“Militaire actie is nodig om de verspreiding van de kanker
Islamic State (IS) te stoppen”, aldus
president Obama in zijn langverwachte toespraak waarin hij opriep tot
uitgebreide luchtaanvallen op Irak en Syrië en nieuwe maatregelen aankondigde om Iraakse en
Koerdische grondtroepen te bewapenen en te trainen. 

De VS heeft intussen al 150
luchtaanvallen in Irak uitgevoerd en minister van Buitenlandse Zaken John
Kerry verklaarde dat bijna veertig landen zijn overeengekomen om bij te dragen aan
de strijd tegen IS. Het blijft tot nu onduidelijk welke landen op die lijst
staan en welke rol ze precies zullen spelen. Australië, Canada, Frankrijk,
Duitsland en een reeks andere landen hebben zich al bereid verklaard om in een coalition
of the willing te stappen. 

“De enige manier om [IS] te verslaan is standvastig te zijn ??en een zeer duidelijke boodschap te sturen,” verklaarde de Britse premier Cameron. “Een land als het onze zal niet worden geïntimideerd door deze barbaarse moordenaars.”

Nederland
is bereid IS militair te bestrijden en betoont zich bijzonder oorlogslustig. Op de
SP na schaarde de hele Kamer zich achter het kabinet. “We willen geen
symboolmaatregelen”, liet Sjoerd Sjoerdsma (D66) weten. Ook
België wil ten oorlog trekken tegen IS. “De consensus daarover bij de
politieke partijen groeit. Het ziet er dus naar uit dat voor de tweede keer
sinds 2011 (na Libië) de Kamer het leger uitstuurt op missie. Mogelijk zal het
Belgisch leger een viertal F16’s inzetten, maar ook één of meer C130’s behoren
tot de mogelijkheden”, aldus krantencommentaren.

Ondanks ontkenningen van het Pentagon dat er troepen op het
terrein aanwezig zouden zijn en ondanks herhaalde verklaringen van Obama dat dit geen
nieuwe “Irak-oorlog” zou worden, bevestigen lokale bronnen in het
Koerdische leger en de Iraakse inlichtingendiensten dat Amerikaanse en Duitse special
operations forces al ter plaatse zijn. Amerikaanse luchtaanvallen op posities
van IS gaan gepaard met
verkenningsvluchten van de Britse luchtmacht en met Britse
wapenleveranties aan Koerdische Peshmerga-troepen. 

Als de vos de passie preekt

In haar boek Elementaire principes van oorlogspropaganda
(2003) legt Ann
Morelli uit hoe een bevolking zover kan gekregen worden dat ze toestemt in
een schijnbaar ‘rechtvaardige’ oorlog. Het vijandbeeld wordt aangezwengeld en
de bevolking moet dan worden beschermd tegen de wreedheden van demonische machten. Morelli: “Keer op keer laten we ons
beetnemen. Telkens denken we: ik tuin er niet meer in. Dit overkomt mij nooit
meer. Als de volgende keer daar is, krijgen we echter weer zoveel emotionele
beelden te zien dat we ons opnieuw laten bedotten.”

Zowat alle oorlogen van de voorbije decennia begonnen op
basis van leugens, na heel veel propaganda met een humanitair sausje. Die
hebben enorm veel geld en tienduizenden mensenlevens gekost en
de situatie ter plaatse nog verergerd. Een overzicht:

• Afghanistan is een failed state met tienduizenden
  burgerslachtoffers en lijdt onder een spectaculaire verhoging van de opiumteelt. Ieder jaar sterven er meer dan
  25.000 Afghaanse vrouwen tijdens de zwangerschap, de bevalling of vlak erna. De gemiddelde
  levensverwachting is 44 jaar. Eén op de vier kinderen sterft voor zijn zesde jaar. Zeventig procent van het land heeft geen toegang tot drinkbaar water,
  de helft moet leven van minder dan één dollar per dag;
• Irak is een compleet
  vernietigd land in een gedestabiliseerde regio met honderdduizenden
  burgerslachtoffers;
• Libië is een land in complete chaos, met tienduizenden
  burgerslachtoffers in een gedestabiliseerde regio.

In elk van deze landen is de humanitaire situatie
verslechterd, werden vrouwenrechten, onderwijs en gezondheidszorg
teruggeschroefd, zijn armoede en kindersterfte toegenomen en is de
levensverwachting gedaald. En steeds weer zijn radicale islamisten er versterkt uitgekomen,
met steun van het Westen.

