Interview -

“Ja, we zijn kwaad!”

Ferre Wyckmans, algemeen secretaris van vakbond LBC-NVK, geeft zijn kijk op de aanpak van Michel & co. Hij maakt zich vooral druk over het grote onevenwicht in de regeringsplannen. Dit blijkt uit een interview met Dennis Bouwen in het blad Ons Recht, hier integraal overgenomen, met een reactie van Wyckmans op de these van Bart De Wever dat de oppositie ‘diep vanbinnen weet dat er geen andere weg is’.

woensdag 12 november 2014 15:32
Spread the love

Gewone mensen krijgen met de nieuwe federale regering onder leiding van Charles Michel heel wat op hun bord geschoven. Een indexsprong van twee procent, gepruts aan de loonbarema’s, een blokkering van de lonen tot waarschijnlijk 2018, méér accijnzen en btw, een verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd van 65 naar 67 jaar, minder SWT (brugpensioen), minder kansen om werk en privéleven op elkaar af te stemmen. Ook véél minder bestrijding van fiscale fraude en nog altijd geen eerlijke taks op grote vermogens. En in de sociale zekerheid wordt duchtig bespaard.

Ons Recht: Ferre, waarom vindt de vakbond de recepten
van de nieuwe regering-Michel zo verkeerd?

“Wat deze regering presenteert, is een
hongermaal voor de gewone bevolking en een feestmaal voor de vermogenden. Niet
alleen de recepten zijn smakeloos, het hele menu bevalt ons niet. Alles getuigt
van een stuitend fundamenteel onevenwicht. De werknemers en sociaal verzekerden
draaien voor echt alles op en andere inkomensgroepen worden ongemoeid gelaten
of zelfs bevoordeeld.”

“Je vindt in het regeerakkoord niet één maatregel waarvan
een werknemer beter wordt. Zelfs de beloofde belastingverlaging voor werkenden
zal volledig worden opgesoupeerd door het Vlaamse beleid, gevoerd door dezelfde
Vlaamse partijen als diegene die je in de federale regering aantreft. Hypocrieter
kan het echt niet meer worden. Er was nog nooit zo’n drastische sociale afbraak
als wat N-VA, Open VLD, CD&V en MR nu hebben bekokstoofd.” 

Inleveringen

De lasten voor de werkgevers worden
verlaagd. Pieter Timmermans van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO)
spreekt van ‘een cadeau voor de tewerkstelling en niet aan de werkgevers’.

“Die interpretatie klopt langs geen kanten. Er
komt een indexsprong zonder dat de werkgevers enige garantie geven voor wat ze
dat met al dat geld zullen doen. De lonen worden nog minstens twee jaar
geblokkeerd, mogelijk nog langer. Meer flexibiliteit, meer en goedkopere
overuren. Lagere uitkeringen voor tijdelijk werklozen. Minder inkomen voor wie
onvrijwillig deeltijds werkt. De afschaffing van de inschakelingsuitkering voor
grote groepen schoolverlaters. Oudere werknemers die bij ontslag geen
aanvullende uitkering meer krijgen.”

“Gelooft iemand dat er ook maar één nieuwe job zal
bijkomen door alles wat de werknemers en werklozen op hun inkomen moeten
inboeten? Nee toch. De loonlastenverlagingen voor werkgevers bedragen 11,7
miljard euro per jaar. Zelfs de Hoge Raad voor Werkgelegenheid uitte al vaker
haar twijfels over de tewerkstellingseffecten daarvan.”

“Daar komt nu nog eens
zo’n vijf miljard euro per jaar bij: een indexsprong, een eerder besliste
lastenverlaging en de daling van de bijdragen aan de sociale zekerheid van 33
naar 25 procent. En er wordt nog aangedrongen op méér. Hoe diep moeten
werknemers en belastingbetalers nog in hun zakken tasten om de werkgevers ter
wille te blijven?”

Ongeloofwaardig

De nieuwe minister van Werk, Kris Peeters,
steekt naar eigen zeggen de hand uit. Hij wil onderhandelen over ‘een
toekomstplan voor meer werkgelegenheid’.

