Ronnie Barkan (links) neemt deel aan een protest tegen de afscheidingsmuur op de West Bank. bron: Anne Paq / ActiveStills

Boycott from Within: “Israël heeft geen recht om een apartheidsstaat te zijn”

dinsdag 17 juni 2014 12:46
Spread the love

Het Israëlische parlement, de Knesset, heeft de laatste paar jaar
gedebatteerd over verschillende maatregelen die zijn ontworpen om
activisten te criminaliseren die solidariteit met de Palestijnen betuigen. Een van de resultaten was dat in 2011 een wet werd
aangenomen die vervolging mogelijk maakt van Israëli’s die voor een
boycot van Israëlische producten of instellingen pleiten.

Ronnie Barkan is een activist die tot de doelgroep van die wet behoort. Hij is medeoprichter van Boycott from Within, een Israëlische groep die de Palestijnse oproep voor
boycot, desinvestering en sancties tegen Israël actief ondersteunt.
Tijdens zijn bezoek aan Nederland eind mei, heb ik hem geïnterviewd.

Adri Nieuwhof: Wil je jezelf voorstellen?

Ronnie Barkan: Ik ben een witte, bevoorrechte,
Israëlische joodse man. De eigenschappen wit en man zijn door de natuur
bepaald, bevoorrecht en Israëlisch joods zijn door de staat. Het is
belangrijk om te benoemen dat ik tot de bevoorrechten hoor. Dat raakt de
kern van waar we over praten.

De staat Israël werd gesticht op basis van etnische zuivering,
etnische scheiding en etnische superioriteit die in wetten is
vastgelegd. Wat in  1948 begon ging onder de valse vlag van de wet door,
het afnemen van rechten van de anderen.

Ik ben in Nederland als onderdeel van een Europese tournee om vooral
over de BDS-campagne te spreken, om mensen aan te moedigen in actie te
komen. Omdat ik tot de bevoorrechten behoor, kan ik dingen zeggen die
anderen niet kunnen. Bijvoorbeeld, dat BDS niet tegen Israëli’s is maar
tegen de staat Israël. Dat BDS niet antisemitisch is maar tegen alle
vormen van racisme is, waaronder zionisme. Bevoorrecht zijn maakt dat
mijn stem meer betekenis en verantwoordelijkheid met zich meebrengt.
Mensen zouden naar de Palestijnen moeten luisteren maar als een
bevoorrecht persoon die zij aan zij met de Palestijnen zich verzet moet
ik spreken voor de mensen naar wie niet wordt geluisterd.

AN: Wat zijn jouw voornaamste activiteiten? Groeit Boycott from Within?

RB: Het grootste deel van mijn tijd investeer ik in
BDS-activiteiten, voornamelijk met de kleine groep die we hebben
opgericht, Boycot from Within. Wij schrijven niet voor, maar
ondersteunen de Palestijnen, doen mee als groep geprivilegieerden. De
groep maakt het voor Israëli’s mogelijk om hun steun voor de BDS-oproep
te betuigen. Nadat individuen als [de academici] Ilan Pappe en Tanya
Reinhart persoonlijk werden aangevallen voor hun steun aan BDS, besloten
we om als groep te opereren. Het gaat niet om de aantallen. Het is
duidelijk dat er vraag is naar onze instemming, onderschrijving van
BDS-activiteiten.

Wat we ook doen is informatie geven omdat we ter plaatse zijn en
toegang hebben tot bronnen in het Hebreeuws, om BDS te ondersteunen. En
het is succesvol gebleken.

Ten derde richten we ons op de culturele boycot. De richtlijnen van PACBI
(Palestinian Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israel)
zijn duidelijk. Israëlische artiesten zullen geboycot worden als zij als
ambassadeurs van Israël optreden of helpen met het witwassen van
Israëlische apartheid. Artiesten die in Israël optreden proberen we te
benaderen.

