De
voorzitter van de studentenraad, Marieke Buyse, alsook docent Frank
Cockx staan ons te woord. Frank was aanwezig omdat deze betoging in
een ruimer geheel kadert dat niet alleen de verhoging van het
inschrijvingsgeld in vraag stelt, maar ook de besparingen in het
onderwijs in zijn geheel. Beide benadrukken dat ze hun pijlen niet op de
KHLeuven willen richten. ‘Het is de Vlaamse overheid die wilt
besparen op onderwijs en dus hun verantwoordelijkheid’, klinkt het
hier.
De
studentenraden zijn al zeer lang vragende partij voor een verhoging
van het onderwijsbudget. Volstaan de huidige investeringen in
onderwijs dan niet?
Marieke:
Het is zo dat we de besparingen nu al aan den lijve ondervinden.Docenten krijgen bijvoorbeeld minder uren per vak toebedeeld.
Voor een vak zoals arbeidsrecht werd vorig jaar nog veertig lesuren
uitgetrokken. Sinds dit jaar moet dit vak in minder dan dertig uren
gezien worden. Hoewel de docent over haar voorziene lestijd gaat,
komt er sinds dit jaar ook zelfstudie bij. Daarnaast wordt de cursus
minder grondig behandeld omdat het vooruit moet gaan. Zowel de
kwaliteit van ons onderwijs als de slaagcijfers leiden hieronder.
Ook
via de cursusdienst tracht men de besparingen op de student af te
wentelen door de cursussen duurder te maken. Op de administratie
dient men dan weer meer te doen met minder volk. Daardoor valt het
wel eens voor dat het hier een beetje in het honderd loopt.
Frank:
Op de SSH zijn we bovendien met een nieuwe richting van start
gegaan. Ondanks het opstarten van deze richting moeten we het stellen
met dezelfde pot aan middelen. Voor dezelfde prijs dient er nu dus
meer gedaan te worden. Ikzelf heb op die manier een herberekening
gekregen waardoor ik van een contract van 85 procent ineens terugviel
op een contract van 75 procent. Nochtans doe ik hetzelfde werk.
Vandaag heb ik een contract dat voor 95 procent staat en moet ik
ineens drie vakken meer doceren. Dit zijn nieuwe vakken die hun
ontwikkeltijd vragen. Vorig jaar had ik mijn tijd meer dan nodig om
mijn vakken op een kwaliteitsvolle manier te doceren. Dit komt op
deze manier onder druk te staan.
Daarnaast
komen er steeds meer studenten bij. Vorig jaar zaten er 18 studenten
in mijn kleine trainingsgroepen. Vandaag heb ik groepen met 24
studenten. Om toekomstige professionals in het sociaal werk te laten
nadenken over wat er leeft in deze samenleving en om daar adequate
interventies en sociale vaardigheden rond te ontwikkelen, is zo een
groep te groot.
Deze zaken wegen op het personeel. Dat er nu meer collega’s ziek
vallen dan vorige jaren zou weleens aan de verhoogde werkdruk kunnen
liggen. Zelf zit ik ook met een bronchitis en vraagt mijn dokter mij
om te rusten. Wanneer moet ik dat doen? Ik moet zaterdagen en
zondagen werken om drie nieuwe vakken voor te bereiden.
De
Vlaamse regering kondigt zware besparingen op onderwijs aan. Hoe zien
jullie dit?
Frank:
Veel meer kunnen wij niet meer slikken.
Marieke:
Als het zo door gaat, gaan de studenten en de docenten weer de
dupe zijn. Ik ken genoeg studenten die werken en studeren moeten
combineren om alles rond te krijgen. Een kleine verhoging van het
inschrijvingsgeld kan voor deze studenten de druppel zijn die
studeren onmogelijk maakt.
Hoe
verklaren jullie de grote opkomst van sociaal werkers op de betoging?
Frank:
In de SSH zijn we maatschappelijk georiënteerd en bezig met
maatschappelijke thema’s en kwesties. We merken ook dat er meer en
meer een studentenbeweging aan het ontstaan is. Als sociale school
hebben we hierin een verantwoordelijkheid.
Marieke:
Als sociaal werker komen we in aanmerking met mensen die
maatschappelijk minder hoog op de ladder staan. Tijdens onze stages
leren we deze mensen beter kennen. Mensen die het moeilijk hebben en
de besparingen aan den lijve ondervinden. Moeten deze mensen hun
kinderen ook 890 euro betalen? Hier moeten we nee tegen zeggen.
Indien we nu toegeven zet dit de deur open voor verdere besparingen
op onderwijs en verhogingen van het inschrijvingsgeld.
Frank:
De betoging zette een brede beweging in gang. Niet alleen Vlaamse
maar ook Waalse studenten waren aanwezig. Deze solidariteit is
belangrijk. Hopelijk kan niet enkel de beweging verbreed worden, maar
ook het thema. Het gaat hier over meer dan de verhoging van het
inschrijvingsgeld en de besparingen op onderwijs. De mogelijkheid is
er om een brede solidariteitsbeweging vanuit de samenleving te doen
ontstaan. Deze is meer dan nodig. De onderstroom is reeds aanwezig.
Buitenlandse voorbeelden zoals de indignados en de occupy-beweging
tonen dit aan. De grote uitdaging is nu om deze beweging
gestructureerd te krijgen. Hopelijk slagen initiatieven als Hart
boven Hard erin om dit voor mekaar te krijgen.
Marieke:
Om de besparingen tegen te gaan dienen we inderdaad te rekenen op
zo’n initiatieven. Niet enkel studenten dienen op straat te komen,
ook mensen uit het werkveld dienen aan hetzelfde zeel te trekken. Dat
ook lectoren nu aangeven dat ze zich tegen deze besparingen willen
verzetten is een positieve evolutie.