“Hoe geloofwaardig ben je als je wetens en
willens een hele reeks maatregelen bedenkt, daar 140 dagen over onderhandelt,
met eerdere formele en informele waarschuwingen geen rekening houdt en dan
zegt: ja maar, we willen nog wel onderhandelen. De werkgevers hebben over niks
moeten onderhandelen, hun programma werd gewoon en haast volledig uitgevoerd.”

“Sterker nog, al na vier dagen verdween de enige maatregel van tafel die de
werkgevers mogelijk iets ging kosten, een regeling rond twee maanden
gewaarborgd loon bij langdurige ziekte. Rare vorm van overleg. En vooral heel
ongeloofwaardig. Bijsturingen in het SWT komen er naar verluidt omdat de
werkgevers het vroegen.’

Dan is er de verhoging van de
pensioenleeftijd naar 67. “Tja we moeten nu eenmaal langer werken, er zit niets
anders op. En anders is het niet meer betaalbaar”, hoor je wel eens.

“Het blijft merkwaardig dat elke partij voor de
verkiezingen gezegd heeft vooral niet aan de pensioenleeftijd te zullen raken.
De nieuwe regering doet dat toch. Zoiets noemen we kiezersbedrog, zelfs als
deze maatregel pas over een jaar of tien in werking treedt. Het is toch voor
iedereen duidelijk dat de pensioenleeftijd verhogen niet de oplossing zal zijn.
De vervroegde uittreding voor de normale leeftijd van 65 is het echte pijnpunt.
Als je wil dat werknemers niet te vroeg uitstappen, moet je langer werken
mogelijk én aantrekkelijk maken.”

“De regering-Michel maakt het net niet financieel
aantrekkelijker om langer te werken. Ze schaft de pensioenbonus, een
aanmoediging voor wie langer werkt, af en de barema’s gaan voor de bijl. Langer
werken wordt zo juist ontmoedigd. Je hoeft geen genie te zijn om vast te
stellen dat langer werken niet wordt beloond maar bestraft.”

Kaaimantaks

Op het vlak van belastingen worden de grote
vermogens nauwelijks getroffen. Er komt wel een ‘doorkijktaks’ of
‘kaaimantaks’.

“De geplande doorkijktaks is vooral een heel
doorzichtig manoeuvre. Er wordt gemikt op een opbrengst van 200 miljoen euro.
Dat lijkt veel maar het is slechts een fractie van wat werknemers en sociaal
verzekerden blijvend inleveren met hun indexsprong. Met dat verschil dat die
indexsprong zeker is en de doorkijktaks een gok. Bovendien een gok die op niets
zal uitdraaien. Ze willen met minder ambtenaren meer controle uitvoeren bij
fiscale spitstechnologen die geld naar belastingparadijzen doorsluizen.”

“Het beste bewijs dat dit een farce is, werd geleverd
door Gwendolyn Rutten, de voorzitter van de Open VLD. Haar partij, die gruwt
van het woord belastingen, kondigde trots aan dat ook de superrijken iets
zullen moeten bijdragen en dat zo de lasten toch wat worden verdeeld. Zoiets
voor de camera’s durven beweren is de burgers in hun gezicht uitlachen.”

Mensen zonder papieren

Ook buiten het economische is deze regering
niet veel goeds van zin. Zo wil ze bijvoorbeeld mensen zonder papieren nog
strenger behandelen.

“De nieuwe staatssecretaris van Asiel en
Migratie, Theo Francken (N-VA), zei al na twee dagen dat hij zo’n 1.000 mensen
zonder papieren extra en snel over de grens wilde zetten. Het zegt alles over
hoe hij, en blijkbaar ook deze regering, denkt als het over de zwaksten der
zwaksten gaat. Het woord ‘mededogen’ is geschrapt uit hun politieke
woordenschat.”

“We herdenken de Eerste Wereldoorlog met programma’s
allerhande over wat dit aan vluchtelingenleed heeft veroorzaakt. Het Red Star
Line museum brengt de migratie in beeld van vele Europeanen, onder wie ook
Belgen, die de economische ellende ontvluchtten, op zoek naar beter. Antwerpen
wilde begin oktober met de Schelde-pontonbrug duidelijk maken wat vluchten aan
narigheid betekent. Blijkbaar allemaal goed voor wat toeristische
opsmukoperaties, maar ho maar als het ‘voor echt’ is. Schaamteloze politiek.”

