– Vliegveld Popayan, maandag 16 juni 2014

Vandaag in Popayàn was er een contact voorzien
met het Ministerie van Arbeid en misschien ook met de lokale antenne van de
Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Vooral dat eerste was onvoorzien en
interesseerde ons erg.

Geen
vertrouwen in werking IAO

Eveneens onvoorzien was een kennismaking met de
afdeling van de vakbond CUT-Cauca en de voorzitter, Oscar Sanchez. Daardoor
hadden we opnieuw een mooi gevuld programma. En het stelde ons in de
gelegenheid om om 8 uur ‘s morgens ook voor een uur of twee in Popayàn op
verkenning te gaan, tot aan het standbeeld op de heuvel, waar de stichter van
Popayàn, Sebastiàn de Belalcàzar, over de stad uitkijkt.

Rond de tafel zaten twaalf mensen, van FENSUAGRO,
ONOF, ABVV, SINTRAIME en CUT-Caucu . Het moet gezegd: zeven mannen en vijf
vrouwen. Bijna gendergelijk…

De vergadering, die echt bedoeld was als
kennismakingsmoment, draaide al snel uit op een in kaart brengen van de diverse
problemen en het voorbereiden van de vergadering op het ministerie. Bovendien
vernamen we dat het contact met de afgevaardigde van de IAO niet apart maar
tegelijkertijd op het Ministerie zou plaatsvinden.

En voor de IAO hadden we toch wel wat vragen in
petto. Bijvoorbeeld: hoe komt het dat Colombia al tien jaar in de
Normencommissie van de IAO in Génève aan de agenda staat, terwijl er vanuit
IAO-Colombia nog nooit (!) enige rapportage gebeurd is? Terwijl het vanuit de
lokale IAO toch evident zou zijn de schendingen van de eigen conventies in
eigen land aan te klagen?

Tijdens deze vergadering bleek er dan ook allesbehalve
een groot vertrouwen te bestaan in de werking van de IAO, laat staan de impact
ervan op het terrein…

Afspraak
op het Ministerie van Arbeid

Na de lunch hadden we dus afspraak op het
Ministerie van Arbeid, met de directrice van de afdeling en twee
arbeidsinspecteurs, waarvan er één al snel terug uit de vergadering verdween. Tijdens
de vergadering werden we vervoegd door Laura Lopez, de afgevaardigde van de in
maart 2014 opgerichte afdeling van de IAO in Cauca.

Over het conflict met Falcon in Cajibio bleek
er een gans dossier te bestaan van de inspectiediensten, tot en met de
individuele dossiers van werknemers, maar dat dossier kon niet worden behandeld
in Popayàn en diende doorgestuurd naar Bogotà voor verder vervolg.

Hierover is verdere verduidelijking aan de orde.
De mensen zijn werkloos of arbeidsongeschikt, maar niet werkloos in de echte
zin van het woord… ze mogen niet werken en worden doorbetaald. En ze komen
dus elke werkdag naar het bedrijf om daar aanwezig te zijn en het geheel op
eigen houtje te onderhouden. Wie echter arbeidsongeschikt is, heeft geen
inkomen meer…

Wat dat betekent kan je zien aan de foto’s op
de blog van gisteren. De eerste foto is van Popayàn: leeg en verlaten. De
tweede is van een groot complex in Fàcatativa. In dienst en in bloei.

Aan de afgevaardigden van het Ministerie en de
IAO werd duidelijk gemaakt dat het bedrijf twee jaar geleden, toen de
werknemers zich begonnen te syndiceren, de deuren sloot omdat een schimmel de
productie bedreigde. We wezen erop dat dergelijke sluitingen, die samenvallen
met het feit dat werknemers zich beginnen te verenigen, voor ons geen toeval
meer zijn…

Het Ministerie van Arbeid in Bogotà zal dus
uiteindelijk moeten beslissen of Falcon de mensen mag ontslaan… of niet. Wanneer
deze beslissing zal vallen is niet duidelijk. We hebben samen met de
betrokken organisaties duidelijk gemaakt dat de mensen terug effectief tot het
werk moeten worden toegelaten.