Nu zijn er zo’n vijftig
terroristische groepen en/of milities-doodseskaders actief in Irak, waarvan er slechts twee
hier aandacht krijgen: IS en Al Qaida. Zij zijn de boemannen van dienst. Deze groeperingen die nu nog tegen elkaar vechten, zullen de
rangen sluiten tegen nieuwe aanvallen uit het Westen. Zo heeft het Free
Syrian Army (FSA), de zogenaamde gematigde oppositie, gesteund door onder meer
Guy Verhofstadt, een niet-aanvalspact gesloten met IS en zal het niet toetreden
tot een anti-IS-coalitie onder leiding van de VS.

Nieuwe inmenging in Irak zal niets oplossen

Het Amerikaans inlichtingenbedrijf Stratfor beoordeelt de situatie zo: “De opstand door de soennitische gemeenschap in Irak was
onvermijdelijk, met haar marginalisering door het sjiitische regime van eerste
minister Nouri al-Maliki in Bagdad. (…) Hoewel IS wreed is, is haar wreedheid
niet uniek in de regio.”

“De Syrische president Bashar al-Assad en vele milities,
hebben dan wel geen Amerikanen gedood en video’s van hun executies op YouTube
geplaatst, hun gruwelijke daden zijn echter vergelijkbaar. (…) Het is een
illusie te denken dat bombardementen hen (IS) zullen dwingen te capituleren of
op betere gedachten brengen. Ze zijn nu een deel van het weefsel van de
soennitische gemeenschap en alleen de soennitische gemeenschap kan hen
uitschakelen.”

“Turken hebben geen vertrouwen in Iraniërs, geen van beiden vertrouwen ze de Saoedi’s. Ze zullen samenwerken, concurreren, manipuleren
en verraden, net als de VS of enig ander land zouden doen in een dergelijke situatie.
Het punt is dat er één tactiek is die zal mislukken, met name nieuwe Amerikaanse
betrokkenheid. Er is één tactiek die wel zal slagen: de VS moet duidelijk
maken dat de verantwoordelijkheid ligt bij de regionale spelers. Het
onvermijdelijke resultaat zal een regionale competitie zijn, die de VS veel
beter kan beheersen dan de huidige chaos.”

Met de recente beslissing van president Obama is de derde
oorlog tegen Irak begonnen. Zo wordt de Amerikaanse en Israëlische droom om
Irak te verdelen in drie zwakke etnische en religieuze entiteiten toch nog
bewaarheid. Bovendien is er geen VN-mandaat om aanvallen uit te voeren op
Syrië of Irak.

Wat we niet te horen krijgen

Wat ontbreekt in het koor van verontwaardiging, is de
erkenning van de
rol die de Amerikaanse en Britse militaire inlichtingendiensten hebben gespeeld. Zij waren immers betrokken
bij de rechtstreekse sponsoring van deze gewelddadige
islamistische strijders in Irak, Syrië en daarbuiten, die zich afscheurden van Al Qaida om de Islamitische Staat van Irak en Syrië (ISIS) op te richten, nu de
Islamitische Staat (IS).  

Sinds 2003 hebben de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten zowel
in het geheim als openlijk islamistische terroristische groeperingen
gecoördineerd die banden hadden met Al Qaida in het Midden-Oosten en
Noord-Afrika. Deze
ondoordachte strategie is een erfenis van het westerse neoconservatisme,
dat de olieproductie wil domineren, een expansionistisch
Israël verdedigen en de kaart van het Midden-Oosten wil hertekenen.  

Pakistaanse defensiebronnen bevestigden in de Asia Times
van februari 2005 al dat opstandelingen, omschreven als ‘voormalige
Baath-partij-loyalisten’, werden gerecruteerd en
getraind door ‘Al Qaida in Irak’, onder leiding van wijlen Abu Musab Zarqawi.
Ze verkregen in Pakistan vervaardigde wapens, geleverd door de VS. Die
wapenleveringen omvatten geweren, raket-aangedreven granaatwerpers, munitie,
raketten en andere lichte wapens.  

De auteur van dit artikel, Syed Saleem Shahzad, werd omwille van
de onthulling
van geheimen van het Pakistaanse leger”, vermoord in 2011, onthulde het
weekblad The New Yorker. “De Amerikanen spelen een dubbel spel om de dreiging
van een door sjiitische geestelijken gedreven religieuze beweging te
onthoofden”, aldus de Pakistaanse legerbron. 

Counterinsurgency: wakker de tegenstellingen aan

Volgens een rapport uit november 2005 voor de US Special Operations Command’s Joint Special Operations University (JSOU) en het Strategic Studies Department was Irak na de invasie “een interessante casestudy om tegenstellingen onder vijanden aan te wakkeren, wat leidt tot vijand-tegen-vijand vuurgevechten.” Een verdeel-en-heersstrategie.

