Al
die jaren stond Jean-Yves Laffineur als programmator en coördinator van het erg
kleurrijke festival aan het roer. Zijn inspiratie voor het opzetten van een
dergelijk evenement kreeg hij tijdens een concert van Manu Chao in Vorst Nationaal
in 2001. Door het samenspel van een enorme energie en een scherpe politieke visie
ontstond het idee om in zijn streek een geëngageerd muziekfestival op te
zetten.

De
eerste editie kwam er een paar maanden later, al meteen in en rond de Abdij van
Floreffe, waar eind jaren 1970 enkele keren het muziekfestival ‘Le Temps de
Cérises’ had plaatsgevonden. Een mooi vervolg, na bijna een kwarteeuw.

Hoewel
Manu Chao aan de basis van het festival lag, trad hij zelf enkel in
2007 op. Deze keer wou Laffineur hem er opnieuw graag bij om aan te tonen dat
je ook een meerdaags festival met belangrijke bands kan programmeren zonder
sponsoring en hoge ticketprijzen.

Manu Chao draagt het festival alleszins een
warm hart toe: hij bleef zelfs drie dagen rondhangen. Vooral omdat van in het begin Esperanzah! altijd meer dan een muziekfestival is geweest. Dat merk je al meteen bij het binnenkomen door de grote poort van de abdij. Een ander festival dat ook een andere wereld wil tonen. ‘Un autre monde est possible’ lees en hoor je hier dan ook vaak. Ook de naam ‘Esperanzah!’ draagt natuurlijk die hoop uit.

Binnen
de muren van de abdij is evengoed plaats voor dagelijkse
debatten georganisseerd door CNCD, zeg maar het Waalse 11.11.11.: over het
transatlantische handelsakkoord, over over het neokoloniale landbouwbeleid van
de EU en over voedselspeculaties. Ook het ‘Musée du Capitalism’, dat eerder in
Namen te bezichtigen was en volgend jaar in Sint-Gillis staat, heeft hier zijn
plek.

Verder
worden er een aantal geëngageerde films vertoond, uitgezocht en geselecteerd
door Jean-Baptiste Dumont, die eerder op het jaar een eigen tv-programma had op
DeWereldMorgen en Acht TV: Wasteland, The Broken Circle Breakdown, Playing For
Change, Journey Yo Jah, …

En
dan moest het hoogtepunt nog komen: Le Village des Possibles! Een festivalmarkt
waarbij het niet zozeer de bedoeling is om spullen te kopen, als wel kennis
uit te wisselen, workshops te volgen, acties op te zetten,… Een concrete
voorstelling van de alternatieven voor een ander maatschappijmodel. Midden op
het plein spelen de artiesten van Esperanzah! akkoestisch en maken ze tijd voor
een praatje met het publiek.

Toch
is het nog niet gedaan… Zoals gezegd doet het festival het zonder
bedrijfssponsoring. Maar sinds enkele jaren doen ze het ook zonder grote
frisdrank- of bierproducenten. ‘Als je weet dat deze grote bedrijven in de
Derde Wereld de sociale en ecologische afspraken aan hun laars lappen, kan je
moeilijk de bands uit die landen programeren’, zegt Jean-Yves Laffineur daarover.

Hier vertrekt men niet vanuit een economische logica: verspreid over het festival vind je zelfs plaatsen waar je gratis je flesje met water kan vullen. De prijs valt ook goed mee en kinderen onder de 12 jaar mogen gratis binnen.

Ten slotte
zijn er de bijna 150 straatartiesten die kleine voorstellingen met een vaak politieke
boodschap brengen én de muzikanten uiteraard. Ook daar besteedt de organisatie
aandacht aan: het moeten artiesten zijn die iets te zeggen hebben en dezelfde
waarden als het festival uitdragen.

Wij
genoten zowel muzikaal, visueel als inhoudelijk van DakhaBrakha, Jah9, Alborosie
en de mannen van Gotan Project, Plaza Francia. Maar dat leest u wel op de
diverse muziekwebsites. Volgend jaar dus zeker Michael Franti op de affiche!

Foto’s: Renaud Ben Lakhal en Ingrid Jacqemart