Oorlog tegen Syrië: 'plan B' van Obama's verborgen agenda

Amerikaanse gevechtsvliegtuigen bombarderen Syrië, met tientallen gedode burgers onder wie kinderen tot gevolg. Dat gebeurt allemaal zonder instemming van de regering in de hoofdstad Damascus of van de VN. Zo vertrappen ze het internationaal recht.

Selectieve verontwaardiging

Omdat ze weten wie de beulen zijn en wie de slachtoffers, verbergen CNN en BBC alle beelden (voor zover ze die wel maakten) van de doden. Om dezelfde reden zijn er geen afkeurende verklaringen of oproepen tot protest tegen dit staatsterrorisme van de VS en hun partners.

Die hebben in de afgelopen decennia de levens van honderdduizenden Irakezen en Afghanen, Pakistanen, Jemenieten en Soedanezen weggemaaid. Israël heeft daarenboven gebruik gemaakt van de situatie om een Syrische bommenwerper neer te halen die het front van het verzet van al-Nusra aanviel. Aan welke kant staat eerste minister Netanyahu? Waarom heeft de 'internationale gemeenschap' deze agressie tegen een soevereine staat niet veroordeeld?

We hebben hier te maken met de zevende militaire agressie van Barack Obama tegen een land dat 'toevallig' overwegend islamitisch is. Het klopt niet dat de president dit zou doen om de beschuldigingen van de aanhangers van de Tea Party over zijn religieuze affiniteit te weerleggen. Dan zou hij immers eerder bondgenoten Indonesië of Saoedi-Arabië moeten aanvallen.

Ware motieven

Neen, zijn motieven liggen elders: hij wil het Euraziatisch continent volledig domineren. Hij wil ook de gehele Levant controleren. Dat was ook een van de redenen om de Libische leider Kadhaffi omver te werpen. Bovendien hij wil Rusland binnen zijn eigen invloedssfeer vernederen. Tevens wil hij het Syrische leger vernietigen, omwille van de banden die het land heeft met Rusland, net zoals hij heeft gedaan met de strijdkrachten van Irak en Libië.

Dat verklaart ook hoe hij bezig is in Oekraïne. Daarenboven wil hij de aanleg van grote Russische gaspijpleidingen door Iran-Irak-Syrië verhinderen. Zijn doel is militaire triomf en controle over de hele wereld als compensatie voor zijn economische nederlagen. Tevens wil Obama de olieprijzen verhogen om China te beschadigen. Ten slotte wil hij ook de VN nog meer opzij zetten en Iran aan alle kanten bedreigen.

Voor het realiseren van deze doelstellingen lanceerden de VS in 2007 een 'Plan A' tegen Syrië: 

• opzetten van geheime operaties; de rechtse oppositie in Syrië financieren om president Assad omver te werpen; criminele bendes vormen om terreur onder de bevolking te zaaien en interne chaos te bevorderen;
• vormen en bewapenen van terroristische groeperingen, die ze "rebellen" noemen. Die rukken onder meer het hart van Syrische soldaten uit om het op te eten, omdat die zogezegd "extremistische moordenaars" waren, die westerse journalisten hadden gedood; zij zijn de evenknie van de doodseskaders in Latijns-Amerika in de jaren 1980, getraind door John Negroponte, die in 2003 in Irak de 'Special Forces' oprichtte;
• van Syrië een valkuil maken voor de landen die grenzen hebben met Israël;
• valse-vlag-aanslagen plegen, zoals de gasaanvallen in 2013, om Assad de schuld te geven van de oorlog.

Daarnaast was er het Russische veto tegen een militaire interventie in Syrië en het ontbreken van een alternatief om het bestuur van het land over te nemen, het compleet negeren van de Conventies van Genève en de angst voor chaos aan de grens met Israël.

Dit alles was de oorzaak van de mislukking van Plan A "Operatie tegen Syrië". Dit plan had wel tot gevolg dat de regio volledig werd gemilitariseerd en dat Amerikaanse Patriot-raketten in Turkije werden geplaatst.

