Zwarte Zondag, tweede editie

Zwarte Zondag, tweede editie

Over de machtsgreep van rechts en de democratische illusie.

maandag 26 mei 2014 06:54
Spread the love

DeWereldMorgen.be

Hoe cynisch kan men worden? “De moeder aller verkiezingen’; ‘Een feest voor de democratie’. Al wat de klok slaat in de mainstream-media deze morgen.

Neen, dit was de tweede editie van Zwarte Zondag. En zoals het tweede edities past,  groter dan de vorige. Drieëntwintig jaar geleden haalde het Vlaams Blok minder dan zeven procent van de stemmen. Alle rechtse partijen samen konden ongeveer de helft van de kiezers overtuigen. Gisteren stemde ongeveer driekwart van de Vlaamse kiezers en meer dan de helft van de Brusselse en de Waalse op rechtse partijen. Op de infame ‘Reichstag’-verkiezingen in Duitsland in 1932, waar Hitler de facto aan de macht kwam, stemde minder dan de helft van de Duitsers rechts. Maar het is natuurlijk niet ‘bon ton’ om daar aan te herinneren of ernaar te verwijzen. Fûhrer De Wever kondigde al meermaals aan dat hij niet meer zal reageren op zulke insinuaties.

De meerderheid heeft beslist, daar moeten we ons dus maar bij neerleggen. A billion Chinese can’t be wrong. Nogmaals neen. Het loont de moeite om eens te bekijken hoe rechts deze monsterscore kon behalen, hoe groot het ‘feest’ voor de democratie was.

In de eerste plaats was het de eerste maal dat het platte populisme dat het Vlaams Blok destijds groot (hoewel) maakte, schaamteloos werd overgenomen door een ‘respectabele’ partij, die daarvoor, in tegenstelling tot hun ‘zwarte’ voorgangers, amper kritiek te verwerken kreeg.  Werklozen zijn luie profiteurs en willen niet werken; als men hier wil leven moet men zich 100 procent assimileren aan onze waarden en normen; onze welvaartstaat is te duur, dus de gewone man moet de buikriem aanhalen en we moeten de bedrijven meer ruimte geven zodat de (neoliberale) economie terug kan aantrekken, dan komt alles wel goed; als men iemand opmerkt die profiteert of ‘overlast’ (wat een woord!) veroorzaakt, is het niet meer dan burgerplicht om die aan te geven aan de bevoegde instanties. Neen, geen Vlaams Belang-standpunten, maar die van N-VA.

In de tweede plaats is er de verfoeilijke rol die gespeeld werd en wordt door de mainstream-media. Deze verkiezingen werden door hen al op voorhand vervalst, in het voordeel van rechts, N-VA op kop. De ridicule maar effectieve optredens van De Wever in spelprogramma’s en lichte amusementsprogramma’s waren er alleen omdat zij de kijkcijfers ten goede kwamen, het hersenspoelende effect werd niet in rekening gebracht. Maar deze media namen ook een actieve rol op zich. Denk maar aan de ‘Stemtest’ – eigenlijk onverholen stemadvies. Het weren van PVDA, die vooraf beloofde goed te zullen scoren, is effectief gebleken (in Vlaanderen en Brussel toch). En deze startegie wordt verdergezet. Op het radionieuws deze morgen geen woord over de vooruitgang van PVDA die zij eender hoe wisten te bereiken. Doodzwijgen noemt men dat.

Maar het ging verder dan dat. Als men op alle stellingen van de stemtest, zonder ze te lezen, ‘oneens’ antwoordde, kwam je voor meer dan zestig procent overeen met N-VA (zie screenshot), eender of het voor het Vlaamse, Brusselse of federale niveau was. Dit was compleet onafhankelijk van de inhoud van de stellingen. Alle ontevreden mensen, die nu eenmaal de neiging hebben om het met alles oneens te zijn, kregen dus het advies op N-VA te stemmen. Geen toeval, vergeet niet dat er gerespecteerde sociologen achter deze stemtest zaten. En ontevreden mensen in overvloed. Niet verwonderlijk in tijden van uitzichtloze crisis. Ik zal maar niet opnieuw verwijzen naar het Duitsland van de jaren dertig, zeker.

En dan nu opnieuw het doek omhoog voor het tweede bedrijf: de vorming van de verschillende regeringen. N-VA is de grote overwinnaar, maar niet ‘incontournable’ (tiens, nu kennen ze ineens Frans). Lulkoek. Links is ‘contournable’, zelfs in Wallonië. Ik vrees dat we deze keer niet anderhalf jaar zullen moeten wachten op een (rechtse) federale regering.

Ten slotte hoor je tegenwoordig het belangrijkste in wat niet gezegd, zelfs bewust verzwegen, wordt in de media. Als je even tussen de lijnen leest, kijkt of luistert. Het aantal blanco stemmen is historisch laag, zo hoor je. Maar gisteren sprak men nog over acht miljoen stemplichtige Belgen, en vandaag over ‘meer dan vier miljoen’ uitgebrachte stemmen. Bijna de helft van de Belgen die, ondanks de stemplicht, niet gingen kiezen? Zelf kan ik het amper geloven. Misschien heb ik het misverstaan, en ging het enkel over de Vlaamse kiezers, eenduidigheid is geen sterkte van de nieuwsdienst en ik vond op internet geen bevestiging van dit cijfer. Maar als het zo zou zijn, is dat dat geen democratisch signaal, of beter een signaal over de teleurstelling in de zogenaamde democratie? En zelfs als het alleen over Vlaamse kiezers ging, dan spreken we nog over bijna twintig procent abstinentie.

Ik denk dat het bij deze niet-kiezers is dat gemobiliseerd moet worden voor een echte democratie voor de toekomst. Niet een schijndemocratie waarbij de industriëlen en grootkapitaalbezitters een aantal handpop-politici opvoeren en zich ondertussen verder verrijken, ongevoelig voor de sociale en ecologische tragedie die ze bewerkstelligen. Een democratie die we zien proberen doorbreken in Spanje en Griekenland, waar moegetergde burgers de poppenkast afbreken en de handen in de poppen laten zien.

Dat zal niet zonder slag of stoot gaan. Ik zou al maar kasseien en oude meubelen opzij beginnen leggen, de barricades kunnen niet ver meer zijn. En ‘venceremos!’, hoop ik met heel mijn hart. Of we zullen allen, rechts en links, roemloos ten onder gaan.

take down
the paywall
steun ons nu!