“Zolang het maar binnen de perken blijft!”

donderdag 23 oktober 2014 16:57
Spread the love

Het belooft een hete herfst te worden. De voorbije week waren er reeds wilde stakingen bij de spoorwegen, kwamen honderden tot duizenden studenten op straat tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld en werd het MR-hoofdkantoor versierd met verf en stenen. Vandaag las ik in de krant dat wilde stakingen sneller bestraft zullen worden. Maar waarom worden werknemers bestraft als ze besluiten van hier en nu het werk neer te leggen in plaats van te wachten op een afgesproken datum?

Omdat het “binnen de perken moet blijven”. Het moet een beetje aanvaardbaar blijven. De aanval op het MR-kantoor geeft nog een beter voorbeeld van de verontwaardiging over het niet binnen de perken blijven van acties. Geweld! Dat doen beschaafde mensen toch niet zeker! Die houden hun gedrag binnen de perken.

Maar wat betekent dat eigenlijk, binnen de perken moeten blijven? In de praktijk komt het er op neer dat protest gecontroleerd moet kunnen worden. De macht wil op elk moment controle kunnen uitoefenen op protest tegen haarzelf of tegen anderen. En ze heeft zich de afgelopen god-weet-hoeveel jaar ook enorm bezig gehouden met het verspreiden van de idee dat controle op protest goed is. Zo kan de zogenaamde openbare orde bewaard worden. Door het verspreiden van dit idee verwachten veel mensen ook van de staat dat ze controle kan uitoefenen op protest. Zodat alles binnen de perken kan blijven en niemand echt geschaad wordt. Of: dat de huidige gang van zaken niet grondig dooreen geschud kan worden. Dat alles blijft zoals het is, zoals de regering vindt dat het moet zijn. En dus moeten betogingen aangevraagd worden aan de ordediensten. Moeten stakingen aangekondigd worden zodat niemand (onverwachte) hinder ondervindt. En mag er bovenal geen geweld gebruikt worden. Want dat is voorbehouden aan de beschermers van de staat en haar wetten, onze goede vrienden de politie.

De voorbije decennia werkten verscheidene elites en staten aan de aanvaarding van de idee dat protest en verzet binnen het democratisch spectrum horen te blijven. Vrije meningsuiting is goed en wenselijk, zolang het de onaanraakbare democratische waarden niet ter discussie stelt. Ze hebben ons laten geloven dat we inspraak kregen via de democratie, en dat dus de democratie de enige juiste manier van protest uiten is. We mogen onze vertegenwoordigers kiezen. En als die ons niet zinnen, krijgen we vijf jaar later nog eens de kans in de hoop dat onze nieuwe keuze het haalt en ons dan wél goed vertegenwoordigt. Tussen die twee kiesmomenten dienen we eerlijke verliezers te zijn als het programma ons niet zint en worden we verwacht de gang van zaken te aanvaarden.

Toegegeven, dat is nogal zwart-wit. We krijgen wel mogelijkheden om ons ongenoegen te uiten in de vijf jaar tussen twee verkiezingen. Maar dat protest mag enkel aanvaardbare vormen aannemen. O wee als er een techniek gebruikt wordt die buiten de aanvaardbare vormen valt! Dan zal veroordeling en bestraffing uw deel zijn. Petities, vreedzame aangevraagde betogingen en aangekondigde stakingen in overleg zijn nog aanvaardbaar. Wilde stakingen, stenen smijten en onaangekondigd op straat komen, kan niet door de beugel. Want daar valt geen controle over uit te oefenen, die zijn onvoorspelbaar! Stel je eens voor dat we dit zouden tolereren, en dat iedereen dit zou beginnen doen! Dan zou er misschien eens werkelijk iets aan ons systeem veranderd kunnen worden! Dat mogen we niet laten gebeuren, en dus veroordelen we dat gedrag. Want stakers en mensen die gewelddadig hun woede uiten zijn de schurken die ons land om zeep helpen, tegen het harde en nobele werk van politici, bedrijfsleiders en bankiers in.

Mensen mogen gerust hun ongenoegen tonen met de huidige gang van zaken. Maar het moet wél binnen de perken blijven.

take down
the paywall
steun ons nu!