Leien: vier verkeerslichten om rechtdoor te rijden
Nieuws, Antwerpen -

Fietsen in Antwerpen: werk aan de winkel

In de stad is de fiets hét ideale vervoersmiddel. Steeds meer politici erkennen dit. Maar als puntje bij paaltje komt blijft het blijkbaar moeilijk om de Vlaamse fietser het comfort en de veiligheid te gunnen die hij/zij verdient. Dat blijkt ook weer uit het recent gelanceerde voorontwerp van het Antwerpse mobiliteitsplan. Om het bestuur een handje te helpen, somt onze redacteur hier alvast elf Antwerpse plaatsen op die dringend beter moeten.

dinsdag 22 april 2014 16:37
Spread the love

Over een occasionele hoge dorpel of een put in het wegdek,
doet de gemiddelde stadsfietser niet moeilijk. Het wordt al lastiger om het goede humeur te bewaren als gevaarlijke punten niet
worden aangepakt terwijl ze al lang bekend zijn bij beleidsmakers. Helemaal wraakroepend is het wanneer
de tweewieler op recent heraangelegde straten en pleinen de laagste prioriteit
kreeg, of gewoon over het hoofd werd gezien. Helaas telt Antwerpen heel wat
plaatsen waar het lachen de fietser vergaat.

De fietser vergeten

Een mooi voorbeeld van onbegrijpelijke recente
infrastructuurwerken, is het kruispunt
aan de Nationale Bank
.  Hoewel de
Mechelsesteenweg een grote invalsweg is, werd het fietspad er om raadselachtige
redenen niet doorgetrokken en kan je dus niet rechtdoor de stad in. Fietsers
worden er geacht rechts- en vervolgens weer linksaf te slaan en twee (!) verkeerslichten
te passeren als ze naar de Leopoldstraat willen. Resultaat: in plaats van fluks
de stad in te zoeven, doe je met een beetje pech een dikke tien minuten over
één kruispunt.

Wat extra verkeerslichten en omwegen voor fietsers betreft,
kapen de Leien echter de hoofdprijs
weg. Fietsers die op de Frankrijklei rechtdoor fietsen richting het Zuid,
moeten vlak voor en ter hoogte van het Theaterplein zo vaak voorrang verlenen
aan trams en auto’s die van de binnenbaan naar de buitenbaan rijden, dat ze
niet één, niet twee, maar soms wel vier keer kort achter elkaar voor een rood
licht moeten wachten. En dat, inderdaad, om gewoon rechtdoor te kunnen fietsen.
 

Parijs-Roubaix

Recent heraangelegd, en niet voorzien op fietsers, is het
stukje markt tussen Hopland en het Theaterplein
(De Maria-Pijpelincxstraat). De kasseien daar zijn nauwelijks comfortabel bewandelbaar,
laat staan fietsproof. Reden waarom alle pleingebruikers hun toevlucht zoeken
tot de enige vlakke strook in het midden. Alleen wees de stad er onlangs nog fijntjes
op dat fietsers niet moeten denken dat die strook voor hen bedoeld is. Lees:
als fietser blijf je hier eigenlijk beter weg.

Van Hopland zelf
zou je trouwens ook bijna denken dat het speciaal werd heraangelegd om de
schokbestendigheid van het Antwerpse fietsmateriaal te testen. Terwijl voetgangers
flaneren over de metersbrede biljartvlakke stoep, moeten fietsers er tussen de
auto’s dokkeren over een haast rustiek aandoende weg met
Parijs-Roubaix-allures. Daar kan Tom Boonen in Mol een puntje aan zuigen.

Ook de Guldenvliesstraat
verdient de titel van Hellestrook. Petje af voor fietsers die erin slagen deze
hele straat in het zadel te blijven. De dagelijkse gebruiker riskeert evenwel
een lopende rekening bij de plaatselijke fietsenmaker. Deze Berchemse hobbels
en bobbels – ook nog eens geflankeerd door vervaarlijke tramsporen – verdienen
het te worden uitgeroepen tot toeristische attractie, onze hoogsteigen
Antwerpse ‘Carrefour de l’arbre’!.  

Kick

Wie houdt van kicks hoeft in Antwerpen trouwens niet te
grijpen naar drugs of snelle wagens. Het volstaat om al fietsend het kruispunt van de Paardenmarkt met de Leien
(richting Vondelstaat) over te steken tijdens de spits. Hier kruisen vier
rijvakken de brede Leien, maar er werd vreemd genoeg nooit iets voorzien voor
fietsers. Ondanks de vele scholen en hogescholen in de omgeving, zit er daar bijgevolg
niks anders op dan jezelf dapper tussen de snel optrekkende wagens naast en
achter je te manouvreren. Een bank vooruit voor wie zonder bibberen de overkant
bereikt.  

