De echte verandering start buiten het parlement

De echte verandering start buiten het parlement

maandag 26 mei 2014 13:35
Spread the love

Hoe zou de gematigde
NVA’er zich voelen bij een overwinning die enkel mogelijk werd
dankzij een groot aandeel stemmen van extreem-rechtse racisten? In
2009 stemde 13 procent op Vlaams niveau voor de NVA, gisteren was dat
maar liefst 31 procent. Een deel van die stemmen haalt men bij CD&V,
Open VLD en LDD. Het grootste deel van de stemmen is te danken aan
overgelopen Vlaams Belangers. De daling van 9,5 procent voor deze
partij gaat hoogstwaarschijnlijk integraal naar de NVA. Slim gezien
van deze kiezers want hoewel de NVA iets softer is, worden zij
tenminste niet belemmerd door een cordon sanitaire. Iets minder dan
een derde van de kiezers van de NVA stemde vijf jaar geleden dus
voor een partij die staat voor de afschaffing van regularisatie, de
bouw van nieuwe asielcentra en de intrekking van de erkenning van de
islam. Ik zou me als gematigde NVA’er niet echt op mijn gemak voelen
tussen al die voorstanders van bokshandschoenen en stokken achter de
deur. Ik verheug me al op de ontgoocheling die deze kiezers te beurt
zal vallen als hun extremistische gedachtegoed ten onder gaat aan de
Belgische kunst van het compromis. Of zal de NVA om deze kiezers
tevreden te houden nog meer naar (extreem-)rechts opschuiven?

Naast NVA doet ook
de ‘Ik ben niet wit, ik ben niet zwart, ik ben grijs’-partij het
relatief goed. De CD&V en NVA kunnen samen een ruime meerderheid
halen. Die Vlaamse coalitieregering zou een dramatische invloed
hebben op de leefbaarheid van Antwerpen. Als partijen van de huidige
meerderheid zijn zij voorstanders van het BAM-tracé waardoor een
volledige overkapping van de Ring onmogelijk wordt. Er is één
lichtpuntje: de partijen die het Ringlandinitiatief ondersteunen,
staan ook sterk in Antwerpen. Groen en PVDA halen er samen 23
procent. Eén ding staat vast: politiek is niet alleen iets dat
toebehoort aan het parlement. Zij die politiek herleiden tot een
noodzakelijk kwaad waarbij men om de vijf jaar een bolletje moet
kleuren en men dan weer politiek apathisch kan verder struinen,
behoren hoogstwaarschijnlijk tot het NVA-kamp. Zij die hun idealen
ook verdedigen via het maatschappelijk middenveld, waar Ringland
prachtig in slaagt, behoren hoogstwaarschijnlijk tot de toekomstige
oppositiepartijen. Het engagement van de duizenden burgers die nu
meevechten voor Ringland zal de komende jaren zeker niet gaan liggen.
Integendeel zelfs, hoe rechtser het beleid, hoe actiever het
maatschappelijk middenveld. En daar is een goede reden voor: zij
maken zich wel zorgen over de huidige beslissingen van de regering en
zijn wel bezorgd over de toekomst. Zij hechten geen belang aan de
populaire stemmenkanonnen maar streven naar een duurzaam
langetermijndenken.

Als we kijken naar
de laatste tientallen jaren Belgische politiek, heeft de
regeringsdeelname van linkse partijen dan echt zoveel veranderd? Komt
de echte verandering niet van het maatschappelijk middenveld? Zijn
het niet eerder de duurzame, groene en verfrissende
burgerinitiatieven die de echte verandering in gang hebben gezet? Die
initiatieven bestaan onder andere uit Ringland, de revival van de
moestuin en de sociale projecten daarrond, kleine acties zoals de
Critical Mass en het bezetten van de Turnhoutsebaan, Picknick the
Streets voor een autovrij Brussel, sociale wijkprojecten zoals het
lokale muntsysteem in het Gentse Rabot en de
veerkracht van de milieubeweging. Het zijn die kleine bewegingen die
een alternatief kunnen vormen voor de verroeste denkkaders van de
traditionele partijen. Het verlies van links in de verkiezingen
moeten we dus niet al te lang beschouwen als een nederlaag maar
eerder als het startpunt van vijf lange jaren maatschappelijke strijd
tegen de achterhaalde ideeën van de overwinnaars.

take down
the paywall
steun ons nu!