'Plan B' komt in actie

• verplaatsen van het door de VS veroorzaakte Kalifaat van de Islamitische Staat (IS) van Syrië naar Irak, waardoor die gemakkelijk ongeveer 90.000 vierkante kilometer van beide landen kon bezetten; daar worden er nu bijna acht miljoen mensen geterroriseerd;
• organiseren van een propagandacampagne over de wreedheid van IS, zoals de VS dat ook deden met de praktijk van de stenigingen van de Taliban, om de "bevrijdende" aanval op Afghanistan te rechtvaardigen, of zoals het zogenaamde doden van Koeweitse baby's door Saddam Hoessein in 1991; dan vermeld ik nog niet de farce van het antrax dat in de VS met de post werd verspreid en de beruchte massavernietigingswapens in 2003, die nooit bestonden;
• onder het stof halen van een nauwelijks bekend bedrieglijk militair akkoord met Irak, dat de VS opnieuw toelaat het land te bezetten wanneer zij dat eenzijdig nodig achten;
• de bruuske afzetting van Iraaks eerste minister Nuri al-Maliki, omdat hij zich verzette tegen het gebruik van Iraaks grondgebied om aanvallen tegen Syrië te lanceren;

• doorbreken van het taboe om Syrië te bombarderen, waarvoor Obama in 2013 geen steun kon krijgen, in binnen- noch in buitenland.

Als nu te midden van deze chaos iemand 'zomaar plots' op het idee zou komen om Syrisch president Bashar al-Assad te vermoorden, wie zou er dan om hem treuren? Zou dit de belofte kunnen zijn die Obama aan koning Abdullah maakte tijdens zijn bezoek aan Saoedi-Arabië, in ruil voor het niet saboteren van de nucleaire deal van de VS met Iran? "Syrië voor jou en Iran voor mij... ik ben toch voor iets de supermacht".

• de VS weten dat Damascus de vliegtuigen boven zijn grondgebied niet kan neerhalen. Het gebied onder controle van IS kan dienen als basis om in heel Syrië in te grijpen, eens deze zone wordt overgenomen door soldaten onder leiding van de VS.
• verwezenlijken van het project voor een Groot Midden Oosten, door het veranderen van de grenzen en de regimes. Washington zal troepen sturen naar Irak, de meesten van hen Arabieren en Pakistanen, om de Arabieren en Pakistanen van IS te doden. Zodra Irak en Syrië als staten van de kaart geveegd zijn, zullen ze behandeld worden als 'strijdtoneel voor andere operaties'.

• massale verdrijving van etnische en religieuze minderheden uit hun huizen door IS ligt in de lijn van het plan dat vicepresident Joe Biden lanceerde: 'Verdeel, overwin en overheers'. De VS gaan de bestaande grote staten opdelen. Ze brengen de plaatselijke bewoners dan onder in door hen vastgelegde mini-staten.

In Irak, waar tot nu ongeveer 30 procent van alle huwelijken etnisch gemengd waren, kan zich dan het drama van Joegoslavië herhalen: tienduizenden mensen zullen worden gedwongen om elkaar te doden en te scheiden, opdat elke agressor een deel van de overblijvende taart zou krijgen.

Dat kan inderdaad uitgelokt worden in een dergelijk broeinest van diep miskende minderheden in de samenlevingen van de regio, die allen lijden onder intense economische, etnische, sociale, politieke en religieuze ongelijkheid.

Het voorspelt ook niet veel goeds dat in de pers blijkbaar uit het niets een islamitische groep met de naam Khorasan opduikt, nog gevaarlijker dan al-Qaeda en IS. Maak de mensen bang, maak de mensen bang.

Zo gaat dat, niet alleen omwille van de kunst van de CIA om terroristische groeperingen uit de grond te stampen, maar vooral omdat Khorasan – een oud-Perzisch woord dat 'rijzende zon' beteken – de naam is van het historisch rijk van de Achaemeniden. Dat rijk omvatte een deel van het huidige Iran en het merendeel van de '-stans' van Centraal-Azië1. Vandaag is het de naam van een provincie in het noordoosten van Iran. Wil dat zeggen dat deze groepering zal opereren in heel Centraal-Azië en Iran?

De Amerikaanse regering wil Irak herstructureren naar eigen inzichten, controle uitoefenen op de Iraakse grondstoffen, haar inplanting in de regio consolideren en tussendoor ook nog chantage plegen op Rusland en China in de andere gebieden van de planeet.

Een Derde Wereldoorlog?

