Hoeveel mag mijn baas verdienen?

Hoge lonen voor bankdirecteurs, zelfs indien zij slecht gepresteerd hebben. Grote bonussen waarbij de winst van de lotto bij verbleekt. Topsporters die zoveel geld verdienen, dat je de bedragen niet eens kunt vatten. Allemaal schering en inslag, en zelfs aanvaard door de armsten onder ons. Maar kan het niet anders? Ik gun hun hun rijkdom wel, maar kan er een maximum op staan?

maandag 28 april 2014 21:38
Spread the love

We zitten in een machtstrijd waar de top aan zelfbediening
doet. Maar is dat wel rechtvaardig? Wat is gangbaar? Wat is aanvaardbaar? Wat
wordt ervaren als ‘genoeg’?

Je hebt twee soorten veelverdieners: de top van de
bedrijfswereld, de banken et cetera, en de top van de sportwereld. Beide hebben
niets met elkaar te maken en hebben een andere appreciatie van het volk. Er
dienen dus twee maattabellen voor gemaakt te worden.

Bedrijfswereld:

Wat zijn de criteria die iemand meer doet verdienen dan een
ander? De hiërarchie is hier het duidelijkste in. Je hebt het basisloon van een
werknemer op de vloer. Daarboven heb je een ploegleider, daarboven de leider
van de ploegleiders. Elke stap zou maximaal 1,5 het loon mogen zijn van het
niveau eronder. Hoeveel stappen dat je omhoog kan gaan, zou moeten afhangen van
hoeveel personeel er in het bedrijf werkt. Stel voor een KMO maximaal zes
stappen in en voor een multinational maximaal 10 stappen. Dit is ongeveer al
meer dan dat er op een natuurlijke manier gangbaar is. Let wel, bij stap zes
verdien je al elf keer het basisloon, bij stap tien is dit al zestig keer het
basisloon. Hoe meer de basis verdient, hoe meer de top mag verdienen. Als dat
geen aangenaam bijverschijnsel is? Om een voorbeeldje te geven: is het
gemiddelde loon op de werkvloer 2500 euro bruto, dan mag de baas al automatisch
144.000 euro per maand verdienen.

Maar dat is nog niet alles: er komen randvoorwaarden bij
die het loon met een aanzienlijke factor omhoog kunnen trekken. We kunnen
stellen van hoe meer personeel er in de onderneming zit, hoe moeilijker de taak
en hoe meer verantwoordelijkheid men draagt. We stellen daarom een
ladderdiagram in van 10 personeelsleden (factor 1) tot 100.000 personeelsleden,
wat de maximumfactor geeft, namelijk 10. Het basisloon van daarstraks (144.000
euro) mag daarom vermenigvuldigd worden met 10. Dan heb je 600 keer het basisloon
op de werkvloer, let wel, hoe meer de werkvloer verdient, hoe interessanter het
wordt voor de baas! Maar we zijn in een gulle bui. We geven nog een factor voor
het aantal klanten dat het bedrijf heeft. Hoe meer klanten, hoe moeilijker het
te besturen is door klachten en gegevensbeheer. Hier kunnen we ook nog een
factor aan kleven: voor deze gaan we in stappen van 500 klanten (factor 1) tot
100 miljoen klanten (factor 10). Voor uitzonderlijk grote bedrijven zijn er
uitzonderlijk grote gages mogelijk.

Deze laatste stap kan bijvoorbeeld ook vervangen worden door
de omzet wat dagelijks door de handen 
van de werknemer gaat. Dat moet dan nog verder uitgewerkt worden. Dit is
dan specifiek voor banken en zo.

Een wildgroei wordt dus aan banden gelegd. Voor elke
bedrijfsleider kan men een gage berekenen wat ie maximaal mag verdienen.
Verdient ie meer, dan moet dit automatisch naar de maatschappij terugvloeien.

Topsport

Voor sporters dienen natuurlijk andere criteria opgesteld
te worden. Het gaat hier ook over
populariteit en de prestatie die elk weekend gelegd wordt voor een publiek. Maar
met een beetje goede wil, kunnen we daar ook iets op bedenken.

We kunnen als basiswedde het gemiddeld loon van de
supporters rekenen. Gaat het om een stadion in Spanje, dan kennen we daar het
basisloon van de gemiddelde Spanjaard. Voor de sporter kunnen we dan een
trapsysteem bedenken van 100  kijkers,
bijvoorbeeld zwemmen of biljart, tot 100.000 toeschouwers in een stadion
(factor 10). Maar dit zijn niet alle supporters; we kunnen ook de tv-kijkers
mee in de berekening nemen, van 100.000 kijkers tot 100 miljoen kijkers. Het
loon is in de top dus al 100 maal het basisloon van een werknemer. Daarbovenop
mag een sporter vrij 50% van de merchandising behouden. En het
bonussysteem van de sponsor. Het loon kan dus nog aanzienlijk oplopen. En anders
dan nu, men moet het wel onder eenzelfde belastingsstelsel als een arbeider aangeven,
de personenbelasting dus. Een 
aanzienlijk deel van de rijkdom vloeit dan ook terug naar de
gemeenschap.

Als men eenduidige regels heeft voor het bepalen van een
toploon, dan zullen de excessen van het vrij opbod tegengewerkt worden. Maar
wat dan als een club zoveel meer wil geven voor een speler, opdat die bij hen komt
spelen… dan mag het overschot ook naar de gemeenschap terugvloeien, en dan
liefst nog naar de armste categorie, in plaats van dat dit enkel één persoon
ten goede komt. Of is het zo dat de topsporters het enkel voor het geld doen?

take down
the paywall
steun ons nu!