Terwijl een counterinsurgency-strategie enerzijds “de levensomstandigheden van de inheemse bevolking wil verbeteren” om de sympathie van die bevolking te winnen, is de keerzijde van de medaille minder vredelievend. Naast rechtstreekse uitschakeling van verzetsstrijders moeten tegenstellingen en verdeeldheid worden aangewakkerd om groepen tot gewapende confrontaties met elkaar te dwingen.

Zo streefden Amerikaanse troepen publieke goodwill na, maar bestreden tegelijkertijd het Iraakse verzet door enerzijds eigen militaire operaties en anderzijds bewapening en steun aan lokale, elkaar naar het leven staande milities. Zij beseften daarbij goed dat door een escalatie van het geweld onschuldige burgers slachtoffer zouden worden. De idee was dat dit geweld de vijand zou verzwakken, maar dat ook de bevolking zich tegen deze milities zou keren en daarom de Amerikanen om hulp zou vragen.

“Onze” terroristen destabiliseren Syrië

Volgens voormalig Frans minister van Buitenlandse Zaken Roland Dumas had Groot-Brittannië al een geheime operatie in Syrië gepland in 2009: “Ik was in Engeland twee jaar voor het geweld in Syrië losbarstte. Ik had een ontmoeting met hoge Britse ambtenaren, die bekenden dat ze iets in Syrië aan het voorbereiden waren. Dit was in Engeland, niet in Amerika. Groot-Brittannië bereidde gewapende strijders voor om Syrië binnen te vallen.”

Gelekte e-mails van Stratfor, inclusief notities van een vergadering met ambtenaren van het Pentagon, bevestigen dat vanaf 2011 de training van de Syrische oppositie door Amerikaanse en Britse Special Forces in volle gang was. Het doel: de “ineenstorting” van het Assad-regime uitlokken “van binnenuit”.

Sindsdien is de rol van de Golfstaten Saoedi-Arabië, Qatar, Koeweit, de Verenigde Arabische Emiraten en Jordanië en NAVO-lidstaat Turkije duidelijk. Zij financieren en coördineren de meest gewelddadige elementen onder de rebellen in Syrië, onder de voogdij van de Amerikaanse militaire inlichtingendiensten. Het versterken van de islamistische fracties binnen de Free Syrian Army (FSA) was dus een bewuste strategie.

NAVO en Al Qaida: één front

In haar streven om kolonel Kadhafi in Libië van de troon te stoten, had de NAVO zich verbonden met rebellen, aangesloten bij een andere Al Qaida-fractie, de Islamic Fighting Group. Het nieuwe Libische regime had op zijn beurt contacten met leiders van FSA in Istanboel om geld en zware wapens te leveren voor een opstand tegen Syrisch president Assad.

Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken huurde toen een eveneens aan Al Qaida gelieerde Libische militie om de veiligheid van de Amerikaanse ambassade in Benghazi te verzorgen. Zo zijn op 11 en 12 september 2012 de ambassadeur en drie Amerikaanse veiligheidsagenten omgekomen.

CIA, Israël en Europese inlichtingendiensten steunen IS

Via hun commandocentrum in Istanboel, werden militaire leveringen uit Saoedi-Arabië en Qatar aan de grens met Syrië door de Turkse inlichtingendienst aan rebellen doorgegeven. CIA-agenten, samen met Israëlische en Jordaanse commando’s, trainden FSA-rebellen aan de Jordaans-Syrische grens in het gebruik van anti-tank- en luchtafweergeschut.

Uit andere rapporten blijkt dat ook Britse en Franse militairen hierbij betrokken waren. Het lijkt erop dat de FSA-rebellen die deze elite-opleiding kregen, zich nu hebben aangesloten bij IS. “Veel van de FSA-mensen die het westen heeft getraind, zijn eigenlijk naar ons overgelopen,” verklaarde IS-commandant Abu Yusaf vorige maand.

Het tijdschrift The National bevestigde ook het bestaan ??van een ander commandocentrum in Amman, Jordanië, “bemand door westerse en Arabische militaire ambtenaren”, die “voertuigen, geweren met scherpschuttervizieren, mortierinstallaties, zware machinegeweren, lichte wapens en munitie naar FSA-eenheden doorsluizen”.

Rebellen- en oppositiebronnen beschreven deze transfers als “een goed gerunde operatie bemand door hooggeplaatste militairen uit 14 landen, waaronder de VS, Europese landen en Arabische Golfstaten. Deze laatsten zijn de belangrijkste leveranciers van materieel en geldschieters van de rebellengroepen.”

