In tegenstelling tot de situatie bij handelshuren, kan een eigenaar de onroerende voorheffing in principe niet verhalen op de huurder van een woning.

Veel zorgwekkender in de vorming van de huurprijzen vandaag is de algehele stijging van de prijzen voor onroerend goed in het hoofdstedelijk gewest. Die maken het de modale Brusselaar onmogelijk om nog een woning te verwerven hoewel dit nog steeds als de beste investering wordt beschouwd voor het behoud van de levensstandaard op pensioenleeftijd. Vandaar dat het ook fiskaal gestimuleerd wordt.

De huurprijzen zijn ingevolge die evolutie van de vastgoedmarkt tot onhaalbare prijzen geëvolueerd. Als overheid kan je enkel trachten om een voldoende omvangrijk openbaar woningenaanbod aan relatief democratische prijs op de markt te brengen en om de woonfunctie te beschermen tegen speculatie door promotoren of door eigenaars.

Belangengroeperingen van huiseigenaars zouden zich vandaag beter zorgen maken over de speculatief geworden meerwaarde van woningen in onze stad die omwille van niet te voorziene wijzigingen in de vraag tot implosies kunnen leiden.

Londense vastgoedcrashes zijn dan niet meer uit te sluiten. De wet van Murphy, nietwaar…