Nobelprijs voor de Vrede is niet voor mensenrechten
Opinie -

Nobelprijs voor de Vrede is niet voor mensenrechten

Volgens Alfred Nobels wilsbeschikking moet de Vredesprijs uitgereikt worden aan de persoon die in het voorgaande jaar "het meest of het beste werk heeft verricht voor broederlijkheid tussen landen, de afschaffing of vermindering van staande legers en voor het houden en bevorderen van vredescongressen". De Nobelprijs voor de Vrede is dus geen mensenrechtenprijs voor voorbeeldige activisten, maar een prijs tegen militarisering en oorlog.

zaterdag 11 oktober 2014 20:00
Spread the love




De Nobelprijs voor de Vrede werd dit jaar toegekend
aan twee
mensenrechtenactivisten
: de Pakistaanse
Malala Yousafzai en de Indiër Kailash Satyarthi. Deze twee mensen hebben zich
voorbeeldig ingezet voor vrouwen- en kinderrechten, maar daar is de Nobelprijs
voor de Vrede niet voor bedoeld. In een wereld die ten onder gaat aan eindeloze
oorlogen, kon de Nobelcommissie niet één of twee mensen vinden die zich
uitmuntend hebben ingezet voor de Vrede. Dat is een droevige vaststelling.

Het Nobelcomité heeft zowel
de letter
als de geest van Nobel geschonden
. Alfred Nobel wilde
duidelijk bijdragen aan de vrede door het verminderen van het militarisme en
het vermogen om te doden. De
aandacht werd weer eens afgeleid van een ontspoorde wereld die 1.700 miljard
dollar besteedt aan de militarisering, ongeveer 30 miljard aan het gehele
VN-systeem en 0,5 miljard aan de vrede.

Smet op blazoen Nobelcomité

Dit is alweer een smet op het blazoen van het
Nobelcomité, dat de voorbije jaren al stevige kritiek had gekregen op de
toewijzing van de prijs aan de EU (2012) en Barack Obama (2009) – beide bezwaarlijk ‘kampioenen van de vrede’ te noemen.

Het Nobelcomité volhardt in
het toekennen van de prijs aan ofwel een toonaangevende oorlogsstoker of aan
een persoon die goede werken heeft verricht in een ander domein dan de vrede. Je
hebt pleitbezorgers voor groene energie en micro-leningen en je hebt
pleitbezorgers van vrouwen- en mensenrechten.

Martti Ahtisaari (2008) heeft steeds de NAVO
en westers militarisme gesteund. Verder terug in de tijd was er Henry
Kissinger (1973), die verantwoordelijk was voor 600.000
burgerslachtoffers
door de luchtbombardementen in Cambodja tussen 1969-1973.
Er was Menachem Begin (1978), leider van de Zionistische terroristische groep Irgoen, die verantwoordelijk was voor etnische
zuiveringen in Palestina. En dat lijstje kan verder worden aangevuld.

In de geest van Alfred Nobel kan van
de recente laureaten enkel de Organisatie voor het Verbod op Chemische
Wapens (2013) aanspraak
maken op de Vredesprijs.

Malala Yousafzay: geen drones maar onderwijs

Malala Yousafzay werd een beroemdheid in de
westerse media omdat ze het slachtoffer was van een vijand van het Westen. Als
ze een slachtoffer was geweest van de regeringen van Saoedi-Arabië en Israël of
een ander ‘bevriend’ land of dictatuur die door het Westen wordt gesteund,
zouden we niet veel over haar nobele werk gehoord hebben. Als ze een
pleitbezorger was geweest voor de kinderen die getraumatiseerd zijn door drone-bombardementen
in Jemen of Pakistan, zou de westerse tv-kijker niet van haar bestaan hebben afgeweten.

En toch: Malala zei een jaar geleden over haar ontmoeting
met de Amerikaanse president Barack Obama
: “Ik heb
ook mijn bezorgdheid geuit over de drone-aanvallen, die het terrorisme aanwakkeren.
Onschuldige slachtoffers worden gedood in deze bombardementen en ze leiden tot
wrevel onder de Pakistaanse bevolking. Als de inspanningen zouden gefocust
worden op onderwijs, zou dat een grote impact hebben.”

In feite pleitte ze toen voor de verbetering van
het onderwijs in plaats van oorlog. Toch had het Nobelcomité over dit aspect geen
woord te zeggen en sprak enkel over haar inspanningen voor het recht op
onderwijs voor alle kinderen, en niet over het elimineren van de oorlog. Misschien
kan Malala daarover iets zeggen in haar dankwoord? Dan zou haar prijs uiteindelijk alsnog beter aansluiten bij Nobels bedoelingen.

Het wordt tijd dat politici, commentatoren en mediamensen vijf minuten onderzoekswerk doen en Alfred Nobels wilsbeschikking lezen, zodat er een open debat kan worden gevoerd over het misbruik van Nobels intenties. De Vredesprijs zou nooit meer mogen gebruikt worden voor andere doeleinden dan degene die hij in gedachten had: de afschaffing van het militarisme en de beëindiging van de oorlogslogica. De wereld heeft meer dan ooit vrede nodig.

take down
the paywall
steun ons nu!