Uit rapporten van de Amerikaanse bondgenoten Saoedi-Arabië en Qatar, die de New York Times heeft kunnen inzien, blijkt dat “het grootste deel van de wapens verscheept in opdracht van Saoedi-Arabië en Qatar aan de Syrische rebellen… naar islamistische jihadisten hardliners gaat en niet naar de meer seculiere oppositiegroepen die het Westen wil versterken.”

De Israëlische militaire inlichtingenwebsite DEBKAfile bevestigt de voorgaande informatie volledig. DEBKAfile rapporteert al 23 jaar voor The Economist over het Midden-Oosten: “Turkije geeft vrije doorgang aan Syrische rebellen, waaronder het aan Al Qaida-gelieerde Nusra-front, aan het noordwestelijke Syrische kustgebied.”

In augustus meldde DEBKAfile ook dat “de VS, Jordanië en Israël zo’n 30 Syrische rebellengroepen steunen”, waarvan sommige “de controle hebben overgenomen van de Syrische kant van de enige grensovergang tussen de Israëlische en Syrische Golanhogvlakte.”

DEBKAfile merkte echter op: “Al Qaida-elementen zijn in al die fracties geïnfiltreerd.” Israël geeft beperkte ondersteuning aan deze rebellen in de vorm van “medische zorgen”, evenals “wapens, intelligence en eten…” Op 23 juni heeft Israel nog doelwitten van het Syrische leger bestookt uit vergelding voor een raketaanval die waarschijnlijk niet eens van het leger kwam. Daarmee kregen de rebellen in feite Israëlische luchtdekking bij hun aanval op de Golanhoogte.

“Israël werkte samen met de VS en Jordanië een steunregeling uit voor rebellengroepen die vechten in het zuiden van Syrië. Hun inspanningen worden gecoördineerd door een commandocentrum dat het Pentagon vorig jaar opgericht heeft in de buurt van Amman. Amerikaanse, Jordaanse en Israëlische officieren bemannen dit centrum en bepalen in overleg welke rebellengroeperingen versterkingen krijgen uit de speciale trainingskampen voor Syrische rebellen in Jordanië, en welke groepen wapens mogen ontvangen. De drie regeringen beseffen dat ondanks al hun voorzorgen een deel van hun militaire hulp zal terechtkomen bij de Syrische arm van Al Qaida, Jabhat al-Nusra. Noch Washington, Jeruzalem of Amman zijn geneigd om toe te geven dat ze het Al Qaida Nusra front in het zuiden van Syrië bewapenen.”  Een snuggere rebel zegt in die kampen natuurlijk dat hij “gematigd” en “seculier” is als hij op die manier een opleiding en wapens kan krijgen.

Officieel gaat de financiële steun van de Amerikaanse overheid voor de FSA via een groep uit Washington DC: de Syrian Support Group (SSG), die werd opgericht in april 2012. De SSG kreeg een officiële vergunning om via het Amerikaanse ministerie van Financiën om “financiële, communicatieve, logistieke en andere diensten te verlenen, te verkopen of te leveren aan de Free Syrian Army”. 

Medio 2013 versterkte de regering-Obama haar steun aan de rebellen met een nieuwe geclassificeerde executive order, ondanks het eerdere VS-beleid voor de beperking van de directe steun tot uitsluitend niet-dodelijke wapens. Veiligheidsonderzoeken van de regering tonen aan dat veel van de wapens in handen gekomen zijn van islamistische extremisten.

In september 2013 begreep men in het tijdschrift Mother Jones dat de Amerikaanse overheid “geen antwoord heeft op de vraag of de VS-wapenleveringen versjacherd worden of in handen vallen van extremisten.” Idem dito voor de wapens die door andere Westerse landen werden geleverd.

De Golfstaten delen nog steeds de lakens uit op het terrein. Het hoeft dus niet te verwonderen dat in september vorig jaar elf prominente rebellengroepen zich distantieerden van de “gematigde” oppositie en een verbond met Al Qaida sloten.

Ambtenaren van het Pentagon schatten dat “meer dan 50 procent” van het FSA bestaat uit islamistische extremisten, gelieerd met IS.

Meer desinformatie

In de zomer veroverde IS een groot deel van Noord- en Centraal-Irak. Berichten in de media hebben de groep afgeschilderd als een superefficiënte terroristische organisatie die zelfbedruipend is omwille van de plundering van banken en fondsen van Irak en olieverkoop op de zwarte markt. Maar een groot deel van dit verhaal komt van dubieuze bronnen.

