In
1990 leefde bijna de helft van de bevolking in ontwikkelingslanden
van minder dan 0,92 euro per dag. “Dit percentage was in 2010
gedaald tot 22 procent. Daarmee is het aantal mensen dat in extreme
armoede leeft gedaald met 700 miljoen”, staat in het rapport
Millenium
Development Goals 2014.
Ngo’s
die de sociaaleconomische ontwikkeling in arme landen nauwlettend
volgen, zijn sceptisch over de beweringen van de VN. Roberto Bissio,
directeur van Social Watch in Uruguay, zegt dat het wereldwijde
gemiddelde waar de VN zo juichend over is, vrijwel geheel te danken
is aan de vooruitgang in China. De belangrijkste afname van de
armoede vond reeds plaats voor het jaar 2000.
“Resultaten
die behaald werden voor 2000, worden in het VN-rapport toegeschreven
aan het project van de VN Millenniumdoelstellingen. In die periode
bestonden die nog niet”, zegt hij. “Het doel om de armoede
te halveren is in 2000 geformuleerd. Daarbij is uitgegaan van de
situatie ten opzichte van 1990 en niet van die ten opzichte van
2000.” De overgrote meerderheid van de mensen die in extreme
armoede leeft, woont nog steeds in Zuid-Azië en Afrika ten zuiden
van de Sahara.
Kindersterfte
De
VN-studie wijst ook op de toegenomen toegang tot drinkwater, een
verbetering van het leven van mensen in sloppenwijken en de
toegenomen gelijkheid in het onderwijs. Er gaan steeds meer meisjes
naar het basisonderwijs. “Als deze trends doorzetten”,
schrijven de auteurs, “zal de wereld de Millenniumdoelstellingen
op het gebied van malaria, tuberculose en behandeling van hiv halen,
terwijl het doel om de honger te halveren binnen bereik lijkt.”
Andere
doelen, zoals toegang tot technologie, verlaging van import- en
exporttarieven, schuldverlichting en politieke participatie van
vrouwen, laten “grote vooruitgang zien”, staat eveneens in
het rapport. In de afgelopen twintig jaar is de sterfte van kinderen
jonger dan vijf jaar bijna gehalveerd. Dat betekent dat er jaarlijks
ongeveer 17.000 kinderen worden gered.
Yoke
Ling van het Third World Network in Maleisië zegt dat het VN-rapport
“overdreven optimistisch” is en obstakels negeert die in
grote delen van de wereld de ontwikkeling blijven belemmeren. “Over
een broodnodig mechanisme om op een verantwoorde manier om te gaan
met staatsschulden, is door de rijke landen nog steeds geen
overeenstemming bereikt. Argentinië staat als gevolg van de hebzucht
van aasgierfondsen
aan de vooravond van een nieuwe crisis.” Deze aasgierfondsen
weigeren in te stemmen met herstructurering van schulden en kunnen zo
jarenlang de ontwikkeling van arme landen belemmeren.
Multinationals
Als
structurele problemen niet worden aangepakt, kan dat successen in de
komende twintig jaar ondermijnen, zegt Ling. “De trend bij de VN
en veel rijke landen is om hoop te vestigen op privébedrijven
en partnerschappen met meerdere belanghebbenden, zonder de enorme
problemen die veroorzaakt worden door sommige bedrijven in ogenschouw
te nemen.”
Ze
verwijst naar de recente
stemming
in de VN over een bindend verdrag voor multinationals om
mensenrechtenschendingen te voorkomen. De EU en de VS vinden een
dergelijk verdrag niet nodig. “Dat is een duidelijk signaal dat
bedrijven uiteindelijk niet de juiste partij zijn, als het om echte
ontwikkeling gaat”, concludeert Ling.
In
een rapport
van 7 juli 2014 wijst WaterAid in Londen erop dat er nog
steeds 2,5 miljard mensen in de wereld het zonder sanitaire
basisvoorzieningen moeten stellen. Van die 2,5 miljard mensen wonen
er 644 miljoen in Afrika ten zuiden van de Sahara en 1 miljard in
Zuid-Azië. Gebrek aan deze voorzieningen is volgens WaterAid een
aanslag op de “gezondheid, veiligheid en waardigheid van deze
mensen.”
Nu
de VN zich bezinnen op nieuwe ontwikkelingsdoelstellingen na 2015, is
het van groot belang dat sanitaire voorzieningen een prioriteit
worden in die doelen, zeggen activisten.
