Net zoals duizenden Belgen ben ik op zoek naar werk. Hoewel ik me nog gelukkig prijs. Ik heb een job, één die ik meer dan beu ben: ambtenaar. Al meer dan vijf jaar roest ik vast in de ambtenarij. Dringend tijd voor iets anders. Met een goede dosis ervaring, de nodige diploma’s en bijscholingen kom ik zeker aan de bak. Wat zegt u? Ervaring in de sector? Nee, ik ben al vijf jaar ambtenaar. Jammer…
Al een half decennium lang pendel ik van de ene naar de andere tijdelijke job, geheel toevallig in de overheidssector. Ik ben contractueel, wat wil zeggen dat ik hard moet werken. Want net zoals slapende honden, maak je slapende statutaire ambtenaren ook niet wakker (zonder te willen veralgemenen). Stilaan kom ik tot het besef dat ook ik wel eens ambtenaar voor het leven kan worden. Een job in een andere sector lijkt immers een wilde droom. Voldoende ervaring, perfect profiel. Maar gezien de uitgebreide keuze werkgevers dezer dagen hebben, is er een nieuwe trend: ‘ervaring in de sector’.
‘Sollicitatiesleur’
Ik was de afgelopen weken meerdere keren present om het beste van mezelf te geven tijdens sollicitatiegesprekken. Voor elke brief die ik schreef, ontving ik een uitnodiging. Mag ik er dan van uitgaan dat ik over de nodige capaciteiten beschik? Mag ik er dan van uitgaan dat ik iets te bieden heb? Toch krijg ik telkens dezelfde feedback: ‘We hebben gekozen voor iemand met ervaring in de sector.’ Begrijpelijk, maar verdoe mijn tijd dan niet. Solliciteren is zoals een deeltijdse job. Je bereidt je voor, denkt na over wat je zult zeggen en dragen… Om daarna keer op keer hetzelfde zinnetje in je gezicht te krijgen.
Om nog maar te zwijgen over de hoge eisen die ‘men’ tegenwoordig stelt. Wij zoeken iemand die liefst vijf talen vloeiend spreekt en schrijft, alles afweet van CMS, SEO en SEA, social media, grafisch ontwerp‚ ‘e-marketing’, copywriting en ga zo maar door. Met andere woorden, wij zijn op zoek naar een medewerker die eigenlijk niet bestaat. Een all-in selfmade man of woman die in alle omstandigheden overeind blijft. Een übermensch, die de taken van vijf werknemers uit verschillende ‘disciplines’ op zich kan nemen. Oh ja, en iemand met ervaring in de sector.
Haalbaar en wenselijk basisinkomen?
Nu woensdag organiseert deBuren een debat rond het basisinkomen: “Het basisinkomen: wenselijk en haalbaar?” Ik ben benieuwd. Ik vind het een aanmoedigend idee. Het onvoorwaardelijke basisinkomen is een initiatief dat veel solidariteit vraagt, van iedereen. Het moet ons een gevoel van ‘zekerheid’ garanderen, het moet mensen eventueel uit ‘het slop’ trekken. Want met een maandelijks basisbedrag moet het wel lukken om een carrière te lanceren. Maar de ervaring, niet alleen voor de gevraagde functie maar ook in de sector, is die ook te koop?
Ik heb drie diploma’s, volgde tal van opleidingen en ben volledig mee met ‘mijn tijd’. Toch bots ik op de ene weigering na de andere. Welke weerbots moeten de ‘basisinkomers’ niet krijgen als ze aan de slag proberen te gaan? Of gaan we een speciale regelgeving creëren zodat zij ook eerlijke kansen krijgen? Gaan we mensen aanmoedigen om (opnieuw) te gaan studeren? Daarna kunnen ze zwemmen tussen de andere werklozen, happend naar adem tot hopelijk één of andere visser hem of haar aan de haak slaat. Of niet…? Ik wil wel hoopvol zijn en kijk alvast uit naar woensdagavond.
