Het sociaal conflict draait rond de eenzijdige
opzegging van de CAO’s door de directie van Lanxess. De werknemers
pikken het niet dat de directie zonder enig overleg beknibbeld op de overeengekomen arbeidsvoorwaarden. Met meer dan zeventig procent
stemden de arbeiders tot twee maal in om te blijven staken. De
directie besliste ook prompt om alle 243 arbeiders buiten te sluiten.
“Naast het eenzijdig opzeggen van de CAO’s,
heeft de directie ook twee keer een kortgeding aangespannen en twee
keer ongelijk gekregen van de rechter. Ze hopen op die manier de
solidariteit te breken. Maar dit sterkt ons alleen maar”, klinkt
het aan het stakingspiket.
Aan de poorten
Aan de poorten van Lanxess verwarmt een klein groepje
arbeiders zich aan een vuurtje. Her en der liggen
paletten voor haastig opgezette tenten, versiert met
vakbondsvlaggen. Ze hebben het nieuws vernomen van de afgesprongen
verzoeningsvergadering. “Dat verbaast ons niet,” zeggen de
arbeiders. “De arrogantie van de directie kent geen grenzen.” De
arbeiders blijven liever anoniem uit schrik voor sancties.
“Wij willen niet eens
‘sociaal’ overleg maar gewoon ‘een’ overleg”, zegt Patrick
Lodewijckx secretaris bij ABVV Chemie.
“Patroons zijn allang niet meer sociaal. En hier bij Lanxess
weigert men pertinent elke vorm van overleg. Daarom is de
verzoeningsvergadering van gisteren ook op niets uitgedraaid. De
directie wil het recht behouden om zonder enig overleg bestaande
voorwaarden af te schaffen.”
Kip met gouden eieren
“We vragen geen opslag. Er is een nulnorm
vanuit de regering. Maar dat er daarenboven ook nog eens op de
rechten van de werknemers wordt ingegrepen is een stap te ver.”
“Zo wil men concreet het “vuil uur”
afschaffen. Dat is een uur extra betaald per dag dat werknemers in
een luchtdicht pak moeten werken met gevaarlijke producten en giftige
gassen. Betaalde compensatiedagen voor arbeiders die in ploegen
werken willen ze ook afschaffen. De groepsverzekering voor de tweede
pensioenpijler willen ze serieus verminderen voor oudere werknemers
die bijvoorbeeld tachtig procent gaan werken. Het gaat om een heel
pakket rechten die ze eenzijdig willen schrappen”, zegt Lodewijckx.
Tim werkt al bijna 15 jaar bij Lanxess. “Ik begrijp de houding van de directie totaal niet,”
zegt Tim verontwaardigd. “Dit bedrijf is een kip met gouden eieren.
Het draait al jaren enorm goed. Waar zit al dat geld? Als het even
minder gaat moeten we er meteen voor opdraaien. Vorig jaar zijn we
ook op de tijdelijke werkloosheid moeten gaan. Terwijl de top zich
goed bedient. Zo is de grote baas Axel Heitmann in Keulen ontslagen
wegens fraude maar kreeg hij wel een forse ontslagvergoeding van enkele
miljoenen.”
Pesterijen
“Sinds het aantreden van de nieuwe baas in deze
vestiging is het alleen van kwaad naar erger gegaan. In plaats van
met ons te praten komt de baas op tafel kloppen en roepen. Zo wilden
ze snel komaf maken met de oudere werknemers. We waren er tegen omdat
ze heel veel knowhow hebben en belangrijk zijn voor de veiligheid en
de opleiding van nieuwelingen. Ze hebben niet naar ons geluisterd.
Daarna volgden allerlei pesterijen zoals het niet kunnen opnemen van
overuren. Mensen moesten bellen en kregen de dag zelf te horen of ze
die al dan niet mochten opnemen. En tenslotte begonnen ze te
schrappen in onze rechten. De maat was vol.”
“Ik heb een vrouw en kinderen. Ik wil ook gewoon
werken en mijn brood verdienen. Want met staken krijgen we amper
900 euro per maand. Het is niet gemakkelijk om daarmee rond te komen.
Voor ons plezier zitten we hier niet. Het is hier koud, nat, guur.
Maar dit is het enige wapen dat we hebben.”
Johan werkt al 20 jaar bij Lanxess. “We zijn
enorm flexibel en draaien het ene dagrecord na het ander. Ik begrijp
de arrogante houding van de directie niet”, zucht Johan. “De mensen
draaien overuren en krijgen niet eens de kans om ze op te nemen.
Daarnaast willen ze ons allerlei andere voordelen afnemen. Sinds de nieuwe directeur hier zes jaar geleden toekwam, is het hier qua werksfeer
helemaal verrot.”
Nakomen afspraken
“Het belangrijkste dat we vragen is dat de
afspraken, die hier de afgelopen tien jaar gemaakt zijn, eindelijk op
papier komen te staan. Dat zijn de verlofregelingen, de extra
voordelen, de compensaties voor giftig werk. We werken in een van de
giftigste bedrijven van Vlaanderen, dat is niet voor niks dat we een
klein beetje compensatie krijgen voor ons werk.”
“Deze arrogante directeur vindt het maar normaal al
die dingen zonder enig overleg te schrappen. We blijven voort staken
tot er resultaat is anders hebben we hier zes weken voor niks buiten
gestaan.”
“Onderhandelingen lopen
overal stroef en we zien de ene staking na de andere”, zegt Patrick
Lodewijckx. “Zelfs in de chemie die een sector is
die toch goed boert. De werkgevers voelen zich blijkbaar gesteund
door de media en de regeringsbeslissingen en door de rechterzijde van
de politiek. Maar de mensen pikken het niet dat er een nulnorm is. En
ze pikken ook niet dat er een indexsprong komt zoals de N-VA
voorstelt. Ik hoop dat de ogen van mensen opengaan voor 25 mei”,
besluit Patrick
Lodewijckx.