Het verhaal van de verbazingwekkende bankoverval veroorzaakte grote krantenkoppen, maar bleek desinformatie te zijn. Hoge Iraakse functionarissen en bankiers hebben bevestigd dat banken in Irak, met inbegrip van Mosul waar IS zogenaamd 430.000.000 dollar stal, niet te lijden hadden onder plundering, open zijn gebleven, en worden bewaakt door eigen veiligheidstroepen.

Hoe is het verhaal tot stand gekomen? Een van de belangrijkste bronnen was de Iraakse parlementariër Ahmed Chalabi en voorzitter van de Iraakse Trade Bank –dezelfde man die via zijn “Iraaks Nationaal Congres” valse informatie heeft verstrekt over Saddams massavernietigingswapens en banden met Al Qaida.

Volg de olie

IS heeft duidelijk financiering gekregen van donoren in de Golfstaten en verwierf ook controle over verschillende Syrische en Iraakse olievelden.

In januari meldde de New York Times dat “islamistische rebellen en extremistische groepen de controle over het grootste deel van de Syrische olie en gas hebben verworven en IS en het Nusra Front hebben versterkt”. Aan Al Qaida gelieerde rebellen hadden “de controle verworven over de olie- en gasvelden verspreid over het noorden en oosten van het land, terwijl de meer gematigde door het Westen gesteunde rebellen niet lijken te worden betrokken bij de oliehandel, voor een groot deel omdat ze geen olievelden hebben veroverd.”

Maar het Westen heeft deze islamistische groeperingen geholpen om olievelden in Syrië te operationaliseren. In april 2013, bijvoorbeeld, merkte de Times op dat Al Qaida-rebellen belangrijke regio’s van Syrië hadden ingenomen: “Nusra’s hand wordt het sterkst gevoeld in Aleppo”. Daar hebben Al Qaida-rebellen in coördinatie met andere rebellengroepen, waaronder IS, “een Shariah Commissie” opgericht en “een politiemacht en een islamistische rechtbank die straffen uitspreekt, waaronder stokslagen.” Al Qaida-strijders hebben ook “de controle over de energiecentrale en verdelen het meel om de bakkerijen van de stad draaiende te houden. Bovendien hebben ze “de controle verworven over de olievelden” in de provincies Deir al-Zour en Hasaka, en nu puren ze “winst uit de ruwe olie die ze produceren”.

Verloren in de mist van de mediahype ging het onthutsende feit dat deze brood- en olieoperaties in Aleppo, Deir al-Zour en Hasaka direct en indirect werden gesteund door de VS en de Europese Unie. Zo verscheen er een artikel van de Washington Post dat verwijst naar een hulpmissie in Aleppo “om voedsel en andere hulp te leveren aan behoeftige Syriërs – allemaal betaald door de Amerikaanse regering,” met inbegrip van de levering van meel. “De bakkerij is volledig voorzien van bloem, betaald door de Verenigde Staten.” Het artikel merkt echter op dat de lokale consumenten “Jabhat al-Nusra dankbaar zijn voor het verstrekken van de bloem aan de regio, hoewel ze toegaven dat ze niet zeker waren waar het meel vandaan kwam.” 

En in dezelfde maand dat Al Qaida’s controle over de belangrijkste olieregio’s in Deir al-Zour en Hasaka werd bevestigd, stemde de EU ermee in om het olie-embargo tegen Syrië te verlichten, zodat olie van de door Al Qaida gecontroleerde olievelden op de internationale markten mocht worden verkocht. Aan Europese bedrijven zou worden toegestaan ??om ruwe aardolie en aardolieproducten te kopen uit deze gebieden, hoewel de transacties door de Syrische Nationale Coalitie moesten worden goedgekeurd. Als gevolg van de beschadigde infrastructuur zou de olie per vrachtwagen over de weg naar Turkije worden gevoerd waar de dichtstbijzijnde raffinaderijen zijn gevestigd.

“De logische conclusie van deze gekte is dat Europa Al Qaida zal financieren,” zegt Joshua Landis, een Syrië-expert aan de Universiteit van Oklahoma.

Besluit

Uittredend minister Reynders en allen die nieuwe luchtaanvallen steunen in Irak en Syrië moeten dringend de situatie in de regio bestuderen alvorens de doos van Pandora te openen. Een nieuwe militaire aanval kan alleen contraproductief werken, en de bevolking zal alweer het slachtoffer zijn. Tot slot is een militaire operatie in de regio, waarbij zowel Syrië als Irak verzwakt worden, slechts een opstapje naar een nieuwe oorlog met Iran.

Laat Syrië dus aan de Syriërs en Irak aan de Irakezen.