Een jaar leven zonder de
luxe die we gewenst zijn. Geen kleding van H&M, geen eten dat we vlak voor sluitingstijd uit de
supermarkt halen. Sommigen van ons lijkt het een heerlijk experiment, voor anderen is het een
nachtmerrie. Greta Taubert, freelancejournaliste uit het voormalige Oost-Duitsland, deed het een jaar lang. En deed ervan verslag in haar boek Apokalypse jetzt!

In Duitsland in 2012 werd bijna zeven miljoen ton voedsel weggegooid, gemiddeld 81,6 kilo per inwoner. Tegelijk wijst de berichtgeving erop dat alles steeds maar slechter wordt. En wat nu als het
echt misgaat, vroeg Taubert zich af. Zou ze wel overleven als de samenleving
ineenstort? 

Taubert beschouwt zichzelf nadrukkelijk als iemand die geen oorlog heeft meegemaakt. Ze zegt dat ze niet wist wat het betekende om te overleven, maar ook dat sommige elementaire ambachtelijke vaardigheden haar onbekend waren.

Ze deed alles wat ze kon bedenken: groenten verbouwen in een
stadstuin, uit de vuilnisbak eten, 1700 kilometer liften en jagen. “Ik maakte zelfs mijn eigen
shampoo”, vertelt ze lachend in een interview. “Maar daarmee kwam ik er
wel echt uit te zien als een neanderthaler, volgens mijn vrienden. Nu ga je echt te ver, zeiden ze me
toen.” 

Minimalistisch leven 

Ze begon over de
overdaad van de hedendaagse maatschappij na te denken toen haar oma, na een zware lunch, bij de koffie niet alleen broodjes maar ook koekjes, taart en ander lekkers serveerde. Waarom
hebben we dit in hemelsnaam allemaal nodig? 

“Ons economisch
systeem is gebaseerd op het idee van eindeloze groei, maar onze ecologische
wereld is beperkt. De mantra ‘meer, meer, meer’ zal ons niet veel verder
brengen.” Greta Taubert gelooft dat de
afgelopen crisisjaren het bewustzijn over de grenzen van ons huidige
economische model heeft verhoogd. In haar boek Apokalypse jetzt! onderzoekt ze tegelijk wat haar eigen
grenzen zijn. 

Bij het begin van
haar experiment was Taubert vooral bang om alles alleen te doen. “Ik dacht dat
ik er alleen voor zou komen te staan.” Uiteindelijk bleek echter dat vooral door het
samenwerken met anderen dit soort beproevingen valt te doorstaan.
Uit het boek blijkt dat
overleven niet enkel een zaak is van crisisbestendig worden: “Mijn belangrijkste les is dat je een gemeenschap nodig hebt. Dat je elkaar steunt. Wie
kan goed groente verbouwen? Wie kan wat repareren? In een gemeenschap verdwijnt de
angst.” 

Greta Tauberts hoop is dat door haar boek Apokalypse jetzt! meer mensen gaan nadenken over de noodzaak van ons huidige
systeem van overdaad. Dat als de Apocalyps echt ophanden is, we niet
allemaal verloren zijn. In ieder geval weet Taubert zelf nu hoe te overleven, mocht het zover komen.