Gebrekkige
arbeidsinspectie

Eerder ontluisterend was het verhaal van Laura
Lopez van IAO-Cauca. Weliswaar bestaat deze afdeling nog maar sinds maart 2014,
maar we waren in het bezit van de conclusies van de Normencommissie van de IAO van
3 juni ll, waar de “case” van Colombia deze keer handelde over de
gebrekkige arbeidsinspectie en dus over het niet-respecteren van de
IAO-Conventie 81.

Informeel bleek de IAO van Colombia op de
hoogte van het sociaal conflict bij Falcon. En werd een contact voorzien met de
viceminister van Arbeid om een sociale dialoog op te starten. Maar voor het
overige bleek de IAO-afgevaardigde van weinig op de hoogte.

We vroegen waarom de
IAO-Colombia nog nooit in Génève gerapporteerd heeft over de mistoestanden in
eigen land, terwijl andere vaste klanten in de Normencommissie, zoals pakweg
Myanmar, elk jaar een lokaal IAO-rapport inbrengen. Laura Lopez zei niet op de
hoogte te zijn van wat IAO-Bogotà doet.

We vroegen of er dan geen coördinatie is tussen
de regionale Colombiaanse IAO-afdelingen om tot een gezamenlijk rapport te
komen. Aangezien deze afdeling recent bestaat, kon ze daar niet op antwoorden. Haar
missie was waardig werk en de sociale dialoog te promoten, wat ons dan weer
eerder de taak leek van het Ministerie.

Maar het schrijnendste van alles was de reactie
van zowel deze lokale antenne van het Ministerie als van IAO dat ze geen idee
hadden van de dossiers, de aantallen werknemers, de schendingen van de
conventies… Het was bijna alsof ze blij waren door onze delegatie te worden
geïnformeerd!

De IAO zag het dus als haar voornaamste taak
het lokaal tripartite overleg te ondersteunen. Al zeggen alle betrokken
organisaties dat ze daar op het terrein geen enkel resultaat van zien…

Onze formele conclusie, die we ook
zullen overmaken per brief: we zullen de problemen in Cauca en meer specifiek
het dossier in Cajibio mee verder opvolgen. We zullen ook Colombia verder
blijven opvolgen en meer specifiek in de Normencommlssie toekijken op de rol
die de IAO daar zou moeten spelen. We zullen proberen nog een gesprek te
krijgen deze week met de IAO in Bogotà.

Eén ding is duidelijk: bij elke toekomstige missie
in dit land lijkt ons een contact met de IAO onontbeerlijk.

Onzekere
tijden

Na deze meeting verdwenen we terug richting
vliegveld na afscheid te hebben genomen van deze syndicalisten in La Cauca die,
zeker nu na de presidentsverkiezingen, opnieuw onzekere tijden lijken tegemoet
te gaan… Want vergis je niet: la Cauca is nog steeds een “warme”
regio, waar politie en leger massaal in het straatbeeld te zien zijn.

Vanaf morgen wordt er drie dagen intensief
gewerkt aan de planning en budgettering van het vervolg van ons solidariteitsproject
de komende twee jaar. Daarvoor zijn we welkom in het huis van de USO, de
Corporacion Aury Sarà, op tien minuten wandelen van ons hotel: het warme hart
van de vakbond van de petroleumarbeiders hier in Bogotà met wie het ABVV en de
Algemene Centrale eveneens samenwerkt.

Deze eerste drie dagen waren alvast bijhoorlijk
intens, ook emotioneel. Maar elke dag opnieuw is een leerschool…

Caroline Copers, algemeen secretaris Vlaams
ABVV, blogt deze week vanuit Colombia

Info over het solidariteitsproject op
www.bakstenenvoorbloemen.be