders voor grote projecten, voornamelijk in de mijnbouw, krijgen
voortaan vrij spel en kunnen rekenen op een fiscaal gunstregime zonder al te
veel administratieve procedures.

Deze maatregelen worden beschouwd als een frontale aanval op alle verworvenheden van
milieu-autoriteiten en op het grondbezit van boeren- en inheemse
gemeenschappen. Het Peruaanse milieubeleid wordt dan ook volledig uitgehold.
Vele gemeenschappen blijven nog maar eens met lege handen achter. Zij zien hun
rechten op land en water door de vingers glippen en terechtkomen
van buitenlandse investeerders voor
megaprojecten. Laat dit destructieve beleid alvast geen voorbode zijn voor een
klimaatakkoord dat de harmonie tussen mens en aarde moet herstellen.

IJdele hoop?

Voor de eerste maal in de geschiedenis van de
‘Conference of the Parties’ zullen ook vertegenwoordigers van Inheemse volkeren
deel uitmaken van de organisatie van de klimaatconferentie. Het is te hopen dat door hun aanwezigheid enkele brandende vraagstukken
uitvoerig zullen besproken worden, zoals de
land- en territoriale rechten, de beschermde gebieden en de sociale
vraagstukken met betrekking tot klimaatveranderingen.

Daarnaast hebben in de aanloop naar de klimaattop
de twee grootste vervuilers ter wereld, de VS en China, een overeenkomst
gesloten waarbij de eerste tegen 2025 de uitstoot van zijn broeikasgassen wil verminderen met 26 à 28 procent in vergelijking met 2005. China zal vanaf 2030
zijn CO2-uitstoot niet meer laten stijgen. Of deze ‘eerder bescheiden’
doelstellingen er ook voor zorgen dat beide landen zullen instemmen met een
bindend klimaatverdrag is nog maar de vraag.

CATAPA voorop in de strijd!

CATAPA gaat de komende weken volop mee druk
uitoefenen op de delegaties van de COP20
voor een eerlijk en verregaand klimaatakkoord. Zo zal CATAPA aanwezig zijn op verschillende
activiteiten van de alternatieve klimaattop, op de nationale volksmars en op de
Globale Volksmars
ter verdediging van Moeder Aarde. De tijd van dromen is voorbij, er moeten grote
passen vooruit gezet worden. De realiteit eist actie! De Peruaanse boer of
toekomstige generaties, we zijn aan hen ambitieuze en faire klimaatdoelstellingen
verschuldigd die vervolgens in de praktijk moeten worden omgezet. 

CATAPA is een vrijwilligersbeweging in België die werkt rond (anders)globalisering en duurzame
ontwikkeling in Latijns-Amerika en focust hierbij op de problematiek van
mijnbouw. Concreet ondersteunt het boerengemeenschappen die bedreigd worden door
mijnbouwmultinationals.