We leggen aan hen uit dat er een duidelijk gemarkeerde picketline is
en dat zij kiezen aan welke kant van de lijn zij staan. Hun besluit over
optreden in Israël is politiek, en dat “muziek universeel is” is geen
argument. Als zij voor een optreden onder apartheid kiezen, dan
legitimeren zij dit en zullen zij door het regime worden gebruikt. Zij
kunnen kiezen om aan de goede kant van de geschiedenis te staan door
niet op te treden.

Ik ben erg blij dat zulke artiesten meer moeite doen zich af te
vragen waar zij staan. Op het moment worden in Israël, wanneer een
optreden is geprogrammeerd, gelijk al vragen gesteld in de media of het
optreden wel door zal gaan.

De culturele boycot raakt een zenuw in de Israëlische samenleving.
Dat is anders dan de boycot van bedrijven, die vaak binnen het kader van
1967 blijft [de bezette Westelijke-Jordaanoever en Gaza]. Het gaat meer
om het weigeren legitimiteit aan de staat Israël in zijn huidige vorm
te verlenen. Het stimuleert discussie over de boycot. In Israël is meer
discussie, men houdt er niet van, maar mensen voelen zich gedwongen
erover te praten. Dat is belangrijk.

Tot de BDS-oproep werd gepubliceerd was het populair om over Israël
te praten als de enige democratie in het Midden-Oosten, ook al is het
geen democratie en was het dat nooit, zelfs nog geen begin ervan. Een
aantal jaren later beginnen Israëli’s en de wereld over Israël te praten
als een gebrekkige democratie. En nu, tien jaar later, noemt [de
minister van Buitenlandse Zaken van de VS] John Kerry apartheid in
verband met Israël.

Dat is erg belangrijk. Apartheid is een misdaad tegen de
menselijkheid en alle mensen en staten hebben de plicht deze misdaad te
bestrijden.

AN: Heb jij contact met BDS-activisten in andere landen? Heb je ideeën voor verbeteringen van de campagne?

RB: De BDS-campagne is gedecentraliseerd en het
Palestijnse leiderschap bepaalt de richtlijnen. Sommige mensen hebben de
misvatting dat het erom gaat de banden en de communicatie te verbreken.
Maar we zien dat het tegenovergestelde waar is. Wij blijven bruggen
bouwen en nieuwe wegen van communicatie zoeken met elke mogelijke
BDS-groep of daarbij aangeslotenen.

Boycott from Within speelt een
rol in het nadenken over toekomstige acties wereldwijd. Ik denk dat
het nodig is om veel meer strategieën te bedenken. Wij hebben veel
vooruitgang geboekt. BDS heeft officials in de VS bereikt en [de
Israëlische premier Benjamin] Netanyahu sprak erover tijdens een
AIPAC [American Israel Public Affairs Committee] conferentie.

Omdat we relatief klein zijn en verspreid, ligt onze kracht in
samenwerken en strategieën bedenken. Wij moeten de discussie in de
reguliere media krijgen. Toen Scarlett Johansson zich op het terrein van
BDS begaf, waren er een handvol activisten nodig om haar en de rol die
Oxfam speelde aan de kaak te stellen. Het werd een groot punt. Wanneer
dit de belangrijke media in de VS bereikt, dan doen we het goed. Het is
een grote stap vooruit.

Ik denk dat we de BDS-campagne kunnen verbeteren door ervaringen te
delen, door evenementen die georganiseerd worden en door informatie te
delen.

AN: Er zijn e-mailgroepen die dat doen rond
bepaalde thema’s, bijvoorbeeld rond het mobiliseren tegen bedrijven die
van de bezetting profiteren zoals Veolia en G4S.

RB: E-mailgroepen zijn beperkt. Als iemand in
Utrecht mee wil doen, dan moet de informatie toegankelijk zijn. Het moet
niet afhangen van of je een vriend hebt met een vriend die misschien
meer informatie heeft. Facebookgroepen kunnen zo’n platform bieden. Het
is een uitdaging om meer mensen erbij te betrekken. Wij moeten manieren
vinden die meer mensen in staat stellen om met de BDS-campagne mee te
doen.

