“Op één dag zal de
klimaatverandering niet opgelost worden, maar het kan wel een
keerpunt zijn. Als de deelnemers tenminste terug politieke wil tonen
om te handelen”, meent Timothy Gore, een leider van de
GROW-campagne bij Oxfam International.
Deze top is bedoeld als
platform voor nieuwe verbintenissen voor klimaatactie, maar volgens
Gore bestaat er een terechte vrees dat de beloftes in New York weinig
zullen bijdragen. “De focus ligt op vrijwillige initiatieven,
eerder dan op onderhandelde oplossingen. Er zijn dus geen garanties
dat de verklaringen op deze top gespierd genoeg zullen zijn.”
Belediging
Dipti Bhatnagar van Friends of
the Earth International is somber gestemd. “Op 23 september
zullen we zien hoe wereldleiders er opnieuw niet in slagen om te doen
wat nodig is om de gevaarlijke opwarming van de aarde af te wenden.
De verwachte ‘beloftes’ van regeringen en bedrijven op de
klimaatconferentie zullen geenszins volstaan.”
“Het idee dat leiders op
vrijwillige basis niet-bindende engagementen aangaan is op zich al
een belediging voor de honderdduizenden mensen die jaarlijks sterven
als gevolg van de klimaatverandering”, vindt Bhatnagar.
“We hebben rechtvaardige,
ambitieuze en bindende reductiedoelstellingen van de
geïndustrialiseerde landen nodig. Het enige wat we op deze
klimaattop te zien zullen krijgen, is een parade van wereldleiders
die zichzelf van hun beste kant willen tonen”, hekelt ze.
Klimaatmanifestatie
Op 21 september, twee dagen
voor de conferentie, zullen honderdduizenden in New York en andere
steden wereldwijd manifesteren tegen de klimaatverandering. “We
zullen met de grootste klimaatbetoging ooit een luide en duidelijke
boodschap geven aan de wereldleiders dat ze nu actie moeten
ondernemen”, verklaart Martin Kaiser, die voor Greenpeace de
internationale klimaatonderhandelingen volgt.
Hij vindt dat de genodigden met
concrete engagementen naar de top moeten afreizen. Bedrijven kunnen
strakke deadlines aankondigen tegen wanneer ze volledig op
hernieuwbare energie zullen draaien. Regeringen moeten beloven om
fossiele brandstoffen uit te faseren tegen 2050, en concrete
tussenstappen om dat doel te bereiken bekendmaken. “We
verwachten ook van regeringen dat ze nieuw en extra geld toezeggen
voor het klimaatfonds”, besluit Kaiser.
Sinds 2011 bestaat er een
klimaatfonds, dat volgens de VN tot 2020 jaarlijks ongeveer 85
miljard euro van de rijke landen moet inzamelen, waarmee
ontwikkelingslanden zich kunnen wapenen tegen de gevolgen van de
klimaatverandering. Er is drie jaar later nog geen geld gestort in
dit fonds.
Gore van Oxfam International
vindt dat er ook nood is aan meer transparantie om te controleren of
de aankondigingen wel in lijn liggen met de meest recente
klimaatwetenschappelijke bevindingen en of ze wel de belangen
verdedigen van wie het meest kwetsbaar is voor de gevolgen van de
klimaatverandering.
“Zijn ze bijvoorbeeld
consistent met een snelle transitie van fossiele brandstoffen naar
hernieuwbare energie en verzekeren ze betere energietoegang voor de
mensen die dat nodig hebben? Of geven ze slechts een groene schijn
aan business as usual?”, vraagt Gore zich af.
Chinees debuut
Li Shuo, die voor Greenpeace
China het beleid volgt, merkt op dat deze top het debuut wordt van de
nieuwe Chinese regering op het internationale klimaattoneel. China
heeft aanzienlijke vooruitgang geboekt om het steenkoolverbruik in
eigen land aan banden te leggen.
“De Chinese regering zou deze
kans moeten grijpen om af te stappen van de huidige ‘na
u’-mentaliteit die de VN-klimaatonderhandelingen heeft
vergiftigd”, vindt hij. “Het zou fantastisch zijn mocht China,
gesterkt door zijn binnenlandse verwezenlijkingen, het voortouw neemt
voor een nieuw globaal klimaatverdrag – door aan te kondigen dat
China zijn totale uitstoot reeds lang voor 2030 al beginnen
verminderen”, besluit Li Shuo.