Een aantal pacifistische krachten waarschuwen voor een mogelijke wereldwijde oorlog die het gebruik van atoomwapens zou omvatten. Dat zijn waarschuwingen met goede bedoelingen, maar toch onderschatten ze de ernst van deze regionale oorlogen. Is het zo al niet erg genoeg dat alleen al in Afghanistan, Irak, Syrië en Gaza bijna 90 miljoen mensen lijden onder de voortdurende bombardementen van de afgelopen jaren?

Daartegenover zijn er geen aanwijzingen dat de BRICS-landen2 en Iran de militaire acties van de NAVO willen of kunnen stoppen. Het is nog een grotere verrassing dat China en Rusland geen dringende vergadering van de VN-Veiligheidsraad hebben geëist om de Amerikaanse-Israëlische agressie tegen Syrië te bespreken3.

Hoewel China en Rusland zwaar getroffen worden door het verlies van invloed in Irak, Afghanistan, Soedan, Mali, Libië en Oekraïne, durfden ze geen militaire reactie te ondernemen. De NAVO zelf zou nooit op dergelijke manier hebben durven inbreken in hun invloedssfeer, ook al heeft het bondgenootschap daar de militaire capaciteit voor.

Na de verloren strijd tegen het nieuwe regime in Oekraïne en de westerse dreiging om de Russische Federatie te ontmantelen, kan Moskou zich niet actief inzetten in Syrië. President Vladimir Poetin heeft de hand gedrukt van de nieuwe Oekraïense president Petro Poroshenko. Hij heeft dus het resultaat van de fascistische staatsgreep in Kiev erkend en daarmee ook het nieuwe machtsevenwicht.

Hij zal geen militaire actie nemen tegen de NAVO. Hetzelfde geldt voor het regime Iran, wiens pragmatisme verhindert dat het (door een drieste actie) zelfmoord zou plegen. Sommige Iraanse strekkingen (zoals de machtige Hashemi Rafsanjani, voormalig president van 1989 tot 1997, die de Syrische president Assad beschuldigde van het gebruik van chemische wapens tegen zijn eigen volk) kunnen Assad als pasmunt gebruiken in hun onderhandelingen met Saoedi-Arabië en de VS.

Klassenstrijd

De economische elites van deze landen zijn niet verwikkeld in een 'klassenstrijd' met de leiders van de NAVO. Zij behoren integendeel bij de club van de wereldwijde bourgeoisie, die dezelfde interesses en dezelfde sterke economische banden met elkaar deelt. Teheran heeft zijn nucleaire programma stopgezet om niet aangevallen te worden. Binnenkort zal dit investeringen mogelijk maken van grote Westerse, Chinese, Russische en vele andere bedrijven, wat absolute zekerheid voor de nationale veiligheid van Iran. Dat was immers wat de financiële wereldtop eiste.

Om al die redenen zijn de verschillende betrokken partijen niet uit op een globale oorlog, omdat die de normale werking van de markt zou beïnvloeden. Helemaal iets anders zijn deze regionale oorlogen, die controleerbaar zijn en waar het Amerikaanse militair-industrieel complex van leeft. Dit rijft daar jaarlijks een miljard dollar binnen, terwijl bijna de helft van de bevolking in de betrokken landen onder de armoedegrens leeft.

Alleen een internationale vredesbeweging kan de vernietigende kracht van de NAVO stoppen en verkrijgen dat deze organisatie verdwijnt.

Nazanín Armanian, 29 september 2014

Nazanín Armanian is Iraanse in Barcelona sinds 1983 toen zij werd verbannen uit haar land. Daar studeerde ze politieke wetenschappen. Zij doceert online cursussen aan de Universiteit van Barcelona en is columniste van het online dagblad Publico.es, waar deze column Guerra contra Siria: el plan B de la agenda oculta de Obama werd gepubliceerd.

Vertaling uit het Spaans door Toon Mondelaers. Dit artikel kan worden overgenomen voor niet-commerciële doeleinden, mits bronvermelding van deze vertaling en van het Spaanse origineel.

1 Met de '-stans' bedoelt de auteur Afghanistan, Oezbekistan, Tadzjikistan, Kazakhstan, Turkmenistan, Kirgizië (ook 'Kirgizstan' genoemd) en Pakistan. Het oud-Perzische woord 'stan' betekent 'land'.

2 Brazilië, Rusland, India, China, Zuid-Afrika (South-Africa).

3 Na het neerhalen van Syrische gevechtstoestellen boven Syrisch grondgebied door Israëlische toestellen. Zie hogerop in de tekst.