Aan die overkant wacht trouwens nog zo’n knap staaltje
ruimtelijke ordening. Het nieuw aangelegde Sint-Jansplein is een gigantische open vlakte. Alleen werd in geen enkele van de
drie flankerende straten aan een fietspad gedacht. Gezien de afmetingen van het
plein, ziet het kleinste kind nochtans dat men langs elke zijde van het plein
probleemloos een fietspad had kunnen uitsparen. Geen overbodige luxe op een
plek met zoveel doorgaand verkeer.  

Een hallucinant gevaarlijke plek is het kruispunt aan de Stenenbrug. Wie vanuit Deurne met
belgerinkel de stad in wil, wordt er plotseling getrakteerd op een ware
killer-wegversmalling. Net voorbij het kruispunt, onder de brug, moet je je als
fietser tussen nietsvermoedende en gretig optrekkende automobilisten proberen
te wringen, terwijl daar helemaal geen plaats voor is. Bovendien is de weg even
verder ook nog eens zo smal dat je als fietser onmogelijk voorbij de vaak lange
files raakt. Weinig ouders staan te springen hun kind vanuit Deurne naar hun school
in Borgerhout te laten fietsen. 

Levende
verkeersdrempel

Verder is ook de heraanleg van de Nationalestraat geen onverdeeld succes. Voor de fietser ging het er
zelfs op achteruit. Niet alleen moet deze straat nog steeds veel meer verkeer
slikken dan ze aankan, dankzij de verbrede tramhaltes moeten fietsers er
halsbrekend tussen de tramsporen laveren.  

En ook de Turnhoutsebaan
blijft een treurig hoofdstuk in de Antwerpse fietsgeschiedenis. Tram en bus
krijgen er ruim plaats op het middenvak en automobilisten kunnen er lustig de
stad in en uit brommen én aan weerszijden parkeren. Maar fietsers die hun leven
lief hebben, blijven er best gewoon weg. De rijbaan is er immers zo smal dat
fietser en automobilist er voortdurend in conflict komen met elkaar. De
dubbelparkeerders maken de ellende compleet. Tragisch is dat deze weg bewust zo
werd aangelegd. Fietsers fungeren er namelijk als ‘levende verkeersdrempel’. Volgens
het plan zouden automobilisten – bezorgd als ze zijn om het welzijn van
fietsers – trager gaan rijden door de fietsers op de rijbaan. Iedereen met
gezond verstand kon het resultaat voorspellen: op de Turnhoutsebaan geldt nu
het recht van de sterkste (of de meest roekeloze)… 

Maar het zijn niet alleen de wegen, soms zijn het de
fietsenstallingen die doen uitschijnen dat het stadsbestuur geen kaas heeft
gegeten van fietsen. Pendelaars worden aan het Centraal Station verplicht hun fiets te parkeren in de ondergrondse
garage. Wie zijn fiets bovengronds argeloos aan een paal vastbindt, riskeert
zelfs een boete. Alleen vinden fietseigenaars hun stalen ros ondergronds
voortdurend gevandaliseerd terug. En na zonsondergang is het er ook nog eens
bepaald onguur toeven.  

Niet al kommer en
kwel

Uiteraard is het niet overal huilen met de pet op voor de
Antwerpse fietser. De pas opnieuw aangelegde Paleisstraat kreeg een parel van
een fietspad, idem dito voor de Montignystraat. Ook het kruispunt met de
A12/VIIde Olympiadelaan/Jan Van Rijswijklaan is erop vooruit gegaan. Daarnaast
blijft het ringfietspad een absolute topper, is het fijn peddelen van het Centraal
Station naar Berchem Station en ziet de fietsbrug in aanbouw er daar
veelbelovend uit. Bovendien is Antwerpen terecht trots op haar uiterst
functionele en goedkope Velo-fietsdeelsysteem. De fietsjes zijn stukken beter
en gebruiksvriendelijker dan die van pakweg Barcelona, Parijs en Stockholm. Het
is halsreikend uitkijken naar het moment waarop ze buiten de Singel worden
ingevoerd. 

Maar deze pluspunten wegen niet op tegen de vele
fietsverkeerskundige kemels die de stad rijk is. Want helaas dekken de
hierboven genoemde elf punten lang niet de hele lading. Iedereen die wel eens
fietst in Antwerpen, zal het lijstje kunnen vervolledigen met erbarmelijk
aangelegde kruispunten, slechte wegen en plaatsen waar bij heraanleg geen rekening
werd gehouden met de tweewieler. Als schepen Koen Kennis het meent als hij zegt
dat hij het fietsen in zijn stad wil bevorderen, dan heeft hij nog heel wat
werk voor de boeg. Allez! Roulez!

take down
the paywall
steun ons nu!