Ja, ik val in herhaling: al jaren
pleit ik voor een grondig maatschappelijk en politiek debat over de kerntaken
van de  overheid op het vlak van
veiligheid. [1] Nu is het meer dan ooit dringend.

Tot nu toe is altijd het
omgekeerde gebeurd: sluipende besluitvorming, zogezegd onder het mom van te
weinig geld en bezuinigingen. Vandaag kondigt zich weer
hetzelfde aan met de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. Hij gaat nog een stap verder: het
leger inschakelen voor patrouilles op straat. In een democratie horen soldaten
in de kazernes, niet op straat! Bovendien is het de bevolking een rad voor de
ogen draaien dat je militairen zomaar het werk van politiemensen kunt laten
doen, Er zijn heel wat juridische,
praktische en technische argumenten
tegen. [2]

Laten we niet naïef zijn. Voor de N-VA is dit een ideologische
kwestie, geen zaak van middelen.

Laten we hier eindelijk maar eens
een grondig ideologisch debat over hebben, zeker nu het hele sociaal-economisch
gebeuren ook sterk ideologisch gekleurd verloopt. Laat de burger maar eens beseffen
waar het bij veiligheid echt over gaat. Linkse partijen, geëngageerde
middenveldorganisaties en politievakbonden hebben op dat vlak in het verleden
al veel te veel laten begaan. De sluipende politieke
besluitvorming heeft ervoor gezorgd dat de rol van de private sector in het
veiligheidsgebeuren in België de laatste jaren al sterk is toegenomen.

Toevalligheden bestaan niet in de
politiek. Heel de heisa rond de Brusselse
politie na de rellen na afloop van de nationale betoging op donderdag 6
november 2014 is geen toeval. Ook de suggestie om militairen in te schakelen
voor veiligheidsopdrachten op straat is geen toeval.

Het inschakelen van de privé zou
goedkoper zijn. Waar is dat al bewezen? Het inschakelen van camera’s in
plaats van politiemensen in het veiligheidsgebeuren zou de maatschappij
veiliger maken. Er is hier tot nu toe geen enkele
ernstige wetenschappelijke analyse van gemaakt. Doel (een veilige samenleving)
wordt al te vaak, bewust, verward met middelen (camera’s zijn technische
hulpmiddelen om politiemensen te ondersteunen).

Hier een ernstig debat over
voeren, betekent omgekeerd werken als nu gebeurt. Er moet vastgelegd worden welke
de basistaken van de overheid zijn op het vlak van veiligheid en hoe dit
democratisch kan gecontroleerd worden. Eens dit gebeurd is, kan er
bekeken worden wat de privé-sector, onder democratische controle, kan doen. Nu is er een sluipende,
stilzwijgende privatisering, die systematisch het democratisch gehalte van onze
samenleving aantast. Hierbij worden ook geen vragen gesteld over het privacy
gebeuren voor de burger en over de financiële lasten voor de overheid op
termijn.

Hetzelfde debat moet gevoerd worden
voor justitie. Neen, het is geen toeval dat
recent het Forensisch Psychiatrisch Centrum van Gent, dat in commerciële handen
is, geopend is. Het zal niet meer lang duren
vooraleer de eerste suggesties komen voor private gevangenissen.

Boer, let op uw kippen!

[1] publicatie Cahiers van de Senaat
1: ‘Lokale overheden en (private) veiligheid’ (december 2005)
[2] artikel in het criminologisch
tijdschrift Orde van de Dag (juni 2010)