Er zijn echte en
valse Delhaiziens. Dat vindt tenminste de CEO van Delhaize Denis
Knoops. Vorige weekend ging hij werkwillige werknemers van een winkel
in La Louvière een hart onder de riem steken. Hij noemde hen “les
vrais Delhaiziens”.

Die uitspraak schoot
in het verkeerde keelgat bij de werknemers die net te horen hadden
gekregen dat 2500 van hen op straat gezet worden. Het verklaart voor
een stuk de grote opkomst woensdag voor een betoging bij de start van
de ondernemingsraad in de hoofdzetel van Delhaize in Molenbeek.

Maar opmerkelijk,
Knoops stuurde zijn kat naar die ondernemingsraad. De vakbonden
bleven dan ook niet lang binnen. Ze gaven hun stapeltje vragen voor
de directie af en trokken de deur weer achter zich dicht.

Olga Vincke, die
werkt in een Delhaize in Blankenberge, mocht als lid van de
ondernemingsraad mee naar binnen. “Ik werk al 32 jaar voor
Delhaize. Als Knoops zegt dat wij geen echte Delhaiziens zijn omdat
we staken, doet dat pijn. Ik draag die leeuw in mijn buik. Maar
vorige week werd het wel een klein welpje toen we daar tegenover die
directie zaten en geen antwoorden kregen. Ik heb de oude directie nog
gekend. Die hadden visie en hielden hun woord. De nieuwe directie let
alleen op de cijfers”.

“Delhaize wil 14
winkels sluiten. Maar daar werken geen 2500 mensen. Dat betekent dat
er tot 2000 banen elders geschrapt zullen worden. We komen nu al
handen te kort. Hoe gaan we de rekken nog gevuld krijgen? Geen mens
die het weet”, zegt Olga Vincke.

Vincke had de grote
opkomst verwacht. “De directie wil 450 miljoen investeren maar niet
in personeel. Wel in machines en vorige keer vertelde één van die
mannen ons ook waarom: machines worden niet ziek. Maar ondertussen
blijft Delhaize wel dividenden en bonussen uitbetalen. En kijk naar
het wagenpark hier. Als we daar al niet voor op straat komen…”

Lege rekken

De vakbonden zijn
van plan de directie ervan te overtuigen dat er een heldere commerciële
strategie nodig is. Volgens hen ontbreekt dat nu totaal. “Met lege
rekken gaan de verkoopcijfers niet omhooggaan. Delhaize staat voor
kennis en kunde bij het personeel, kwaliteit en diversiteit van de
producten. Daar iets Lidl-achtigs van maken is een verkeerde
strategie. Winkelen in Delhaize is als de kasten opendoen van je eigen
keuken. Andere winkelketens zien eruit als bunkers.”

Kort na de
aankondiging van de herstructurering schreven de kranten dat de
werknemers van Delhaize tot 30 procent duurder zijn dan bij de
concurrentie.

“Met de berichten
in de kranten dat wij te duur zijn, hebben we eens goed gelachen. Men
neemt daarvoor een werknemer van 43,5 jaar oud met 19 jaar
anciënniteit die voltijds werkt. Maar bij Delhaize werken we bijna
allemaal deeltijds. Met alle premies inbegrepen verdienen mijn
collega’s netto tussen de 1000 en 1500 euro per maand. Zeggen dat
iemand die 1000 euro verdient 30 procent te duur is, is belachelijk.”

Veel werknemers die
deeltijds werken, hebben daar niet voor gekozen. “De meesten willen
niets liever dan voltijds werken. Maar ze mogen niet, want met die
kleine contracten kan de directie van een winkel makkelijker een
uurrooster in elkaar puzzelen.”

Uurroosters

Een laag loon, hard
werken en veel flexibiliteit is het lot van de werknemers van de
distributiesector “We hebben vorig jaar ook al de verhoogde
polyvalentie moeten slikken. In ruil werden ons stabiele uren beloofd.
Maar van die stabiliteit hebben we nog niet veel gemerkt. Vroeger
konden mensen met kinderen bijvoorbeeld kiezen om alleen kassawerk te
doen, zodat ze nooit voor 8u moesten beginnen.”

“De werkdag loopt
van 6u tot 21u ‘s avonds. Alleen de vrije dag is vast. We werken
bijna altijd op zaterdag. Officieel hebben we recht op negen vrije
zaterdagen maar probeer die maar eens aan te vragen.”

“Onze rooster
kennen we twee weken op voorhand. Het is te zeggen, op zaterdag wordt
de rooster van de volgende twee weken uitgehangen. Een avond met
vrienden plannen is heel moeilijk. Vergeet dat sociaal leven maar.
Een feestje zaterdagavond? Veel kans dat je tot 20u moet werken.”

“Als de loon- en
arbeidsvoorwaarden nog dalen, kunnen we misschien beter in de horeca
werken. Daar zijn de uren even moeilijk maar maken we tenminste nog
kans op een fooi. Lezen hoe hoog de
ontslagpremies zijn van de directieleden en dan horen dat wij te veel
verdienen, is zo frustrerend.”

“Fysiek is deze
job ook heel zwaar. Dat onderschat men wel eens. Heb je die stapels
bakken al eens gezien waarmee we de groenten- en fruitafdeling moeten
aanvullen? En sleep maar eens een hele dag met die paletten. Aan de
kassa zitten is dan weer mentaal zeer zwaar. Ik durf niet naar de rij
wachtenden te kijken die zuchten en blazen”, zegt Olga Vincke.

Volgende week is er
een nieuwe ondernemingsraad gepland. De vakbonden zijn alvast niet
van plan te onderhandelen tijdens de zomervakantie. “We gaan niet
achter de rug van de werknemers samenzitten. Tegen september willen
we een krachtsverhouding opbouwen”, zegt Myriam Delmée van de
socialistische vakbond BBTK.