Interview Denis Bouwen

Dit interview verscheen in ‘Ons Recht‘ van november 2014, ledenblad van
de vakbond LBC-NVK, onderdeel van het ACV. Ontdek meer over de LBC-NVK op www.lbc-nvk.be
en viawww.facebook.com/vakbondlbcnvk

Reactie van Wyckmans op BDW:

Hoezo, geen alternatief?

Iemand als N-VA-voorzitter Bart De Wever beweert dat
ook de oppositie ‘diep vanbinnen weet dat er geen andere weg is’. Wie wil
klagen, mag klagen. De bevolking mag doen wat ze wil, de regering zal toch niet
luisteren. En toch is er een goed alternatief voor de smakeloze hutsekluts die
de ploeg van Charles Michel de mensen wil aansmeren.

“Blijkbaar is er nu een nieuwe definitie van
democratie”, constateert Ferre Wyckmans. “Wie tegen de nieuwe regering is, is
antidemocratisch. In Wallonië heeft de regering via de liberale MR een politiek
gewicht van amper 25 procent, alles behalve een meerderheid. De N-VA behaalde
een verkiezingsoverwinning maar geen meerderheid. Ze kwam aan een meerderheid
met de steun van andere partijen die er blijkbaar geen graten in zien om de
sociale verworvenheden onderuit te halen.”

“Als ons land alleen wetten zou hebben die geen
rekening houden met wat er buiten het parlement wordt geëist, zou het Frans
waarschijnlijk nog altijd de officiële voertaal zijn. Een historicus als Bart
De Wever zou dat ook mogen beseffen. Democratie is ook respect hebben
voor de oppositie, binnen en buiten het parlement.”

“Het is makkelijk te bewijzen dat het de werkenden
zijn die de rekening van de regering-Michel betalen. Wie dat niet wil zien of
wie dat ontkent, liegt gewoon. Maar liegen mag blijkbaar in de politiek.”

Voor de LBC-NVK en het ACV is er wel degelijk een
positief en haalbaar alternatief. Dat is gebaseerd op een aantal krachtlijnen:

  1. De
    koopkracht beschermen en vergroten. Geblokkeerde lonen, een niet-uitgekeerde
    index en verminderde uitkeringen tasten de koopkracht aan. Zo wordt de economie
    via consumptie niet aangezwengeld maar juist gefnuikt.
  2. Een sterke
    federale sociale zekerheid waardoor mensen die pech kennen in het leven of die
    het slachtoffer zijn van economische crisissen of met pensioen zijn toch een
    inkomensgarantie hebben. Die sociale zekerheid wordt gefinancierd door
    bijdragen op de lonen van de werknemers. Het is een solidariteitsmechanisme dat
    een waarde heeft die de ‘ieder voor zich’-gedachte ver achter zich laat en dus
    een beschavingskeuze is. Zoiets
    puur economisch bekijken is veel te eng.
  3. Investeren
    in duurzaam economisch herstel en in jobs. Deze regering volgt de werkgevers in
    de dwaze stelling dat jobs uit de lucht vallen als ze maar goedkoop en flexibel
    zijn. De vakbond vindt dat werknemers recht hebben op waardigheid, zekerheid en
    loon en dat ze niet alleen plichten maar ook rechten hebben. ‘Gratis bestaat
    niet’, zo wordt gezegd. Maar diezelfden menen blijkbaar dat werknemers liefst
    zo gratis en zo lang mogelijk moeten werken.
  4. Rechtvaardige belastingen. Werknemers betalen, ook na al deze
    regeringsmaatregelen, in absolute cijfers en in procenten méér belastingen dan
    alle andere inkomens. Er wordt niets gedaan om de fundamentele scheeftrekking –
    in het nadeel van de werkenden en in het voordeel van vennootschappen én
    vermogenden – recht te zetten. Aan het einde van de rit zal de verhouding niet
    zijn veranderd. En
    dat kan je dus niet rechtvaardig noemen.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!