AN: Jij bent een gewetensbezwaarde dienstweigeraar. Heb je contact met andere dienstweigeraars? Hoe kunnen we hen ondersteunen?

RB: Toen ik dienstweigeraar met gewetensbezwaren
werd, had dat nog niet deze term. Ik voelde dat ik geen deel van het
leger wilde uitmaken. Toen ik werd vrijgesteld van het leger, was dat
het moment waarop New Profile ontstond [New Profile is een groep die
zich inzet voor de demilitarisering van de Israëlische maatschappij].
Het belangrijkste dat gedaan moet worden is beknopte informatie geven in
plaats van de tendentieuze informatie of propaganda die beschikbaar is.
En een ondersteunend netwerk bieden.

Op het moment zitten twee gewetensbezwaarde dienstweigeraars in de
gevangenis, een druze en een orthodoxe jood. Deze dienstweigeraars doen
prachtig werk door op te staan tegen alles waar de Israëlische
samenleving voor staat. Maar ik denk niet dat de beweging groeit. Er
zijn een handvol dissidenten, dat is het.

Iemand die het heeft over links in Israël of het vredeskamp liegt of
is onwetend. Links in Israël bestaat niet en heeft nooit bestaan. Alleen
een handvol dissidenten.

Maar het gaat niet alleen om de aantallen. Zich uitspreken tegen
onderdrukking is op zich belangrijk. Toen de anti-BDS-wet werd
aangenomen, publiceerden wij onze Boycott from Within
verklaring. We noemden het “Wij zwijgen niet”, geïnspireerd door de
Duitse dissidenten van de Witte Roos-verzetsgroep. Het is belangrijk om
te spreken en geen greintje legitimiteit te verlenen aan het
zionistische project in Palestina.

AN: Wat is jouw reactie op beweringen dat BDS Israël zal vernietigen?

RB: Ja, dat horen we inderdaad. Als wij aandringen
op gelijke rechten voor iedereen [een van de eisen van de BDS-oproep]
zal het tot de vernietiging van Israël leiden. Dat zegt veel over
Israël. Een einde maken aan apartheid ging om apartheid, niet om de Zuid
Afrikaanse staat.

BDS steunt de strijd voor gelijke rechten. BDS richt zich op het
karakter van de staat Israël die op etnische zuivering, etnische
scheiding en etnische superioriteit is gebaseerd. Elke Israëlische
regering maakt zich zorgen over het behoud van de demografische
meerderheid. Als het veiligheidsapparaat van de staat een verandering
van de demografische samenstelling een veiligheidsdreiging vindt, wat
zegt dat? Het zegt dat het tot op het bot onwettig is.

Wanneer Netanyahu erkenning van Israël als joodse staat door Abbas
als voorwaarde stelt voor onderhandelingen, dan is dat een onrechtmatige
eis. Geen land heeft het recht om een overheersingsstaat te zijn. Op
dezelfde manier als in Zuid Afrika de witten niet konden overheersen,
kan in Israël de alleenheerschappij niet voor Joden zijn.

Deze manier van denken in etnische overheersing is zo algemeen
aanvaard dat zelfs zogenaamde liberale organisaties, die zeggen dat ze
voor vrede en mensenrechten zijn, de rechten van Palestijnen alleen
erkennen voor zover zij geen inbreuk maken op hun eigen rechten en
privileges.

Zij zullen tegen de bezetting van ‘67 zijn terwijl zij het
overheersingskarakter van de staat Israël zullen rechtvaardigen. Zulke
organisaties hebben een betoog vol leugens over Israël ontwikkeld en dit
tot kunstvorm verheven. Zij hebben het over de stevige democratische
grondslag van Israël , over het vechten voor de democratie, terwijl ze
weigeren om een woord te wijden aan apartheid of zelfs Palestijnse
vluchtelingen. Zij zullen de rechten van vluchtelingen uit Afrika
beschermen zolang er geen vluchteling uit Palestina mag terugkomen.

Dit artikel verscheen eerder op de nieuwssite The Electronic Intifada en is door de auteur vertaald voor Jaffadok.

take down
the paywall
steun ons nu!